اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
بنام یکتای جان
روز چهاردهم سفرنامه.
ما خالق شرایط خود هستیم
شرایط برای ما تصمیم نمیگیره،ما نباید خودمونو با شرایط وفق بدیم
ما انسانها خالق جهانمون هستیم
ما انسانها همه چیو خلق کردیم.
ما انسانها تابع شرایط نبودیم تو زندگیمون.
اگر ما به اینجا رسیدیم برای اینه که شرایط برای ما تصمیم نگرفت
(ما گرمترین جای زمین رو تبدیل کردیم به خنک ترین جا با کولرهای گازی و سردترین جاهارو قابل سکونت کردیم با سیستم های گرمایشی)
ما ژنتیک حیوانات و گیاهان رو تغییر دادیم و اونجور که دوست داشتیم ایجادشون کردیم.
اگر میخوای زندگی رو اونجور که باید و شاید تجربه کنی باید تو شرایط رو ایجاد کنی.
باید بگی من چیو میخوام.
خلقش کنی…
ما اگر قانونو بلد باشیم و اگر به خداوند ایمان داشته باشیم میتونزم هرجوری که بخوایم زندگی کنیم..
همه میتونن شرایط دلخواهشونو ایجاد کنناگر که باور هاشونو عوض کنن اگر نگاهشونو به دنیا عوض کنن توی یه مدار دیگه ای قرار میگیرن اگر سطلشونو بزرگتر کنن.اگر باورهاشون عوض کنن سطلشون بزرگتر میشه و باران رحمت الهی رو بیشتر جمع میکنن…
در پناه الله یکتا
الناز عزیزم سلام
دیدگاهت واقعا زیبا بود مخصوصا این قسمتش که حرف دل من بود
((خدایی که فکر میکردم برای داشتنش باید کلی خودمو محدود کنم از خیلی لذتهام، خوشحالی هام، آزادی هام بگذرم تا بهش برسم))
من قبلا خدارو این شکلی میدیدم که اگه بخوام با خدا باشم باید قید لذت بردن از زندگی رو بزنم.هر باری که میخواستم روی خدا شناسیم کار کنم چند قدمی که جلو میرفتم به خاطر باوهای اشتباهم به مسیر هایی هدایت میشدم که بیشتر به این نتجه میرسیدم که باید قید لذت و خوشگذرونی رو بزنم.به خاطر همین همیشه کار کردن روی خداشناسیم رو به بعدا موکول میکردم تا دیگه محدود نشم به خاطر کارایی که میخوام بکنم.
چقدرررر اشتباهی خدارو شناختم.چقدرررر خدای اشتباهی رو به خدایی گرفتم.
سپاسگذارم اول از خداوند بعد از استاد عباسمنش که همچین خدایی رو به ما شناسوند.
و در نهایت از تو الناز عزیزم سپاسگذارم که با نوشتن این کامنت باعث شدی که من به یاد بیارم گذشتم رو و سپاسگذار تر باشم.
در پناه الله یکتا شاد و ثروتمند باشید