سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 159

اسمان پهناور بخشنده

اب های روان در اقیانوس زیبنده🌊

خورشید تابان زندگی دهنده🌞

خاک های سازنده

بادهای سردو خنک نوازنده🌬

خلقت ازاد و رهای افریدگار از نوع پرنده🕊

انسانهای خدا گونه ی بشارت دهنده🧚🏻‍♀️🧚🏻‍♂️

عشق و محبتو مودت میان موجودات از هرنوع انسانو سگو هرنوع پرنده و خزنده🦮🕊

کوهای استوار در میان ابرو ابهای تکان دهنده🏔

سپاس خدای بزرگم را که مدبر است و سهل کننده

سلام خدمت استاد عزیز و مریم زیبا

فکر میکنم این اولین کامنت من در سایته.

تمام جملات بالا،کلمه هایی بود ک بعد از دیدن این قسمت ،ناخداگاه به قلب من الهام شدو بی درنگ شروع به‌نوشتن کردم.من شاعر نیستم

وقتی که داشتم این قسمتو میدیدم،وقتی رسیدم به لحظه ی پرواز زیبای اون پرنده میان اسمانو اقیانوس ،ازاد و‌رها ،چرخیدنو بالا و پایین رفتنش، رهای رهااااا ،توی قلبم ،ی چیزیو احساس کردمو از چشمام ناخدااگاه اشک سرازیر شد🥹 و اصلا اون اشکها باعث شد که من شروع به نوشتن کنم.

برای رهایی اون پرنده ی زیبا،خیلی خوشحالی کردم و شاید اشک شوق برای ازادیش بود.

من خودمو دیدم اون لحظه، در قالب اون پرنده که از قید و بند همه چیزهایی که خودم برای خودم ساختم، رها شدم.

وقتی اشکام سرازیر شد ،صورتمو گرفتمو گفتم خدای بزرگ منم میخوام رهااااا باشم

رها از وابستگی ها

رها از فکرهای محدود کننده

رها از عددو رقم

رها از هرچیزی که باعث میشه من رهاااا نباشم

فارق از همه ی زیبایی ها و نشانه هایی که خداوند از لبای شما دو عزیز داشت به گوشم میرسوند و فارق از همه عشق و دوس داشتن ها ومحبت ها میان همه ی ادمهایی که در اون ساحل زیبا بودن ،مثل اون اقایی که با ارامش سرش رو پای ان خانم زیبا گزاشته بود

فارق از همه محبت و مهربانی ک بین انسانها و سگ ها بود و در اون لحظه هیچ سگی در اسارت صاحبش نبود و همه رها و ازاد بودند و این هم برای من نشانه ی رهایی بود

فارق از همه شور و شوقه همه ی افرینش ها در این قاب ،حتی میان اون سگ ها که با زبان خودشون به هم عشق و شور میدادن

فارق از کوه استواری که میان اون ابها ،محکم ایستاده بود که باز هم برای من نشان از رهایی بود

که ندا رها ک باشی ،مهم نیس وسعت ابهای دورت چقدر زیاده،مهم نیست که قدرت دنیا چقدره، در جهت رسیدن به اهدافتو ارزوهات،رها که باشی پابرجا و قدرتمند میمونی و هیچ چیز نمیتونه تورو تکون بده، ناراحتت کنه، سرزنشت کنه، حالتو بد کنه

اون کوه در مقابل عظمت اون اقیانوس،برای من رهایی از بندها بود ک نشان میداد حتی وسط اقیانوس هم میتوان نماد استواری باشیم وقتی رها باشیم(البته شاید اون کوه در ساحل بود،اما به چشم‌من وسط اب بود و هرچند که اگه هم بغل اب بود بازم منحصر به فرد بود چرا که هاله های زیبا ابرومه اونو پوشانده بود تا بین همه ی تپه ها و کوه های دیگ ،گیرا و منحصر به فرد باشه که باز هم از دید من ،این الهامو داره ک اگه میخوای متفاوت باشی اگه میخوای نتایج زندگیت متفاوت از اطرافیانت باشه،باید متفاوت عمل کنی باید متعهد باشی به خواستت،همون طور ک دوست عزیزی به استاد اشاره کردن به تعهد ایشون برای اماده کردن فایلا ،که بازهم برای من الهام بود که این روزها که دوره کشف قوانیین‌ خریداری کردمو باید در جلسه اول متعهد بشم )

