اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
سلام به همه عزیزان
روز چهاردهم سفرنامه…
به نظرم اینکه “من خالق شرایطم هستم ” رو باور کنیم نیازمند کنار گذاشتن خیلی ترس هاست…برای همین خیلی ها دوست دارن توی حس قربانی بودن بمونن و هیچوقت تغییر نکنن… و هیچوقتم نمیفهمن چه لذتی داره گذر از ترس ها و حس خلق شرایط زندگی خودت…
نباید محدودیت هارو باور کنیم ، باید بدونیم آگاه باشیم که روح ما چقدر بزرگتر از محدودیت هاست ، که چقدر تواناییم…اونوقته که با جرئت با اطمینان میگیم من این شرایط رو میخوام و خلقش میکنیم…
نه با شک و تردید نه با اما و اگر ، بلکه با اطمینان ، مخصوصا وقتی وصل باشیم به تنها قدرت ، خیال راحتمون باعث میشه همه چیز آسون و راحت به سمت شرایط دلخواهمون پیش بره…
من همیشه از خودم میپرسم ، میخواهی حرف و نظرهای دیگران رو محدودیت های دیگران رو باور کنی؟؟ و به اونا بگی واقعیت؟؟ یا میخوای شرایطی که خودت دوست داری و باور داری لایقش هستی رو خلق کنی؟؟
و همیشه شرایطی رو خلق میکنم که از نظر دیگران باور کردنی نیست…ولی برای من عادیه…مثلا شغل جدیدم با ساعت کاری کم و بسیار دوستداشتنی و راحت و آسون و با حقوق عالی و تعطیلات زیاد ، که دقیقا همون شرایطیه که خودم دوست داشتم و خلقش کردم…یعنی به بهترین شکل هدایت شدم به شرایط عالی آدم های عالی محیط عالی…در حالی که قبلش وقتی به نزدیکام میگفتم من کاری با این شرایط و ساعت کاری کم و مورد علاقم و دو روز تعطیل در هفته میخوام فکرمیکردن خوش خیالم! ولی من باور داشتم شغلی با شرایطی که من میخوام فراوانه و به سمتش هدایت میشم…
ولی این وقتی بود که بدون اینکه بدونم چطوری بهش هدایت خواهم شد ، از شغل قبلی که دیگه برام پیشرفتی نداشت و تعطیلی دو روز در ماه داشت اومدم بیرون و گفتم من لیاقتم بیشتر از اینه…
و حالا هر روز با عشق میرم سرکار چون شرایطش دلخواهمه چون حس میکنم که خودم خلقش کردم که خواستمه…حتی برای قراردادم با اینکه توی متن قرارداد نوشته بود چک و سفته ، من گفتم چک و سفته نمیدم ، و خیلی راحت قبول کردن...
با هر بار خلق شرایط دلخواه باورمون به اینکه ما خالقیم بیشتر و بیشتر میشه و قدم های بعدی رو محکم تر برمیداریم…به فکر خلق محیط زندگی جدیدم هم هستم و مطمئنم میتونم شرایط رو بهتر و بهتر کنم…با قائم به ذات بودنم…با باورهای درست و با ایمان و اطمینان قلبی و با “احساس خوب” و با حس ” سپاسگزاری” حتی قبل از خلق شرایط…
خیلی خوشحالم برای رشد برای آگاه تر شدن برای تجربه و خلق این زندگی شگفت انگیز…
ممنون از استاد عزیز شایسته جان و همه دوستان…