خالق شرایط یا قربانی شرایط؟

به نام خدای یکتا و هدایتگر

سلام به تمامی دوستان گرامی استاد عباس منش عزیزم و خانم شایسته‌ی گرامی

واقعاً سپاسگزار خداوندی هستم که هدایتگر همه‌ی ماست

چقدر با توجه به وقایع دیشب و انرژی واقعاً زیادی که به خرج دادم برای کنترل ذهنم به آگاهی های این فایل نیاز داشتم و چقدر امروز از صبح تا حالا بهم کمک کرده

دیروز داشتم به یکی از دوستای عزیزم که از اعضای سایت هم هست پیام میدادم و بهش می گفتم

وقتی که ما می خواهیم جهاد اکبر کنیم و تغییراتی عظیم در بخشی از زندگیمون ایجاد کنیم

جهان اولش مقاومت می کنه

ولی وقتی که ما استمرار می ورزیم ، استقامت به خرج می‌دهیم و مصمم در مسیری که تعهد دادیم می مونیم

بلاخره جهان کرنش می کنه و با ما همراه میشه

به خودم افتخار می کنم ، دیشب در محل کارم یه تصمیم شجاعانه گرفتم و یه جایی که اگه شخصیت گذشته ام بود (منظورم قبل از 28 اسفند 1402 هستش) احتمالاً از حق خودم می گذشتم که یه وقت نکنه طرف مقابل ناراحت نشه و خودم ، خودم رو قربانی می کردم!! اینبار متفاوت عمل کردم ، گفتم نه … و روی تصمیم خودم موندم و با نفس های عمیق و لبخند و شمرده و شمرده صحبت کردم

این اتفاق که چند دقیقه بیشتر طول نکشید ، نتوانست من رو بهم بریزه و بعدش هم نشستم به سپاسگزاری کردن و مطالعه‌ی آیات با ریشه‌ی توکل (این مدل سرچ موضوعی که از استاد یاد گرفتم و مخصوصاً ریشه‌ی توکل به شدت کاربردیه برای من و خیلی وقت ها واقعاً نجات بخشه، برای اینکه شیطان و نجواهای پوچش من رو نبره ته دره)

ولی از اونجایی که این شخصیت موحد و قوی (در این موضوع خاص) مثل یک نهال خیلی کوچک و نحیف درونم هستش و هنوز تا مدت ها نیاز به مراقبت و آبیاری و کوددهی و دریافت نور مناسب هست

دوباره وقتی که از محل کارم خارج شدم ،‌ نجواها بود من هم به شدت شمشیر رو از رو بسته بودم و اجازه نمی دادم که ذهنم من رو کنترل کنه و هرجا دلش می خواهد بره ، نه افسارش رو گرفته بودم تو دستم و ایمان داشتم که می توانم رامش کنم و به احساس یقین و ایمان و حال خوب برسم و با حال خوب برم بخوابم

برایم مهم بود که فردای اون روز باحالی خوب از خواب بیدار بشم

این پروسه تا ساعت 2 شب به طول انجامید و به لطف خدای مهربون پس از کلی صحبت کردن و منطق آوردن برای آروم کردن خودم در برابر ترس ها و نجواهای ذهنی‌ام

رسیدم به فایل توحید عملی 10

استاد: می خواهم ازتون بخواهم … هم از خودم، هم از شما که متواضع تر باشیم در برابر پروردگار

طبق یه آگاهی ای که در دوره‌ی عزت نفس استاد بسیار بسیار زیاد رویش تأکید داشت و اتفاقا من هم در این زمینه باید روی خودم کار کنم

باید یاد بگیرم که بتوانم از آدم ها درخواست کمک کنم

من بین داشتن احساس لیاقت و مغرور شدن در برابر خداوند دچار مسئله شدم.

سوالم دقیقاً اینه، چطور هم خودم و توانمندی هایم رو ببینم و خودم رو لایق بدونم و برای خودم ارزش قائل باشم، هم در برابر خداوند متواضع و فروتن باشم؟

در پناه خداوند مهربان و توانا ، خداوند سفر باشید