ما خالق شرایط خودمان هستیم

سلام استاد عباسمنش و مریم جانم من شمارو خیلی دوست دارم دو سه ساله که هر روز هر شب صدای شما تو خونمونه فقط من تنها با شما همراه هستم دور از خانواده و فقط پدرم از قانون سلامتی استفاده کرد و دیابتش درمان شد و به وزن ایده آلش رسید میتونه از ترمینال تا حرم امام رضارو پیاده روی کنه هرچند که من فرکانسم ازشون جدا شده و شش ماهه باهاشون در ارتباط نیستم .من خودم کل این سه سال فقط پادکست هارو میشنیدم و اصلا نت برداری درکار نبود اصلا درک هم نکردم اما یکبار چهل روز به طور جدی سایتو بغل کردم و اتفاقات عالی درراستای شغلم برام افتاد اما باز ول کردم از هفته پیش تضادها انقدر بهم فشار آورد که تصمیم گرفتم نت برداری کنم و صدای خودمو گوش بدم و از همه مهم تر کامنت بخونم کامنت خوندن درک جدیدی از مطالب برام ایجاد کرده جوری شده که روزی پنج شش ساعت کامنت میخونم و تصمیم گرفتم هر هفته رو یک موضوع کار کنم تا بلاخره راهمو پیدا کنم هفته ایی که گذشت روی همین پادکست موندم و کامنت هارو تا همینجا طول کشید بخونم صد صفحه هست دیگه و نتیجه من ازین پادکست این شد پسرمو برای کلاس اول نه سنجش برده بودم چون الان شهریوریم نه مهد کودک رفته بود و من نشستم شرایط رو نوشتم اول هفته که دوست دارم پسرم مثل آب خوردن همینقدر آسون ثبت نام شه گیر ندن چرا مهد نرفته سنجش نرفته خلاصه دیروز وقت ثبت نام بود و هر مرحله که میرفتیم اولش میگفتن چرا انقدر دیر اقدام کردید اما بعد از دو دقیقه یکی یکی برگه هارو مهر میزدن و با خوشرویی میگفتن درستش این نیست که مهر بزنیم اما میزنم شما خودتون با پسرتون تو خونه کار کنید انگار ی دست معجزه آسایی پشت قضایا بود که خداوند رحمانو رحیمه میدونم جمله بندی هام خوب نیست اما دومین کامنت من تو سایته با خودم تصمیم گرفتم برای تکامل طی کردن تو کامنت نوشتن از این به بعد پایان هر هفته که رو اون موضوع و اون پادکست کار کردم بیام نتایجمو بنویسم و ردپا بجا بگذارم در آینده بهم کمک میکنه البته من نتایج بسیاااار زیادی دارم که انشالا کم کم میام مینویسم همینطور که کامنت های بقیه به من انقدر کمک میکنه شاید این کامنت منم هم به خودم هم به بقیه کمک کنه دوستان قدرت کامنت خوندن رو دست کم نگیرید همیشع پایان روز من با شروع روزم قابل مقایسه نیست چون با خوندن کامنت های زیباتون آگاهی های زیادی به من میده و چند پله میرم بالاتر اینو قشنگ حس میکنم

عاشق همتونم واقعا تو این شهر غریب که با هیچکس درارتباط نیستم حتی یدونه رفیق هم ندارم و همسرمم تو ی اتاق دیگ زندگی میکنه فقط شمارو دارم من خالق بی چون چرایه زندگیمم همسر ایده آلمم خلق میکنم