اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
روز چهاردهم سفرنامه من:
خداوند انسان رو اشرف مخلوقات آفرید و به فرشتگان گفت که زانو بزنن چون خداوند چنان قدرت عظیمی به انسان داده بود که میدونست آدمیزاد چطور با کنترل افکار و باورهاش میتونه باعث رشد و گسترش و وسعت جهان هستی بشه…
از هر زمانی که بخوایم حساب کنیم و پلی‌بک بزنیم میبینیم که همیشه و همیشه انسانها در حال رشد و گسترش و پیشرفت بودن و همیشه به دنبال راهکارهایی برای راحت تر و ساده تر کردن زندگی بودن، از شاخ و برگ درخت تا پارچه و لباس گرفته تا شکار و خوراک و میوه و سبزیجات…از زندگی تو غار و خونه های درختی گرفته تا سنگ و آجر و بتن و برجهای سر به فلک کشیده…از اسب و الاغ و‌گاری گرفته تا کالسکه و ماشین و موتور و هواپیماو جت شخصی…از یکجا نشینی گرفته تا کشف قاره ها و اقیانوسها و وسعت زندگی در سراسر دنیای پهناور و زیبا…
ما انسانها خیلی وقتا خودمون رو دست کم میگیریم و یا فکر میکنیم که فقط یسری از افراد هستن که خاص و جگرگوشه خدا بودن که قدرت ماورایی دارن و فقط اون افراد خاص میتونن زندگیشونو عالی و بی نظیر کنن و ما مردم عادی این قدرت و توانایی رو نداریم…
در صورتی که ما همه به یک اندازه قدرت و‌توان و استعداد داریم و خدا بین هیچ کدوم از بندهاش فرق نذاشته حتی پیامبرانش…
پس چرا فکر میکنیم که نمیتونیم از این محله و‌منطقه جدا شیم؟!؟نمیتونیم خونه و خونوادمون رو ترک کنیم؟!؟نمیتونیم تو شهر دیگه یا کشور دیگه موفق بشیم؟!؟نمیتونیم با ول کردن کار و شغلی که دوسش نداریم یه کار بهتر یه شغلی که عاشقش باشیمو با جوون و دل انجام بدیمو پیدا کنیم؟!؟چرا خودمونو تواناییهامونو دست کم میگیریم؟!؟…
چرا تلاش نمیکنیم به جای مقایسه و غصه خوردن و حسرت کشیدن که فلانی خوش به حالش زندگیش عالیه و در رفاه و آسایش کامله، فلانی مهاجرت کرد، فلانی ماشین خفن خرید، سعی کنیم روی عزت نفس خودمون، روی کنترل افکارمون، روی تقویت باورهامون و پذیرش اینکه تمام انسانها به یک اندازه توان و قدرت دارن و هرکس به میزان رشد شخصیت و پرورش باورهاش باعث بزرگ تر شدن ظرف وجودیش میشه و طبیعتا طبق قانون هستی از نعمتها و برکات بیشتر هم سهم میبره، بشیم؟!؟…
چقدر خوشحالم و خدارو شاکرم که تو این مدار و مسیر زیبا قرار گرفتمو دارم هر روز با فایلهای سفرنامه بهتر همه چیزو درک میکنمو تکاملمو به زیبایی دارم طی میکنم…
ممنونم از استاد عزیزم بخاطر تک‌تک این آگاهی هایی که خالصانه در اختیارمون میذارن، و ممنون از مریم گلی بابت نوشته های بی نظیییییرش که خودش مثل یه کتاب پرمحتواس، و ممنون از تمام همراهان و هم سفران عزیزم بخاطر کامنتهای زیبا و انرژی بخش و آموزنده…
در پناه الله یکتا…
یاحق
لیلای عزیز و دوست داشتنی…
تو با این کامنت بی نظیر و الهیت چه کردی با من دختر؟؟؟
به پهنای صورت با تک تک جمله هات اشک ریختمو اون حس ناب و پاک درونیتو با پوست و استخون حسش کردم…
چقدر خوشحالم که اینجا تو این سایت الهی کنار شما عزیزان هستم و میتونم در کنارتون و با خوندن کامنتهای زیباتون منم رشد کنمو تکاملمو طی کنم…
از خدای وهابم برای شما و تمام همراهان و همسفران عزیزم عشق و آرامش و برکت و سلامتی بی انتها خواهانم…
در پناه الله یکتا
یا حق
نرگس عزیز سپاس…
سپاس بابت نوشتن این کامنت بی نظیر و موثرت…
به راستی که ما با تقویت باورهامون به هررررررر آنچه بخواهیم میرسیم و سعادت دنیا و آخرت نصیبمون میشه…
با توکل به خدا و شکرگزاری بابت بودن تو ای جمع بی نظیر و الهی ,ایمان دارم و مطمئنم که تک تکمون به چنان خوشبختی و موفقیت بی پایانی میرسیم که وصف نشدنیست…
در پناه الله یکتا شاد و سلامت و ثروتمند باشین…
یا حق