ما خالق شرایط خودمان هستیم - صفحه 86

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

سلام به استادعزیزم وسلام به مریم بانوی مهربانم

سلام به تک تک دوستانم

واقعا نمیدونم چطور ازتون تشکر کنم استاد جانم که فایلهایی توی این سایت برای ما گذاشتید که انقدر پراز آگاهی هست که هربار بهش گوش میدم نکته های ارزشمند جدیدی توش پیدا می کنیم وهرچقدر که تکاملمون رو طی میکنیم وبیشتر آگاه میشیم دید ونظرمون و اندیشمون بازتر وبهتر میشه…

واقعا حس میکنم دوساله متولد شدم، ودارم راه ورسم زندگی واقعی رو یاد میگیرم، از کسیکه صفر تا صد این راه ورسم رو زندگی کرده از بدهاش وتلخهاش کلی تجربه گرفته و اومده باعشق بافروتنی میگه عزیزان من شما این راه رو نرید تا زودتر به خواستتون برسید بیاین من بهتون بگم که خوبیها وخوشی های زندگی چطوریه، چه شکلیه، مورد عنایت خداوند قرار گرفتن چه عطر وبویی داره، یکتاپرست وتوحیدی بودن چه مزه ای داره….

وقتی با قوانین جهان هستی آشنا میشی انگار قدرت کل جهان در دستانت قرار داره، باخودت میگی اوکی حالا که همه چیز در تسخیر من هست منم از این موقعییت عالی استفاده کنم وبه خواسته هام برسم وجالب اینجاست که برای تک تک انسانهای روی زمین برکت ونعمت وموقعییت و موفقییت وایده وجود داره برای رسیدن به خواسته اش…

هرکسی این رو درک کنه با تک تک سلولهاش بپذیره که جهان در تسخیرش هست به الله قسم که با دست خالی واز همونجا وهمون موقعییتی که هست می تونه به هرآنچه که میخواد برسه، ولی کسیکه این حد از لطف پروردگارش رو نشناخته یا باور نداره مثل گذشته ی خیلی از ماها، هدفها وخواسته هاش رو دور می بینه خیلی دور، یا همش منتظره یکی دیگه بیاد اونو به خواسته هاش برسونه، یا جایی دیگه، شرایطی دیگه، شهر وکشوری دیگه، قوانینی دیگه، همش منتظره اون دیگه است وچشم انتظار…..

به قول خودمون منتظره، شنبه بشه انشالله از شنبه، بذار سال جدید بیاد انشالله از سال جدید، بذار وام بگیرم، بذار ارثیه بدستم برسه، بذار فلانی حمایتم کنه، بذار از این خونه برم، از این شهر واز این کشور برم یه زندگی بسازم!!!

یه کاری که دوست دارمو شروع کنم انوقت می ترکونم!!!

واقعا که آدمی بزرگترین دشمن وبزرگترین دوست خودشه، آدمی می تونه خودشو بندازه قعر چاه، می تونه خودشو برسونه نوک قله ی قاف…

باری به هرجهت زندگی کردن، بی هدف بودن، تلاش نکردن، بلند نشدن، وارد ترسها نشدن، همه وهمه از نداشتن اعتماد به نفس وعزت نفس میاد، کسیکه دست میذاره روی زانوش ومیگه یاعلی و از همونجا وهمون شرایط شروع میکنه یعنی امید به غیب داره، یعنی میدونه از من حرکت از خدا برکت، کسیکه خودش رو نشناخته خداش رو هم نمیشناسه وکسیکه خداش رو نشناخته یعنی به خودش باور وایمان نداره…

وقتی کسیه این رو درک کنه که جانشین خدا روی زمینه، دیگه باید پشتش گرم باشه که بابا، من جانشین قدرت مطلق وبی حدوحساب جهانم، هرچی در درون خالق هست در درون منم هست به شرط اینکه باور کنم می تونم خالق باشم، مثل تک تک آدمهایی که یه روزی نشستن وباخودشون گفتن، فلان بیماری اومده اوکی منم میگردم دارو ودرمانش رو پیدا میکنم و خداوند از علم خودش بهش داده و تونسته …

بودن کسایی که با خودشون گفتن میخوام صدای عزیزانمو از دور بشنوم وتصویرشون رو ببینم خدا از علمش بهشون داده ..

