خالق شرایط یا قربانی شرایط؟

سلام خدمت استاد ارجمندم خانم شایسته عزیز ودوستای نازنینم

من خالقم یا قربانی؟؟؟؟

ازین به بعد این سوالیه که درمواجهه باهر مسئله ای ازخودم میپرسم.

پارسال همین موقعها بود که میرفتم پیش روانشناس برای حل مسائلم ویادمه جلسه هفتم مشاوره م بود که روانشناس برام توضیح داد سیستم سمپاتیک ما درمواجهه با احساس خطر واسترس زا سه نوع واکنش نشون میده

(تسلیم ،فرار،حمله ) یاهمون جنگ وگریز ،نوع واکنش ادمها خودش بحث مفصلی داره که نمیخوام بازش کنم ولی من نمبدونستم اصلا نمبدونستم ازحل مسائل فرار میکنم و جالبتراینکه من فرار کردن رو با حس قدرتمندی یکی میدونستم ..(اینارو مینویسم شاید برای کسایی که کامنتمو میخونن راهگشا باشه ) خلاصه من بدلایلی ازجمله روش غلط مشاور دیگه ادامه ندادم …

اینکه من قدرت تغییر سرنوشتمو دارم و خداوند مقدر کرده و صلاح دونسته که من میتونم انتخاب کنم که خالق شرایط خودم باشم یا قربانی ،خیلی حس قدرت بیشتری بمن میده تااینکه بدونم مکانیسم دفاعیم چیه

ما اونقدرقدرت داریم که حتی میتونیم تو همین سیستم عصبی تغییر ایجاد کنیم وشفا ومعجزه رقم بزنیم

این کجا وآن کجا

واستادجان مورد دیگه ای که میخواستم تعریف کنم

بعداز گوش دادن به فایلهای شما متوجه شدم که باید کانون توجهم رو بسمت زیباییها و داشته ها ببرم خلاصه بعدازمدتی متوجه شدم دچار کج فهمی بزرگی هستم تویه سری جنبه های درونی پیشرفت داشتم ولی بعضی جنبه ها تغییری احساس نمیکردم(البته میدونم اول راهم وخیلی روی باورام باید کارکنم وتغییرایجادکنم) ،،،مثلا وقتی دچار تضادخاصی میشدم وبهم حس بدی میداد نگاهمو از روی اون قضیه برمیداشتم و باوجود حس بد درونی سعی میکردم احساسمو خوب نگه دارم ولی اون مسئله به قوت خود باقی بود ودفعه بعد دوباره باشدت وتنوع بیشتر سرراهم قرار میگرفت ..این قضیه باعث ناامیدی من میشد وحتی حس گناه وخودسرزنشی درونم ایجاد میکرد چون میگفتم ازون جایی که من خالق شرایط خودمم پس ببین چقدر بد پیش رفتم که باوجود تلاشم برای تغییر کانون توجه واحساسم،هنوز شرایطم بهتر نشده …

وتاهمین اواخراصلا متوجه نبودم که هنوزم دارم از حل مسائلم فرار میکنم…(ازونجایی که انسان فراموشکاره دونستن دلیل بر تونستن وبودن نیست نیاز به تکرار وتمرین ومراقبت دائمی داره)

و خودم معنای خوبی به اون تضادها نمیدادم چون همونطور که شما فرمودید مسائل همیشه هستن نگرش ومعنای من تعیین میکنه که چطور بهش نگاه کنم ونتیجه متفاوت بگیرم..

و بعدازتوضیحات شما ومطالعه تجربیات دوستانی که دوره شیوه حل مسائل رو تهیه کردن بیشتر متوجه این موضوع درخودم شدم که دنبال حل شدن مسائلم به حالت اضطراروعجله بودم وحتی فکر میکردم فقط حس خوب داشتن ودنبال نشونه ها بودن کافیه ،غافل ازینکه هرچی بیشتر به صحبتهای شما گوش میدم ببشتر میفهمم من سمت خودمو به درستی انجام نمیدم وخیلی جاها اشتباه برداشت میکردم بخصوص فایل امروز بیشتر متوجهم کرد که از حل مسائلم فرار میکنم و از مواجهه باهاشون دچار ترس واسترس میشم وفکر میکردم فقط حسمو هرجور شده خوب نگه دارم کافیه …..ونشونه امروزمم عالی بود وکامنت مونای عزیز خیلی زیبا بود وبیشتر به درکم کمک کرد که لینکشو براتون میذارم .

abasmanesh.com

وهمچنین بپذیرم تضادها همیشه هستن وبجای اینکه بهشون بگم مشکلات،بهشون بگم مسائل وچالش،، که قراره منو بزرگ کنه وبطور کاملا ملموس حلشون کنم ونتیجه شو ببینم …

واینکه از خودم بپرسم من خالق شرایطم هستم یا قربانی!؟ اینکه چه باوری خیلی حس قدرت بیشتری بهم میده

به درک من فایل قبل باعنوان (اتفافات مشابه اما نتایج متفاوت) به شیوه نگرش وزاویه دید من به مسائل اشاره داره و فایل امروز به نوع عملکرد واقدام من برای حل مسائل …..خیلی خیلی سپاسگزارم

ودراخربخشی از شعرمولانا از زبان خدا

«آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت

بی دل و بیخودت کنم در دل و جان نشانمت

آمده‌ام بهار خوش پیش تو ای درخت گل

تا که کنار گیرمت خوش خوش و می‌فشانمت

آمده‌ام که تا تو را جلوه دهم در این سرا

همچو دعای عاشقان فوق فلک رسانمت

آمده‌ام که بوسه‌ای از صنمی ربوده‌ای

بازبده به خوشدلی خواجه که واستانمت

گل چه بود که کُل تویی ناطق امر قل تویی

گر دگری نداندت چون تو منی بدانمت

جان و روان من تویی فاتحه خوان من تویی

فاتحه شو تو یک سری تا که به دل بخوانمت

زخم پذیر و پیش رو چون سپر شجاعتی

گوش به غیر زه مده تا چو کمان خمانمت

از حد خاک تا بشر چند هزار منزلست

شهر به شهر بردمت بر سر ره نمانمت

هیچ مگو و کف مکن سر مگشای دیگ را

نیک بجوش و صبر کن زانک همی‌پرانمت

نی که تو شیرزاده‌ای در تن آهوی نهان

من ز حجاب آهوی یک رهه بگذرانمت»