سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 141 - صفحه 7

سلام به دو نازنین دوست داشتنی و همراهای عزیز

من بیشتر فایلهای مربوط به هاوایی رو دیده بودم ولی ظاهرا این یکی از دستم در رفته بود و ندیده بودنش و امروز با زدن روی نشانه ی امروز من اوندم اینجا و این فایل زیبا رو دیدم

استاد من حدود یکماه بعد از سفر شما به هاوایی، از طرف شرکتی که کار می کنم فرستادنم به هاوایی برای شرکت در کنفرانس و خب چون کل هزینه سفر من رو شرکت می داد تصمیم گرفتیم همسرم و دخترم هم بیان و فقط پول پروازشون رو باید می دادم. خدا رو واقعا شکر کردیم برای ایجاد این فرصت که این تکه از بهشت رو ببینیم. اتفاقا ما هم رفتیم جزیره ی وایکیکی . البته ما دیگه جزایر دیگه رو نرفتیم جون من صبح تا عصر رو کنفرانس بودم ولی با این حال چون هتل نزدیک محل کنفرانس بود ناهار رو با همسرم و دخترم اکثرا تو ساحل می خوردیم و عصر هم باز کلی فرصت بود برای گشتن و لذت بردن از اون طبیعت متفاوت و دوست داشتنی… بی نظیر بود استاد… واقعا اونجا تکه ای از بهشته… همونجا از خدا خواستم بزودی بتونیم دوباره اونجا بریم ولی نه سفر کاری سفری که فقط و فقط لذت ببریم و با فراغ بال از جاهای مختلفش دیدن کنیم.

شجاعت شما و مریم جان تو این قسمت واقعا ستودنیه… آفرین به هردوتون که ایمان به خدا اجازه نمی ده ذره ای ترس بخورتون راه بدین یا اکه ترسه هست ایمانه خیلی قویتره…

راستش منم تو سفر هاوایی در نوع خودم شجاعتی بخرج دادم که بابتش واقعا خوشحالم. ما تنها روزی که وقت کاملا آزاد داشتیم روز آخر سفر یک هفته ایمون بود که شبش پرواز برگشت داشتیم به میشیگان. همسرم همون روز اول یه تور رجیستر کرد برای اون روز که 5 صبح بود تا 2-3 بعدازظهر. یه تور با کشتی کوچولو که می برد ما رو تو اقیانوس تا دلفین و اینجور چیزا رو ببینیم. منم مطمئن بودم دخترم که عاشق حیووناس کلی بش خوش می گذره و خوشحال بودم از این بابت. تازه روز قبل تور فهمیدم که ما قراره بریم وسط اقیانوس و بپریم تو آب!! منم که به زور عرض استخر رو شنا می کنم با خودم گفتم خب من که نمی پرم ولی تینا دخترم و سام همسرم حسسابی کیف می کنن.

خلاصه صبح ساعت 5 ماشین اومد دنبالمونو بعد یکساعت رانندگی رسیدیم به ساحل مورد نظر. سوار کروز شدیم و بعد نیم ساعت فاصله گرفتن از ساحل چندتا دلفین دیدم خیلی هیجان انگیز بود. قرار شد یکم جلوتر موتور رو خاموش کنن تا همه بپرن تو آب. جالب این بود که تور لیدر یه عکاس حرفه ای بود که با دوربینش می تونست توی آب عکس بگیره آزمون. از صبح هی فکر می کردم معلوم نیست دیگه کی من یه همچین فرصت استثنایی داشته باشم که بخوام تو اقیانوسی که تا چشم کار می کنه آب آبی و زلاله بپرم… البته همه باید جلیقه می پوشیدن حتی اونایی که شناگر حرفه ای بودن…خلاصه دل رو به دریا زدم و گفتم منم می پرم البته که چون شنا بلد نبودم یکی از افراد تور که یه آقای لوکال بود (با تیپ خیلی بامزه موهای بلند آدم یاد پوکاهونتس می افتاد) مسوول من و دخترم تینا شد و وقتی تو آب بودیم یه نوار ضخیمی رو که دور من و تینا بود به خودش بست و مثل موتور قایق ما رو با سرعت زیاد اینور اونور می برد

خلاصه من با اینکه برام فوق العاده ترسناک بود و از تصور اینکه زیر پام تا کیلومترها آب هست قلبم به تپش می افتاد ولی گفتم باید اینو تجربه کنم… یادمه وقتی پریدم قلبم داشت تو دهنم می زد ولی در عین حال خیلیییی فوق العاده بود و واقعا خوشحال شدم که این کار رو انجام دادم… چندتا دلفین هم از دور دیدیم…کلا سه سری پریدن تو آب همه که من دو سریش رو پریدم و عااالی بود این تجربه بار سوم یکم موشن سیک شده بودم و دیگه نپریدم. اون روز واقعا یه روز رویایی شد و کلی لحظات و اتفاقات خوب توش داشتیم… خدا رو هزاران بار شکر کردم که قسمت کوچیکی از اونچه تو فایلهاتون دیده بودم جذب کردم و این تجربه عاااالی رو داشتم….

ببخشید طولانی شد… عاشقتونم.