بودن کسایی که گفتن میخوام برم بیرون از جو زمین برم یه کره ی دیگه ،برم ماه برم مریخ و برم … وخداوند علمشو بهشون داده…

یکی گفته میخوام نقش ونگار بزنم طبیعت رو روی بوم، یکی گفته میخوام برج بسازم قد کوه، یکی گفته میخوام تنهایی پرواز کنم تو آسمون، یکی گفته میخوام روی زمین باشم و یه دوربین از بالا برام تصاویر رو بگیره، یکی گفته میخوام جای دندونای خراب ، دندون سالم بذارم، یکی گفته…….

هزاران ساله خداوند داره به درخواست بنده هاش پاسخ میده وهرکسی احساس قدرت وایمان بیشتری داشته خالق چیزهای بزرگتر و زیباتر وشگفت انگیزتری بوده…

انوقت آدم ناگاه چی میگه، آدم کم خواه از دنیا چی میگه، آدم غافل چی میگه؟!

حالا درسمو بخونم، یه درآمدی داشته باشم، ازدواج کنم، بچه دار بشم، بعد بچم ازدواج کنه ، بعد نوه داربشم ، بعد بمیرم!!!!!!

آدم آگاه میگه من از خدا هستم ، خدا جهانی رو در اختیارم گذاشته، تا خودم رو رشد بدم، حالا بیام بشینم ببینم برای رشد دادن خودم چیکار می تونم انجام بدم….

انوقته که بایه قدم جهان صدقدم برای همچین کسی برمیداره…

ولی خب خیلی از ماها، مثلا خود من،شاید سر سوزنی اون ایمان واعتقاد رو به خودمون وخداوند نداشته باشیم…

وگرنه هرکدوم از ماها به یادمیاریم وباور داریم وقتهایی رو که پراز ایمان به خودمون وخداوند بودیم از پس چه کارهایی که براومدیم، چه نتایج شگفت انگیزی که رقم زدیم، و به چه هدفهایی که فکرشم نمی کردیم رسیدیم…

انوقته که اون ایمان وباوره کاری میکنه، به قول قدیمیا که میگفتن طرف با سنگ غذا درست میکنه! یعنی با بدترین چیز بهترین چیز رو خلق میکنه…وقتیکه هی یادت میاد از چی میترسیدی رفتی تو دلش و دیدی انقدرام ترسناک نبوده، کاری خواستی انجام بدی گفتی نکنه نتونم ولی بازم توکل کردی وانجامش دادی اونم به بهترین شکل ممکن…

به نظر من اون کسیکه یاد گرفته توکل کنه وتکیه کنه به قدرت برترش وبه خودش، دیگه هرجا باشه تو هرشرایطی باشه اونچیزی رو که میخواد خلق میکنه ومنتظر کسی یا چیزی یا شرایطی نمی مونه که نه دست خدا وکار خداست نه در توان خودش و در دست وتوان دیگران و مکانها وزمانها وشرایطهای واهی وکاذب میبینه، مثل کسیکه سراب میبینه همش، هی میره جلو ولی از آب خبری نیست، تکیه بردیگران و تکیه برشرایط و حالا بذارببینم فلان کس و فلان چیز وفلان موقعییت چطوره که من شروع کنم برابره با باختن کل سرمایه زندگیت که میشه از دست دادن ، عمر وجونی و توانایی و نعمتهای رایگان ودر دسترسی که خداوند در اختیارت گذاشته بود !!!

انشالله که هممون همیشه وهرلحظه در مسیر هدایت الهی ثابت قدم باشیم و قدردان اینهمه نعمت و برکت ورحمت خداوند که جاری وساری هست، و به یک اندازه در دسترسبرای همه…