سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 120

به نام خداوند بخشنده و مهربان

استاد عزیزم ،مریم جان شایسته و همه ی دوستانم در این سایت الهی سلام

خدا رو شکر می کنم که امروز هم حضور در این جمع عزیز و دوست داشتنی رو روزی من قرار داد

خدا رو شکر می کنم که باز هم یه سفر فوق العاده رو در اون طرف کره زمین روزی من قرار دادی در صورتی که من این طرف کره زمین هستم روی مبل خونه ام لم دادم و از زیبایی های مدهوش کننده ی این سفر در شگفتم!

استاد چه کردی با ما؟

خدای من خدای زیبای من خدای قدرتمندم خدای عزیز من خالق زیبایی ها و شگفتی ها بی نهایت سپاسگزارم که همواره به سمت دیدن زیبایی ها و نعمت ها و ثروت ها هدایتم می کنی .

استاد جان سپاسگزارم خیلی عالی بود

خیلی لذت بردم

خدایا شکرت بابت این درون بچه ی جدید و فوق العاده که زیبایی ها رو برامون ضبط می کنه و ما می تونیم بدون کوچکترین هزینه و تلاش فیزیکی تصاویر لذت بخش پاییزی این کشور پهناور و زیبا رو ببینیم.

خدایا شکرت درختان سربه فلک کشیده و رنگا رنگ هوش از سرم برد جاده کوهستانی و اون آبی بی کران و خونه هایی که وسط اون درختهای رنگارنگ خود نمایی می کردن این خواسته رو در من ایجاد کرد که یه کلبه وسط اون جنگل داشته باشم.

خدایا شکرت بابت این همه تنوع رنگ

من عاشق پاییزم و یه زمانی دوست داشتم روی برگهای پاییزی راه برم و از صدای خش خش برگها موقع راه رفتن لذت می بردم و همیشه دوست داشتم تجربه اش کنم.

برای خودم برگ می کشیدم و همیشه عاشق نقاشی کشیدن برگ بودم ولی تو شهر ما ( جنوب کرمان ) پاییز وجود نداشت اونجا همیشه یا هوا گرم گرم بود یا سرد و خشک این آرزو منو هدایت کرد شمال ایران از زندگی در یه منطقه گرم و خشک و کوهستانی و پر از درختهای نخل خدا منو آورد وسط جنگلهای گیلان مثل اون شعری که تو کتاب فارسی مون بود و من هرگز تو رؤیاهام هم تصورش نمی کردم. دیدن این قسمت خیلی منو یاد خودم انداخت.

طبیعت زیبا و محسور کننده ای که سخاوتمندانه دیدن و لذت بردنش رو با ما به اشتراک گذاشتید خیلی منو یاد شهر تالش انداخت شهری که ۱۲ سال اونجا زندگی کردم و کلی طبیعت زیبا جنگل و کوه و دریا با هم تلفیق شده بود و بهترین روزهای زندگی من رو در اون شهر رقم زد.

من عاشق طبیعتم مخصوصا کوه چون در دل کوهستان بدنیا اومدم و انبوهی از درختهای نخل و چشمه ها و رود خونه ها با آبهایی به شفافیت آینه اطراف محل تولدم رو در بر گرفته بود که الان دیگه زیاد اثری از اون طبیعت نیست!

خدایا چه خوشبختم من که هم طبیعت جنوب ایران و هم زندگی کردن در طبیعت شمال ایران رو تجربه کردم.

و حالا با دیدن این همه زیبایی خیره کننده در راک سیتی و کشور آمریکا دلم خواست تجربه اش کنم.

چقدر لذت بردم از اون مسیر زیبا و رویایی سنگ چین شده با اون پل معلق که الانم که دارم می نویسم کف پام سوزن سوزن میشه از احساس راه رفتن روی اون پل.

چه انسانهای فوق العاده ای دیدم زنها و مردهای مسنی که به جای نشستن تو خونه و سفارش کفن و حمل ونقل یه کیسه پر از دارو دوربین به دست با ظاهری آراسته و زیبا به طبیعت سفر کردن و از زندگی دارن لذت می برن چقدر این مردمان رو تحسین کردم موهای سفید و زیبا و پنبه ای که نخواسته بودن با رنگ بپوشونن و خودشون هستن.

خدایا شکرت.

چقدر از شوخیهای تون و از ارتباط صمیمانه شما دو عزیز در این سفر لذت بردم و تحسینتون کردم.

