سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 124 - صفحه 17

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَهُ الَّذِینَ مِن قَبْلُ کَانَ أَکْثَرُهُم مُّشْرِکِینَ»

(ﺑﮕﻮ: ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﮕﺮﺩﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ؛ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺸﺮک ﺑﻮﺩﻧﺪ)

«فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ الْقَیِّمِ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ یَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ»

(ﭘﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩﺕ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺭﻭﻱ ﺁﻭﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﻫﻴﭻ ﺑﺎﺯﮔﺸﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ، ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﻮﻧﺪ)

(43-42 روم)

—————————————————————————

ای خدای من و ای پروردگارم، از تو بخاطر نشانه های رحمتت، شاکر و سپاسگزارم ؛ خدایا از تو سپاسگزارم که همه اسباب و امور عالم رو خودت چیدمان می‌کنی تا بهم درس بدی. خدایا ازت متشکرم که همواره کمکم میکنی توحیدی تر باشم و از شرک دوری کنم. خدایا ازت متشکرم بخاطر نعمت آیات قرآن عظیمت و نعمت سوره روم که چقدر بشارت دهنده و انذار دهنده ست. خدایا از تو سپاسگزارم که به اسباب متفاوت من رو در زمین سیر دادی تا آثار رحمت و قدرتت رو ببینم و در برابر تو متواضع تر باشم. خدایا شکرت بخاطر نعمت توحید. خدایا شکرت بخاطر آیه «فَانظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَٰلِکَ لَمُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ» خدایا ازت متشکرم که قلب من رو با این آیه زنده کردی.

الحمدلله رب العالمین.

—————————————————————————

سلام و درود به استاد عباس منش عزیز و استاد شایسته بزرگوار. الهی که حال دلتون عالی عالی عالی باشه و همواره به نور هدایت رب العالمین متصل باشید.

همچنین سلام و درود به دوستان عزیزم.

—————————————————————————

بریم سراغ فایل نشانه روزانه.

به شخصه عاشق این فایل هستم. بارها دیدمش و یادمه قبلاً توی گوشی دانلودش کرده بودم. هر چند لذت آنلاین روی سایت دیدنش بیشتره. حتی براش سه تا کامنت هم نوشته بودم. فروردین و خرداد و مرداد 401. و الان بهمن 403.

یادش بخیر چقدر زود گذشت. یادمه اون روزهای اول عضویت توی سایت اینقدر نگران بودم که هیچ محصولی رو نمیتونم تهیه کنم، و وقتی برای اولین بار تونستم چندتا از PDF های کتاب رویاها رو تهیه کنم، اینقدر خوشحال بودم که نگو. آرزو داشتم یه ذره شرایطم بهتر بشه بتونم محصولات رو تهیه کنم. پریروز بود که قدم 11 و 12 رو با هم خریدم و حتی اونقدر سپاسگزاری نکردم که خدایا من به آگاهی های مدارهای بالاتر دست پیدا کردم.

انسان چقدر زود کفور میشه، یه نگاهی به داشته های همین الانم نمیندازم که بگم این داشته های الآنم آرزوهای گذشته ام بوده. فقط نگران آرزوهای آینده ام هستم. اگه امروز انسان سپاسگزاری نباشم خب اگه به آرزوی های الآنم هم برسم بازم سپاسگزار نخواهم بود.

قوانین همیشه جواب میده برای هر مقیاسی یه قانون ساده وجود داره. «احساس خوب مساویست با اتفاقات خوب». یه زمانی اینقدر فایلهای دانلودی رو‌ زیر و رو میکردم و حتی بعداً که وارد دوره ها شدم همش دنبال پیدا کردن یه رمز و راز خاصی بودم که از زبون استاد بشنوم تا زندگیم متحول بشه ولی همش میگفتم چرا استاد اون فن آخر رو‌ نمیگه، اون فوت کوزه گری ، اون غول مرحله آخر، اون سپر و شمشیر مرحله آخر که میشه باهاش همه دشمنان رو نابود کرد…

ولی دیدم اصلا حل مسئله من اون بیرون نیست. حل مسائل من در درون منه. مشکل از گیرنده است که پیام فایلهای آموزشی رو دریافت نمیکنم.

نمیدونم تجربه کار با دوربین عکاسی رو دارین، دوربینی که رینگ زوم و فوکوس داره. وقتی میخوای یه عکس واضح و خوب بگیری ، اول باید لنزت رو روی سوژه زوم کنی و کادر مناسب رو ببندی و بعداً فوکوس کنی تا تصویرت واضح باشه. ما هیچوقت سوژه رو دستکاری نمیکنیم. برای ثبت یه تصویر زیبا و شفاف باید لنز رو تنظیم کنیم، فوکوس کنیم، دیافراگم و شاتر رو بر اساس مقدار نور تنظیم کنیم. حتی اگه لازم شد ایزو و وایت بالانس رو هم تنظیم کنیم. همه کارها رو روی دوربین انجام میدیم، تقریباً کاری به سوژه نداریم. (فرض کن رفتی عکاسی حیات وحش و سوژه شما یه ببر گرسنه باشه)

وقتی تصاویر و باورهای ذهنی ما ایراد داره باید ورودیهای ذهنی مون رو زوم و فوکوس کنیم، باید مسائل از درون ذهن ما حل بشه، اون بیرون هیچ بی عدالتی رخ نداده. هیچ اتفاق منفی اون بیرون نیست. اون بیرون همه آدمها و اتفاقات و شرایط نرمال و طبیعی هستند ، اگه رفتار و اتفاقات و شرایطی رو تجربه میکنم که برام ناخوشاینده بخاطر ذهنیت خودمه. منم که ذهنم ایراد داره، باورهام ایراد داره. خودم خلقش کردم، خودم جذبش کردم.

