اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
سلام به همه‌ی دوستان هم فرکانسی :)
ردپای من از روز چهاردهم سفرنامه
استاد چقدر خالصانه مباحث رو توضیح میدید. چقدر سرشار از آرامش میشم با شنیدن این حرف ها. چقدر آدم احساس راحتی میکنه با صحبت های شما.
چند روزیه که من احساس می‌کنم کمی از مسیر دور شدم و احساسم بد شده. امروز نشستم به علتش فکر کردم؛ و دیدم من هنوز ایمانم اونقدر قوی نشده که نترسم؛ که آرام باشم و بگم خدا خیلی خیلی بزرگتر از خواسته های منه. و این احساس بدم هم یک تضادی بود که من رو به این نتیجه برسونه : باید بیشتر و بیشتر روی ارتباطم با خداوند کار کنم؛ باید بتونم بیشتر خدا رو در زندگیم ببینم.
و امروز وقتی قسمت چهاردهم روزشمار رو دیدم، حس کردم این یک نشانه‌ست برای قوی تر کردن ایمان.
شما نماد فراوانی هستید برای من؛ انگار خدا داشت بهم میگفت حدیث! اگه عباسمنش تونسته به هرررر خواسته ای که داشته برسه چرا تو نرسی!؟ همه‌ی ما به یک اندازه به خداوند نزدیکیم فقط کافیه ظرفمون رو بزرگتر کنیم تا نعمت های بیشتری رو دریافت کنیم.
شما نماد راحتی هستید برای من؛ رسیدن به خواسته ها بدون اینکه پدرمون در بیاد. لازم نیست زجر بکشیم تا به دست بیاریم. فقط کافیه در مسیر درست قرار بگیریم و اونوقته که ایده ها و آدم ها و شرایط دلخواه میان تو زندگیمون و میرسیم به اون چیزی که میخوایم.
شما یک الگو هستید برای ادامه دادن؛ حرکت کردن.
خدایا شکرت.. شکرت که همیشه به مسیرهای درست هدایتمون می‌کنی. شکرت که تو خدای منی و من بنده‌ی تو ام!