سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 140

به نام زیباترین انرژی جهان

سلام

آقاااا.. عجب خوووشگله این جزیره ی کوآیی! رفتم سرچ کردم دیدم نیک نیمش garden island هست!

به به چقدر هم زیباااااست! چقدر زیباست! خدایااا چی ساختی!

چقدر لباس های قشنگی خریدین! خیلی خوشگلن! چقدر شورتک و شلوارکاتونو دوست داشتم! خیلی عالی و خوشگل بودن مبااارکه.

چقدر خوشم اومد و جالب بود که یه سری از ایالت ها کلااا پلاستیک نمیدن و فقط بگ کارتونی که اونم پولیه باز. تو ایران فقط بعضی از مردم خودشون رعایت میکنند و ساک خرید پایدار میخرند. هنوز اونقدر همه گیر نشده که مثلا کل فروشگاه ها همراه بشن.

چه آگاهی های خوبی رو مرور کردید. چقدر هم واقعا فراوانی مشتری و رونق کسب و کار هست اونجا! قیمتشون بالا بود اما صاحبان اون کسب و کارهام انقدر باورهای قوی ای داشتند که همچنان کلی خدماتشون طرفدار و خواستار داره به طوری که بعضیاشونو باید از چندین هفته یا چندین ماه قبل رزرو کرد! خدا رو شکر واقعا! فراوانی پوله.

چقدر این جمله عالی بود: شما به سمتی هدایت میشوی، که به آن توجه میکنی!

میخوام از خودم چندتا مثال بگم: من با اینکه تهران بودم اما همش سعی میکردم به تمیزی هوا توجه کنم و الان چند هفته ای هست که به دلایلی اومدم مشهد که هواش تمیز تره و من با حس بهتری میتونم توش ورزش کنم. موقع خرید میگفتم من همیشه بهترین جنس ها با بهترین قیمت ها نصیبم میشه و تو همون تهران، تو پاساژ های گرون ترین محله هام به کلی فروشگاه با قیمت های مناسب برخورد میکردم! دیگه مشهد هم باز ازین لحاظ بهتره.

دیگه اینکه توی تهران زیاد پیش میومد که احساس تنهایی کنم اما غر نمیزدم و توجهم رو روی تنهایی نمیذاشتم و الان اینجا کلی ادم دور و برم هست و هر وقت بخوام میتونم با آدمایی که دوست دارم وقت بگذرونم! تازه اونان که هی اصرار میکنند و منم که وقت ندارم یا ترجیح میدم به کارهای شخصی خودم بپردازم.

یا مثلا بارها شده وقتی توجهم رو روی یک موضوع خاص میذارم همش دور و برم از همون مورد میبینم. تو موارد کوچیک که خیلی خیلی زیاد هروز برام اتفاق میفته.

و اینجوری میشه که فکت های دنیای ما شکل میگیره دیگه.. من سعی کردم به اون چیزی که خودم دوست دارم توجه کنم و الان همون چیزی که خودم دوست داشتم فکت دنیای من شده و همش همونو میبینم نه چیزی که بقیه به عنوان فکت میشناسن!

همین مهاجرت و نقل مکان من به اینجا در نظر خیلی ها پسرفته. چون تو ذهنشون اینه که من از تهران اومدم یه شهرستان. اما مشهد هم شهر بزرگ و با امکاناتیه و من هیچوقت انتخاب نمیکنم که اونجوری منفی به این موضوع نگاه کنم و نمیذارم که برم توی نقش قربانی. به قول استاد، من هرر جایی برم، ذهنم و باورهام رو هم با خودم میبرم. هیچوقت هم هیچ جا بد مطلق یا خوب مطلق نیست. این زاویه ی دید ماست که تو چشممون مزیت های یک جا یا معایب اون رو برامون بولد میکنه. تو یک سری موارد تهران رو ترجیح میدم و یک سری موارد هم اینجا به نظرم بهتره. کی میدونه که خداوند چه برنامه های فوق العاده ای رو برام اینجا در نظر گرفته.. منم ناشکری نمیکنم و سعی میکنم اینجا هم خودم بهترین اتفاقات رو برای خودم رقم بزنم و کلی موفقیت کسب کنم.

در مورد توجه به تصادف ها، منم خیلی خوب از پسش براومدم. قبول هم دارم که خیلی جلب توجه میکنه و دیدن و سر در اوردن ازش هیجان داره، اما تصادف که هیچی، من حتی آژیر امبولانس هم میشنوم برنمیگردم. چیز خاصی نداره ها ولی من همینم دوست ندارم که آمبولانس بیشتری ببینم.

هفت روز سفرمون با کروز هم تموم شد:) عاالی بود و خیلی خوش گذشتتت :)

ایشالا همین جمع کروز بعدی =))