سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 152

سلام به مسافران عزیز مسیر هدایت، مسیر مستقیم، راه کسانی که به آنان نعمت داده شده.

سلام به استاد عزیزم و خانم مریم شایسته عزیز همیشه با فایل های بینهایت مملو از زیبایی سریال سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت، هم برای ما آرامش هستند و هم زیبایی.

این دو سریال بهترین سریال های زندگی ام هستن و همیشه لحظه شماری میکنم تا قسمت بعدی ارائه بشه. خداقوت استاد عزیز و خانم شایسته گرامی.

زیبایی های این فایل بینهایته.

– از همان ابتدا، نرم افزار زیبای گوگل ارث که کره زیبای آبی و سرسبز زمین رو از بالا تا جزئیات شهر زیبای کنزاس سیتی نمایش میده. این واقعا یک نعمت هستش.

– این درخت چقدر زیبا بود و چقدر بزرگ و تنومند، متن زیبایی که روی آن نوشته شده، نشون میده که چقدر افراد با خودشان در صلح هستند که این متن زیبا رو انتخاب کرده اند.

– استاد جان ایستگاه قطار، ساختمان آن، بنای آن و … واقعا کمتر از یک موزه اصیل نبود، این ساختمان ها، که وجود داره با این کیفیت، واقعا همگی حاصل تمرکز بر زیبایی ها و صلح و آرامش سازندگان اون هستش، ممنونم که حتی کوچکترین نکات رو برای ما به تصویر میکشید.

– استاد جان و خانم شایسته عزیز، دیدن اینکه شما حتی در سفر نیز همان برنامه روتین روزانه خود در مورد تدوین فایل ها، آپلود، انتشار کامنت ها، ورزش، خرید و … دارید از قسمت اول سریال تا اینجا همیشه برای من درس بزرگی بوده، اینکه چطور فارغ از مکان و زمان، تمرکز اصلی شما بر برنامه ریزی شخصی تان است، حتی در سفر، سفری شاید اینطور به نظر برسه که سفر دیگه کلا جای استراحته، نه اینطور نیست، برای مایی که الگویی چون شما داریم، سفر، تفریح، کار، زندگی، مطالعه و … همگی با هم عجین است و آن چیزی نیست جز معنای واقعی عبادت {از نظر من، عبادتی که هر لحظه در حال پرداختن به آن هستیم، همانگونه که خداوند در قرآن میفرماید، جن و انس را میافریدم مگر اینکه مرا عبادت کنند}

– چقدر داخل تراک کمپر زیبا و منظم و دنج هستش، و تمام ابزارهای مورد نیاز برای یک زندگی در سفر، در اون موجوده. و این یک نعمت هستش، واقعا خدا رو شکر

– انقدر رنگ این چای دبش شما، زیبا بود {نوش جان!} که همینجا نوشتن رو استپ کردم، که یک چای بریزم و برگردم برای ادامه نوشتن :)

– وای استاد جان چقدر ابزار {یا بهتره بگم نعمت} وجود داره که راه رو برای شما ساده و مستقیم کنه {صراط مستقیم} مقایسه کنید دستگاه Battery Jumper رو با روش باطری به باطری کردن و هل دادن و … اونوقت معلوم میشه که منظور از مسیر مستقیم، راه کسانی که به آنان نعمت داده شده چیه. و واقعا سپاسگزار چنین نعمتی باید بود.

– وقتی هوا رو بغل میکنید و خدا رو شکر میکنید، چقدر طبیعی بودن این سریال زیبا رو لمس میکنیم، چقدر احساس شما رو در حین سپاسگزاری حس میکنیم و درس بزرگی هستش برای ما

– وای خدای من از نظم و ترتیب و تمیزی قفسه های فروشگاه و بنرهای بزرگ برای راهنمایی مشتریان، چقدر زیبا و کار راه انداز هستن، خدا خیرشان بده، واقعا قابل تحسینه

