سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 130

به نام رب، تنها قدرت جهانیان

سلام‌

امروز همینکه ازخواب بیدار شدم قبل ازهر کاری، حتی قبل از تنظیم قطب نمای امروز، گوشیمو برداشتم که باقی سفر  رو ببینم. عکس استاد رو که روی بنر سایت دیدم ، یاد این شعر افتادم:

گل در بَر و مِی در کف و معشوق، به کام است

سلطان جهــانم به چنیــــن روز غلام است

خیلی حس خوبی داشت این عکس.

وقتی پلی کردم بنظرم هنوز تو حالت آلفا بودم که بــــاز هم زیبــــایی‌های طبیــــعت و مناظر با اون آهنگ همیشگی روحم رو صفا داد.

بیخود نیست که این آهنگ انقـــــــــدر به دل میشینه ، چون استاد حسابی براش وقت گذاشته و بالاخره این آهنگ زیبا رو انتـــخاب کرده.

چقققققدر این طبیـــعت ، زیبــــاســت…

چقدر این خاک، حاصـلـخیــزه!

یکی از ویژگیهای خاک که میتونم ازش درس بگیرم همین ظرفیتِ پذیرشِ رشد و نمو هست. در وجود آدمی هم خاک(جسم) با روح، آمیخته و از این آمیختگی مورد لطف و عنایت روح قرار گرفته است.

دانۀ آدمی در خاکِ وجودِ او پنهان است و آب و بارانی بایـــد، تا آن را برویاند

آب هم که نماد روشنی هست و نگاه کردن به آبِ روان، مایۀ زدوده شدن غبار از دل؛ که خیلی از عارفان و شاعران بهش اشاره میکنند:

به آب دِه تو ، غُبـــارِ غم و کُدورت را

به خواب دَرکُن، آن جنگ را و غوغا را

این بیت از مولانا

یکی از درسهای مهم استاد عباس منش رو به یاد من میاره که اگر جایی اتفاقی افتاد که کنترل ذهن برات خیلی سخت بود و با هیچ روشی نتونستی احساست رو خوب کنی ، بهتره که بخوابی. ​چون خواب، امتداد اون فرکانس رو قطع میکنه‌. خیلی برام جالب بود که مفهوم این آموزش رو در شعر مولانا هم دیدم.

طبیعت، استاد خیلی از انسانهای بزرگ بوده و هست.‌

ما توی این طبیعت زیبا مثل مهمان هستیم و طبیعت هم برای ما مثل سفره‌ی کرم الهی هست که ما بر سر این سفره نشسته‌ایم وبا اینکه می دانیم مهمان، ماندنی نیست، ولی از این همه زیبایی و نعمت، استفاده می‌کنیم و بهره می‌گیریم.

چه خوب میشه که این مهمان، بر سر سفره‌ی این باغ الهی، بلبلی خوش‌نوا باشه( تحسین زیباییها و نعمتها و توجه به نکات مثبت)، نه جغدی شیون‌سرا.(غرغر کردن از شرایط موجود و توجه به نکات منفی و قضاوتها)

زندگی مثل همین رودخانه‌ی زیباست که مدام در جریانه. درخت های رنگارنگ پاییز را ببین! که چه ایستاده سفر میکنند! برگی به رودخانه افتاد و خود را به جریان آب سپرد و رفت… پس من نیز  تمام زندگی ام را با اطمیـنان، به خــــــالق رودخانه‌ی هستی و به جریـــــــان زندگی می سپارم…

چون می‌دانم در آغوش رودخانه ای هستم که همه ذرات آن، نشان از حضـــــــور حضـــــرتش دارد… پس، از افت و خیزهایش هرگز دل‌نگران نمی شوم.

خدا را شکر میکنم برای دیدن این همه زیبایی و بودن در بین بهترین‌ها.

به به 😍 می بینم که رستوران ایرانی و کباب ایرانی و دوغ آبعلی و خلاصه، همه خوبان جمــعـــنـــد. دقیقا همین شعری که اول کامنت نوشتم مصداق داره که گل در بَر و مِی در کف و معشوق، به کام است. الهی شکر.

حیات کنگره چقدر بزرگ و سبز و امن و باحال بود. استاد هم چه صفایی با اسکوتر میکرد. درست همونجایی که استاد با اسکوترش اومد جلو دوربین دقیقا یه همزمانی رخ داد😍 من و خانم شایسته باهم گفتیم عااااششققتتتتتمم😍 داشتم فکر میکردم حقیقتا ما هم یه جورایی داریم با استاد زندگی می‌کنیم و واقعا کسی که با استاد زندگی میکنه پیر نمیشه 😊

استاد، همیشه آدمای اطرافتون‌ پر از انرژی مثبت و صمیمی و آدمای بافرهنگ و باشخصیتی هستند، حتی غریبه ها، و حتی یه رهگذر؛ خب بایدم همینطور باشه، آدمای درب و داغون اصلا از کنار این مدار رد نمیشن.

