دیدگاه زیبا و تأثیرگذار حوری عزیز -با کمی ویرایش- به عنوان متن انتخابی این قسمت:
از شهر “واشنگتن دی-سی” با تمام زیبایی هاش خداحافظی می کنیم به مقصد تجدید میثاق با زیبایی های پارادایس. (شهری که با وجود شلوغی، خیلی انرژی مثبتی داره).
بیشترین چیزی که در این فایل، به چشم میخورد حرکت بسوی هدف و مقصد و لذت بردن از مسیر بود. لذت بردن از کاری که داری انجام میدی و همچنین لذت بردن از تک تک لحظات، حتی لحظات تکراری و قدم های تکراریِ هرروزه.
مهم نیست کجای این مسیر ایستاده‌ای و چه کرده‌ای؛ مهم این است که تنها با احساس خوب، یک گام از همان نقطه‌ای که ایستاده‌ای، جلوتر بروی. مهم اینست که آن یک گام رو هر روز بطور مداوم برداری. همه ما می‌توانیم تنها یک گام از موقعیتی که در آن قرار داریم، جلوتر برویم. هر روز، فقط یک گام. پس مهم، مقدار انجام کار نیست. استمرار در حرکت است که از خودِ حرکت هم مهمتر است. در قرآن هم از زمان استمراری برای بسیاری از افعال استفاده شده که گویای اهمیتِ همواره انجام دادن و استمرار در کارهاست.
همونطور که پیش‌تر هم اشاره کردم، مهمتر این است که از روند لذت ببریم و مقصودم از لذت بردن ، همان احساس خوب داشتن هست که اصله.
استاد درمورد همفرکانس‌هایی صحبت کردند که در شرایط مناسب در زمان مناسب، تماس میگیرند و یا بالعکس. قطعا برای هرکسی این اتفاق افتاده اما به این فکر نکرده که این، میتونه نشانه ای باشه برای جواب دادن یا ندادن. که البته در همچنین مواقعی، احساس هم میتونه راهنمای خوبی باشه.
چقدر این موضوع برای من درس داره که استادم به تجربه های شخصیشون در زندگی و تکرارِ آنها، انقدر توجه و دقت نظر دارند و آنها را با معیارِ قانون ارزیابی میکنند.
استاد بعد از آهنگ های درخواستی، ارزش هجرت و نیز ممنوع بودن حزن رو یادآوری کردند. همچنین مفهومی عمیق در زندگی به نام: “جریان طبیعی خوشبختی” که به صورت خودکار در جهان جاری است. جریانی که برای بهره مندی از آن لازم نیست هیچ کاری انجام بدی. فقط لازمه که جلوی این جریان رو نگیری. اونوقت به راحتی این جریان تو رو هم با خودش همراه می کنه. مثل خورشیدی که خودش بطور طبیعی و براحتی می‌آید و بر زندگی ما می‌تابد و نیازی نیست برای بیرون آوردنش به زحمت بیوفتیم؛ بلکه فقط کافیه که درها رو نبندیم و پرده ها رو نکشیم.
واقعا سپاسگزارم. آخه کدوم استادی میاد در هر موقعیتی و هر لحظه از زندگیش، سفرش، لحظه‌ی رانندگی و به اصطلاح از پشت فرمون بودنش در جاده(با کلی بگو و بخند) و حتی از ترانه هایی که گوش میکنه، استفاده می کنه برای یادآوری قوانین به ما. این لذتبخش ترین نحوه ی تدریس هست که یک استاد میتونه ارائه بده. خوش به حال منه شاگرد
منتظر نظرات زیبا و تأثیرگزارتان هستیم.
برای دیدن سایر قسمت های این سریال، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 132505MB32 دقیقه
به نام خداوند بخشنده مهربان
سلام استاد عزیزم و مریم خانم عزیز
کامنت حوری عزیز منو واداشت که اینجا چند کلمه حرف بزنم
واقعاً نمی‌دونم چجوری بگم یه موقع هایی یه کامنتایی رو میخونم که یه جوری از فایل صحبت میکنند از یه زاویه دیگه که من حض میکنم میگم چقدر خوبه من اینجام و میتونم این کامنت به این قشنگی رو بخونم هم تصاویر زیبا میبینم هم نکات استاد رو می‌شنوم و هم متنهایی میخونم که با نگاهی که من دارم فرق میکنه و به خودم میگم همینه هر کدوم از ما آدمها نسبت به آگاهی های که داریم زاویه دیدمون متفاوته هیچکدوم شبیه هم نیست و این خیلی برام جالبه من نگاه حوری خانوم رو تحسین میکنم که اونجایی که میگه (کدوم استاد میاد از هر موقعیتی بهمون درس به با آهنگ با تصاویری یه موقع هایی اصلا چیزی نیست فقط یه موزیکه با نما از بالا ولی همون برامون درس داره وقتی دنبالش باشی میفهمیم)
من واقعا آنو حس میکنم ازت سپاسگزارم حوری جان
حالا برسیم به مطلب اصلی واقعا همینطورهه دیگه من وقتی اینو از استاد شنیدم من در زمان مناسب در مکان مناسب هستم
اینقدر همنجوری اتفاقات افتاده برام که جا نمیشه اینجا بگم
من وقتی رو خودم کار میکنم نمیدونی چه کسایی به زنگ میزنن یا با چه جور آدمها ی عالی برخورد میکنه چه پیشنهادهای عالی بهم میدن
من تو محل کارم همه از کارهام تعجب میکنن چرا من همیشه علی بیغمم چرا همیشه ریلکسم
چرا از هیچی ناراحت یا عصبانی نمیشه همیشه آرومم بحثی نمی‌کنم دیگه همه میدونن نگاه متفاوتی دارم
یه مشگل هم دارم نمیتونم این لذت بردن از حالت رو تو خودم تنهایی استفاده کنم دوست دارم اینجور زندگی زیبا رو با اونا هم شریک شم ولی می‌دونم تو فرکانس نیستن واسه همین خیلی کم درموردش حرف میزنم
من مطمئنم با فرکانس هایی دارم میفرستم من ازشون جدا میشم چون مطمئنم من میرم جایی که با فرکانسم هماهنگ باشه
یه روز به شوخی به یکیشون گفتم ازمن بپرسید هرچی درمورد زندگی نمیدونید سوال کنید چون من برم دیگه دستتون بهم نمی‌رسه
واقعاً تو دلم هم همینجوری حس میکنم
من فراتر از تصوراتم میرم
استاد جان نمی‌دونم چجوری این متن رو نوشتم از دل اومد
تا کامنتی دیگر میسپارمتون به الله