– استاد یه الگویی که همیشه در سبک شما هستش و من همیشه «آگاهانه» سعی میکنیم انجامش بدم، اینه که همیشه در مورد یک وسیله یا یک ابزار یا یک رفتار، جنبه های خوب و خوبی اون رو میگید و میگذیرید و به سمت زیبایی دیگه میرید. ذهن نجواگر ما معمولا بجای تمرکزِ «صرف» بر خوبی ها، مقایسه اون با محدودیت های اطرافمون رو پررنگ تر میکنه. مثلا وقتی میخواهیم از زیبایی های بینهایت ماشین فورد تعریف کنیم، آخرش از بدی های یه خودروساز داخل میگیم و با اون مقایسه میکنیم، ما مثلا خوبی فروشگاه آمریکا رو با نواقص فروشگاه خودمون مقایسه میکینم. ولی شما هم یک دست قابلمه رو هم فقط و فقط بر اساس جنبه های خوب و کاربرد اون معرفی میکنید. این ناشی از نجواهای درونی ما هستش، وگرنه راه درست اینه که حتی کوچکترین زیبایی های ماشین های ایران خودرو و سایپا رو هم ببینیم و تحسین کنیم، شاید به نسبت فورد کمتر باشه ولی بالاخره یک دونه زیبایی که میشه پیدا کرد {که البته کم هم نیست}. «تمرکزِ صرف، فقط بر زیبایی های هر چیز» درسی است که میتونه زندگی ما رو متحول کنه. و سپاس از شما که این درس بزرگ رو در زندگی ما جاری کردید.

*

تازه کردن دیدار با خانواده رایان عزیز، چقدر خوشحال کننده بود حتی برای من هم شیرین بود.

استاد جان، این دیدار مجدد و مشاهده تغییرات و بزرگ شدن بچه ها و … ، یک جنبه خیلی مهم هم داره که من بهش خیلی دقت کردم؛ و اون «مشاهده تغییرات خودمان پس از آخرین دیدار با رایان»

من خودم وقتی پس از یک مدت طولانی، دوباره به یک جا که قبلا رفته بودم سفر میکنم، یا دوستی رو دوباره ملاقات میکنم، خیلی به تغییراتی که در وجود خودم اتفاق افتاده {و انشاله که در جهت بهبودم بوده باشه} توجه میکنم، فکر میکنم شاید این حس رو شما هم داشته باشید، {به ویژه دستاورد اساسی شما در دوره قانون سلامتی و اندام جدید و زیبای شما و مریم جان عزیز که با آخرین دیدار شما با رایان کلی تغییر کرده} خیلی حس دلنشینی هستش، یه جورایی از همون جنس چکاپ فرکانسی ابتدا و انتهای دوره دوازده قدم هستش. این تغییرات رو نمیشه در برخورد با افراد و جاهایی که آخرین بار هفته پیش، یا ماه گذشته تجربه کردی، حس کرد؛ بلکه با در تکرار تجربیات پس یک مدت طولانی، خیلی محرز میشن.

مثلا من چند سال پیش به همراه عزیز دلم، رفتیم پاریس، اگر چه باورهای متفاوتی داشتم با الانم ولی باز هم خیلی خیلی خوش گذشت، تصورش رو بکنید، اگر الان پس از این همه تغییر دوباره به آنجا سفر کنم، چقدر خوش خواهد گذشت؛ تغییراتی که همه را مدیون شما هستم و با تک تک ذرات وجودم سپاسگزار شما هستم. همینطور هر سال که به کیش سفر میکنم، این چکاپ فرکانسی و تغییراتم در نسبت به سال قبل را متوجه میشم.

– چقدر شیفته تربیت فرزندان رایان و همسرم شدم، پنجاه روزه که خداوند به من و عزیز دلم یک هدیه بزرگ داده، پسر عزیزمون. این روزها همیشه نگاهمون معطوف به بچه ها و رویکرد صحیح ما در رفتار با پسرمون هستش.

– چقدر عزت نفس رو به جوزف و دیگر بچه هاشون انتقال دارن

– چقدر بچه ها مستقل هستن، اصلا اینطور نیست که رایان یا همسرشون بخوان کارها و وظایف اونها رو انجام بر عهده بگیرن، بلکه حمایت هایی از جنس بغل کردن، تشویق کردن در حین بازی و موفقیت ، کرم زدن به صورت توسط مادرشون و … در همین حد و این حاکی از رفتار عزتمندانه آنها با بچه ها هستش

– چقدر تولد زیبا و کیک پر از مغز و خوش مزه ای، واقعا خوش گذشت و خدا رو صدهزار مرتبه شکر

– اینکه رایان اینقدر آزادی عمل داره و از ابتدا، از بازی های کودکانه تا بازی های بزرگسالان در کنار بچه ها هستش، واقعا تحسین بر انگیزه

– چقدر زیبایی توام با عزت نفس و استقلال در این خانواده موج میزنه

*

واقعا نکات بینهایت زیبایی در این بخش از سفر بود، سپسگزاریم که ما رو هم شریک این لحظه های زیبا کردید، خیلی لذت بردیم.

سفر سلامت و دست خداوند به همراه شما استاد عزیز و مریم جان عزیز