حتی جاهایی که میرید درست همون موقع، تو اون مکان، یا تولده یا جشن هست یا مراسم بزرگداشت و سپاسگزاری مثل همین.

استاد منم میخوام شب و روز تلاش کنم تا شخصیتم خیلی خیلی مثبت تر بشه. جدیدا یه تغییر کوچولویی کردم که وقتی فهمیدم خیلی خوشحال شدم.

خب از شما یادگرفتم که باید در مواقع نامناسب، از اون بدی، اعراض کنم و توجه و تمرکزم رو بزارم روی نکات مثبتی که اونجا هست مثلا هوای خوب، آسمون قشنگ، خورشید زیبا یا هرچیز مثبت دیگه.

اما یه مدتی بود داشتم تلاش میکردم که مثل شما، حتی از اون موقعیت نامناسب هم، نکات مثبتش رو بیرون بکشم و تحسین کنم. امروز فهمیدم خیلی راحت دارم این کارو میکنم. یعنی یه چیزی بود که اگر قبلا بود میگفتم مگه میشه این، مورد مثبتی هم داشته باشه! اما حالا از همون چیزی که باعث اذیت میشه، میتونم مثبت هاشو پیدا کنم وتو ذهنم پر رنگ تر ببینم واحساسمو خوب کنم و بابت این تغییر خیلی خوشحالم.

حتما باید بخاطر مداومتم در این تمرین، به خودم جایزه بدم 🥳😉🥳

عاشششقتونم😍

سلام عزیــــزم

نفیسه جانم

عاشقتم من

ازت ممنونم بابت قـشـنـگیِ نگاهت به کامنت‌هام و تشکر میکنم بخاطر تحسین‌های بی‌دریغت. خدا رو شکر میکنم و ازش میخوام که لایق این همه محبت‌ بمونم.

خدارو شکــــــر

گاهی کلمات، خودبخود جاری میشن گاهی هم نه! نوشتن هم یک موهبت الهیه و اعتبارش به من و ما نیست.

خوووب یادمه روزهای اولی که شــــــروع کرده بودم به خوندنِ کامنت‌ها، خییییییلی برام عجیب بود که چــــطور دوستان، میتونند از اتفاق‌های روزمره و معمولی، قانون رو بکشن بیرون و توضیحش بِدَن. حتی گاهی قبل از دیدنِ فایل، اول میرفتم ســــــراغ کامنت هاش، اونها رو می‌خوندم، بعدش با توجه به قوانیــــن و دریافت هایی که از بعضی کامنت‌ها داشتم ،تازه میومدم فایــل رو ببیــــنم و اتفاقات ســــریال رو با اون دیدگاهها، تطـبـیـق می دادم.

و از خدا می خواستم که به من هم این درک رو بده که بتونم قوانین رو در اتفاقات بظاهر ساده‌ی سریالها پیــــدا کنم و بهتر درک کنم. و این درخواست رو هم داشتم که به من هم این توانایی رو بده که اتفاقات زندگی خودم را هم از فیلتر قانون عبور بدم.

انقدر کامنت خوندم و خوندم و خوندم که کم‌کم منم قبل از خوندن کامنتها و با دیدن فایلها میتونستم قوانین رو پیدا کنم. این، مثل یه بازی شده بود برام. خیلی تازگی داشت و کلی ذوق میکردم. بعدش کم کم شروع کردم به نوشتن (خوندن ونوشتن کامنتها هم فقط بر اساس توصیه‌های استاد بود). البته روزهایی هم هســــتـند که ذهــــن، خالی از کلمات و دســــت، ناتوان از نوشــــتن هست. که اون هم درسته!

خدارو صدهزار مرتبه شکر

چقدر خوبه که با هم از تجربه‌های قشنگمون میگیم.چقدر خوبه که میتونی در لحظه، به احساست مسلط بشی. احسنت. موفق شدن در کنتــــرل ذهن و کنترل احساس، پیروزی بزرگیه که با تمرین و صبــــر و اشتیاق، میتونیم تو وجودمون ماندگارش کنیم. همینه خواهرجون، همین یه دونه رو اگر بتونیم به نحو احسنت انجام بدیم و اگر فرمون ذهن واحساس رو در تمممماااامممم شرایط، دستمون بگیریم، قطعا به جاهای بسیار زیبا و سرسبز هدایت میشیم و کم کم همونجا موندگار میشیم😍

و چقدر این آیه ی قشنگی که نوشتی، کمک کننده‌ست:

چه بسا چیزهایی که شما کراهت دارید ولی خیــــر شما در آن است.

الهی صــــدهــــزار مرتبه شکــــر

بازم ممنونم بخاطر این دیدگاه تحسین کننده و دید زیبابین‌ات.

در پناه یگانه معبود❤️

شادوسلامت‌وثروتمندباشی