خدایا شکرت چه آبشار فوق العاده و ویوی بی نظیری که میشه هفت ایالت رو به قول مریم جان از این ویو بهش نظر کرد.

دمشون گرم که از هر چیزی برای خلق ثروت استفاده می کنند. چه آرامشی موج میزد.

صدای آبشار و اون فضا و موسیقی و اون رنگها و سنگها و صخره ها خیلی بهشتی بود.

نشنیدم جایی و نخوندم جایی که بهشت صخره داشته باشه کوه و جنگل و پل داشته باشه این تنوع رنگ رو داشته باشه!

اون بهشتی که برای ما ساختن که از بغلش بر جهل ما سوار بشن رو من نمی خوام!

خدایا من چنین بهشتی می خوام که بارها و بارها در طول زندگیم با عناوین مختلف و در جغرافیا های مختلف تجربه اش کردم و اینبار می خوام در آمریکا هم تجربه اش کنم.

چشمامو بستم و خودم رو در اون منظره تصور کردم رطوبت و نم بارون روی پوستم احساس کردم صدای گوش نواز آبشار روحم رو به رقص در آورد اون خنکی نرده ها که بهشون دست زده بودم رو حس کردم.

از بین شکاف دو صخره عبور کردم و هیجانش رو حس کردم. روی اون تاب نشستم و احساس کودکی کردم روی اون نیمکت چوبی و با نمای قدیمی نشستم و بافت چوب رو لمس کردم خدایا شکرت چه احساس خوبی دارم.

خدایا شکرت که روحم رو در اون جغرافیا به پرواز در آوردی و از همسفر بودن با استاد عزیزم و مریم جان لذت بردم. بی نهایت سپاسگزارم استاد جان.

استاد عزیزن من این روزها چند تا ترمز تو وجودم پیدا کردم و دارم روشون کار می کنم و خداوند امروز به زیبایی هر چه تمام از زبان فریدون مشیری با این شعر زیبا توسط پسرم با من حرف زد که خواستم با شما و دوستانم در اینجا به اشتراک بذارم.

احساس لیاقت و خود ارزشمندی و شاد بودن دو تا گزینه هستند که احساس می کنم باید بیشتر روشون کار کنم و امروز پسرم گفت مامان بیا این شعر رو بخون خیلی خوبه.

معمولا هر شعر و مطلب زیبا و مثبتی رو که پسرام و همسرم می بینن با من در میون می ذارن و من از شنیدن و خوندنش مبهوت شدم.

گفتم خدایا شکرت که اینقدر هادی هستی که اینقدر نزدیکی و با من حرف می زنی.

این شعر زیبا رو با عشق تقدیمتون می کنم :

چه خوش فرمود آن پیر خردمند

وزین خوشتر نباشد در جهان پند

اگر خونین دلی از جور ایام

لب خندان بیاور چون لب جام

به پیش اهل دل، گنجی ست شادی

که دستاورد بی رنجی ست شادی

به آن کس می رسد زین گنج بسیار

که باشد شادمانی را سزاوار

چو گل هر جا که لبخند آفرینی

به هر سو رو کنی لبخند بینی

مشو در پیچ وتاب رنج و غم گم

به هر حالت تبسم کن تبسم

🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻

استاد عزیزم در پناه خداوند محفوظ باشید

به زودی آمریکا می بینمتون🌻👋🇺🇸

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام حوری جانم

واقعا درست اشاره کردی که :

من برای دیدن این حجم از زیبایی، نیاز به چندتا چشششم دیگه دارم!

دقیقا هر نقطه شو باید با یه چشم مجزا دید!

بارها و بارها و بارها باید نوش جان کرد اینهمه زیبایی چشم نواز رو که نشانه ی کوچکی از خالق بی نهایته!

به قول پسرم این فقط یه تیکه از زیبایی های جهان در یک نقطه است و خداوند بی نهایت از این زیبایی های شگفت انگیز رو برامون خلق کرده که در دل هر ذره می تونیم وجود رب العالمین رو ببینیم و بشناسیم.

به قول شما :

حالا میفهمم که چشم دل، چقدر ظرفیت داره، میفهمم ظرف وجودم رو دست کم نگیرم !

🌻🌻🌻🌻🌻

یا به قول هاتف اصفهانی:

چشم دل باز کن که جان بینی

آنچه نادیدنی ست آن بینی

سپاسگزارم عزیزم که احساس نابتو تو کامنتهات بیان می کنی

از خدای بزرگ در خواست می کنم که همواره در شاه راه هدایت و دریافت نعمتها و ثروتها باشیم🌻