چند مدت پیش یه موضوعی پیش اومد برام که ذهنم منفی شد و وقتی از قرآن هدایت گرفتم هدایت شدم به سوره سجده، آیات 21-22 ، ابتدای صفحه 417.

«وَلَنُذِیقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ» (ﻭ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ، ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻰﭼﺸﺎﻧﻴﻢ، ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ)

«وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّن ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنتَقِمُونَ» (چه کسی ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ آنکس که ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺗﺬﻛﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ؟؟ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﺠﺮﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎم ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ)

وقتی خداوند میگه من هر گناهی رو‌ می‌بخشم ولی شرک رو نه؛ ماجرای شرک اینجوری میشه که بلافاصله چوبشو میخوریم و بلافاصله احساسمون منفی میشه؛ وقتی چشم امید داریم به چیزی یا شرایطی یا اتفاقی یا آدم‌هایی یا ثروتی که توی ذهنمون قدرت پیدا کرده و باعث حواس پرتی ما از خداوند میشه. عذاب احساس و شرایط و اتفاقات منفی قبل از عذاب آخرت میاد، عذاب اینجا(دنیا) راه نجات داره ولی اونور (جهان آخرت) معلوم نیست چی میشه. چه کسی ستمکارتر از خودم به خودم که وقتی قانون رو میدونم باز هم مشرک و کفور میشم و اجازه میدم هر موضوعی حالم رو بد کنه. «بنده همان به که ز تقصیرِ خویش ؛ عُذر به درگاهِ خدای آورد» «وَر نه سِزاوار خداوندی‌اش ؛ کس نتواند که به جای آورد»

«رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی» ؛ «لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»

—————————————————————————

فکر کنم قرار بود در مورد زیبایی های Tail of the Dragon صحبت کنم ولی بازم رشته کلام یه سمت دیگه رفت.

واقعاً زیبایی های این فایل بینظیر و فوق العاده بود. بسیار بسیار مسیر زیبایی بود، سرسبز و انرژی مثبت، سپاس از استاد عباس منش و استاد شایسته بابت این مسیر و گرفتن این فایل. و چقدر صحبتهای استاد عباس منش آگاهی دهنده بود.

در تایید صحبتهای استاد یکی از تجربیات خودم رو بگم. چند روز پیش رفته بودم خونه مادرم ، و سر ظهر تنهایی از خونه زدم بیرون و بعد از حدود 20 دقیقه رانندگی رفتم توی دشت و طبیعت. یه ساختارهایی توی دشت های جنوب هست بنام کلوت جاهای مختلف کشور وجود داره. اگه کلمه «کلوتهای مند دشتی» رو سرچ کنید تصاویرش رو میتونید توی گوگل ببینید(دقیقاً دومین تصویر همون جایی بود که رفتم) ؛ بعد از حدود 10-15 دقیقه رانندگی توی جاده های خاکی و دور شدن از جاده اصلی و حدود نیم ساعت هم پیاده روی رسیدم به یه جایی که شاید تا چند کیلومتر هیچ آدمی نبود. فقط هر از گاهی صدای پرنده هایی توی دوردست شنیده میشد. فقط سکوت بود و سکوت و البته باز هم کمی سکوت بیشتر. خیلی انرژی فضا مثبت بود. بی دلیل نیست شاعر میگه «دلا خو کن به تنهایی ، که از تَن ها بلا خیزد» یه وقتایی لازمه آدم بره توی تنهایی و با خودش خلوت کنه. بعضی وقتا افرادی رو میبینم (که شاید خودم هم از اونها باشم)، که از تنهایی و سکوت اطراف شون به شدت میترسن و فراری هستن. از روبرو شدن با خود حقیقی شون می‌ترسن. از مواجهه با باورهایی که توی ذهنشون دارن وحشت دارن.

«به خودم میگم» ، لازمه یه کم بیشتر تنهایی رو تجربه کنم و با خود حقیقیم روبرو بشم. بسه احساس منفی از اتفاقات و شرایط ، بسه دلگیر شدن از دست بقیه. همه اتفاقات و شرایط و افراد و موقعیت ها اومدن تا من به درون خودم برگردم. تا باورهای من تغییر کنه. هیچکس واقعاً قصد ناراحت کردن منو نداره ولی خودمم که بخاطر باورهای غلط خودم رفتاری رو نشون میدم که نتیجه اش ناراحتی خودمه.

خلاصه اینکه جمعه جاتون خالی طبیعت گردی تنهایی خوش گذشت. نکته اش اینکه با امکانات موجود انجام شد. با پژو رفتم آفرود و منتظر نموندم جهان هستی پیکاپ تراکم رو برام بفرسته. مواد لازم، یه زیرانداز ، یه بطری آب ، دفتر و خودکار.

—————————————————————————

«سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد ؛ وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد»

«گوهری کز صدفِ کون و مکان بیرون است ؛ طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد»

«مشکلِ خویش بَرِ پیرِ مُغان بُردم دوش ؛ کو به تأییدِ نظر حلّ‌ِ معمّا می‌کرد»

«دیدمش خُرَّم و خندان قدحِ باده به دست ؛ واندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد»

«گفتم این جامِ جهان‌بین به تو کِی داد حکیم؟ ؛ گفت آن روز که این گنبدِ مینا می‌کرد»

«بی‌دلی در همه‌احوال خدا با او بود ؛ او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد»

«فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ»

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»