خالق شرایط یا قربانی شرایط؟

به نام خداوند عزیز و بخشنده

سلام به استادان عزیز و همگی دوستانم

اتفاقا همین امروز با یکی از همکاران عزیزم مکالمه تلفنی داشتم که خودشو قربانی شرایط میدونست و میگفت ببین فلانی ها این همه سال کارهایی انجام دادند که اوضاع الان من اینه وگرنه اینجور نبود و منم چونکه میدونستم اصلا نمیپذیره هیچی بهش نگفتم چونکه من برا جواب یه سوالی باهاش تماس گرفتم وگرنه اصلا اهل درد و دل کردن و اینجور چیزها نیستم و خوشم نمیاد

خداروشکر میکنم از این بابت که من نسبت به خیلی از آدمهایی که پذیرای مسئول پذیر کامل زندگیشون نیستند متفاوتم چونکه من همیشه اغلب دارم سعی میکنم دنبال عیب و ایرادهای درونم باشم تا بیرون از خودم

تمرینات و ظاهر آگاهی های اینجا هم میتونه هم خیلی بزرگ هم خیلی کوچک باشند

حالا منظورم چیه: استاد واقعا خیلی عالی و با شفافیت و سادگی تمام میگه وقتی شما حتی میای مسائلی مثل درست کردن شیر آب داخل خونه تون رو مساله اش رو حل میکنی چقدر به خودت افتخار میکنی درصورتی که خیلی ها همچین حرفی رو بهمون نمیزنند که هیچ بلکه ممکنه یه عالمه بهمون بخندن و تازه مسخره مون هم کنند که این کارهای کوچک و مسخره هم افتخار داره!؟

اما وقتی به گذشته خودمون فکر میکنیم بهتر این موضوع رو درک میکنیم چونکه بارها برا هممون گذشته اتفاق افتاده کارهای بظاهر کوچک و بدیهی رو انجام دادیم و حل مسائل برا خودمون یا بقیه کردیم اما اغلب بخاطر عدم آگاهی خیلی راحت خودمون خودمونو تخریب و تضعیف کردیم برو بابا اینم دیگه ذوق شوق داره کار به این سادگی و بی ارزشی

و بجای اینکه بگیم خب انجام و انگیزه همین کارها باعث ایجاد باورهای بیشتر و اعتمادبنفس بیشتر در ذهنمون میشه برا موفقیتهای بزرگتر

اما بخاطر تخریبهای اکثریت جامعه به خودمون گفتیم اگه راست میگی برو فلان کار بزرگ و خیلی عجیب رو انجام بده این کارها که مهم نیستند

و خیلی جالبه استاد و مریم شایسته عزیز و تمام دوستانی که اینجا هستند و همیشه ما رو از انجام کارهای بسیار بدیهی و ابتدایی تشویق میکنند

اتفاقا بیشتر و بهتر از هرکسی هدف اصلی شون و عشق شون اینه که ما تبدیل به بهترین و با کیفیت ترین انسانها در جهان بشیم

و چقدر آدم از این صحبتهای بسیار ناب و آموزنده یاد میگیره که ما قرار نیست همیشه فقط در این مراحل اولیه و کوچک مسیر باقی بمونیم بلکه هر کار و هر حل مسائل بظاهر کوچکی که حل میکنیم به خودمون افتخار کنیم برا موفقیتهای بیشتر و بزرگتر چونکه رشد انگیزه ها و باورها از همین قدم های ابتدایی و کوچک شروع میشه

من خودم همین امشب داشتم تمرین اهرم لذت جدید در جلسه سوم شیوه حل مسائل رو انجام میدادم و اولش مثل اکثر مواقع ذهنم میگفت تو که هزاران بار دیگه هم این نوع متن ها یا بقول خودت تمرینهارو انجام دادی الانم انجام بدی نکات خیلی جدید یا خاصی برات نداره

اما من نوشتم وقتی قبلش درست در جواب تمرینات اهرم لذت جدید جواب داده بودم و خیلی عمیق شده بودم یه عالمه جوشش های تکاپو بخش درونم به راه مینداخت

و حالا برا اهرم لذت جدید هم همینطور وقتی به این فکر میکردم اگر من اینکار کنم فلان کارو انجام بدم بعدا چقدر بهتر میشم اینجور نتیجه میگیرم فلان اتفاقات بسیار عالی رخ میده و… اصلا واقعا گل از گلم شکفت و دیدم خدای من انجام تمرینات هربار میتونه جدید و لذتبخش تر و آگاه کننده تر باشه

واقعا آدم نباید فقط دنبال یه عالمه آگاهی باشه بلکه باید همون چندتا آگاهی رو هربار بهتر کنه تا بهتر از قدرت باورها انگیزه و هوشمندتر بشه برا بکارگیری آگاهی های بیشتر و نتایج بیشتر

خدایا شکرت از اینکه من الان میتونم این ادعا رو داشته باشم اگر بی عیب و ایراد نیستم اما در کل نمیتونم خودمو یه فرد قربانی شده ببینم چونکه درکل همچین چیزی تو‌ کتم نمیره

به این دلیل که عاشق و خواهان قدرتمند بودنم قبلا بیشتر مواقع برعکس بودم اما مدتهاست که نعع دیگه و هرروز دارم بیشتر اینو درک میکنم کسی که قوانین الهی رو درک کنه دیگه به این نتیجه میرسه که احساس قربانی کردن هم خودش یه نوع شرک محسوب میشه حتی اگر در شرایطی هستی که داری توسط یسری ها و عوامل بیرون کشته میشی اما وقتی از درون خودتو قربانی نبینی تو بسیار قدرتمندی و الگوساز میلیاردها انسان دیگه،

به خودم افتخار میکنم که در خانواده ای هستم که خواهان قدرتمند و توحید هستند نه شرک و قربانی شدن شرایط و عوامل بیرونی

خداقوت به همگی.

برای پاسخ دادن وارد شوید