ما خالق شرایط خودمان هستیم - صفحه 107 (به ترتیب امتیاز)

چشم گشودم…

صدایت را از عمیق ترین جای وجودم شنیدم

نه خیلی دور … ۲۶ آذر ۹۷ بود

پرده از قلب و جانم افکندی ای جانانم

من آن لحظه که بودم یا چه بودم نمیدانم

فقط میدانم آنچنان از دوری تو حالم سیاه بود که در سیاه گوشه ی خانه نشستم اشک ریختم

و نمیدانستم این اشکها از قلبم جاریست و دارد میشوید آن سیاه کور گره های قلبم را …

اولین بار نیمی کمتر از خودم را بخشیدم و پر شدم از احساس خوب

ربّ یکتای من آن لحظه باد شدی نوازش کردی صورتم را

باران شدی چکه چکه صدا شدی دلبرانه نوازش کردی گوشم را

خودکار به دستم دادی سخنانت را از طریق قلبم گفتی و من نوشتم و چشمانم را به گفته هایت نوازش کردی

و …

و خود را در آغوشت یافتم

گذر کرد از آن روز …

تا ۱۲ اسفند۹۷ آگاهی های بسیاری در وجودم کاشتی

و شد ۱۲ اسفند و تو مرا به آغوش گرم خانواده صمیمی عباس منش هدایت کردی

هرروز در گوشم خواندی نگین این تو هستی خالق زندگی ات ٬ بساز آن زندگی اتفاقات شرایط انسانها ارتباطات و رفتار هایی که میخواستی

رویایی که از ۱۳ ۱۴ سالگی به سر داشتی اما تو را به رگبار بلند پروازی و توهم و خیالی و نادانی بستند اما اکنون که ۱۹ سال داری خداوند تو را به آغوش خانواده ای آورد که به فراتر از رویاهایت جامه ی عمل بپوشانی

ربّ یگانه ی من «انک انت علیم»

حمدو سپاس وستایش و پرستش مخصوص توست ربّ من

به اندازه ی بزرگیت دوستت دارم

چهارده روزگیم (چهاردهمین روز این سفر پر برکت)مبارک