فارق از اون همه ترکیب زیبای رنگ و نور خورشید در صورت استاد و مریم عزیز،که ی هیچ نورپردازی و تدوین گری نمیتونه به این زیبایی خلقش کنه

فارق از اون قرمز شدن گونه ی مریم جون به خاطر نسیم خنکی ک وجود داشت که هیچ میکاپ ارتیستی نمیتونه به اون زیبایی رو پوست زیباش طراحی کنه که واقعا نشان از تعهد استاد به محتوای فایل هاست ک میگه از قلبمون میاد،بله دقیقا از قلبو واقعیه ک خداوند داره براتون کارای تدارکاتو انجام میده ،کارایی که شاید برای کسی که دنبال شو آفه و باید کلی هزینه برای نورو گریم انجام بده شما خیلی راحت داره براتون انجام میشه،که اینم برای من نشونست که در مسیر که باشی متعهد که باشی،کارا خودش سریع اسون پیش میره

شاید اصلا ما متوجه نباشیم اما بخاطر عمل خودمونه که جهانو خدا ،در جواب تعهدمون برامون چرخارو روغن کاری میکنن،جاده رو زیبا میکنن

فارق از خاک هایی که زیر نور خورشید میدرخشیدنو چقد زیبا که همه چیز در جای خودش هست،اب در جای خودش ،خاک در جای خودش،اسمون جای خودش،خورشید جای خودش،هیچ چیز به جای دیگری تجاوز نمیکنه

اون وسعت از ابها،یهو‌تصمیم نمیگیرن خب الان ی موج بدیم بریم کل ساحلو بگیریم،مرز دارن حد دارن،این یعنی قانون،یعنی طبق این قانون که انسانها سگ ها ،با ارامش خاطرو اطمینان میرن و قدم میزنن ،چرا شک نمیکنن که ممکنه اب یهو بیادو ما غرق بشیم؟چون نسبت به قانونش مطمعنن،پس برای من نشونست ک ندا زندگی و جهان قانونه ،قانونو ک بدونی،میتونی بشینی رو شونه های خدا و فقط لذت ببری(جمله ی استاد،که تسکین دهنده ی قلبه منه)

فارق از همه ی فارق هایی که نوشتم،میخوام بگم لحظه ی پرواز اون پرنده ها،وجود منو به شدت تکان داد که چندبار اون یک قسمت پرواز رو نگاه کردم که همون بال زدنها و رقصیدن در اسمان ،منو به سمت این کامنت هدایت کرد تا هم درس هایی که گرفتمو برای خودم مرور کنم و همین جا تصمیم بگیرم که بیشتر خودمو بشناسمو عمل کنم به الهاماتم

لحظه ی پرواز اون پرنده با اون موسیقی،منو سبک بال کرد ک توجهم رو بیشتر جلب کرد این قسمت وجودو قلب من تکون داد ،نمیدونم چجوری وصفش کنم..

اسم این قسمت رو میذارم ««رهایی»»

برای همه ی افرینش های خدای بزرگم شکر که در یک قاب به زیبایی دیده شدو ممنون که شما دو عزیز ،با قلبتون برای ما انجام میدین و ما هم با قلبمون میبینیمو درک میکنیم و درس میگیریم

چه قدر به دلم نشست و نزدیک دیدم روزیو که استاد گفت،حالا خودتون ان شالله به زودی میاین میبنین از نزدیک امریکا رو ….، خیلی حس خوبی داشت این جمله .ممنون از خدای بزرگم که انقد انسانهای زیبابین و زیبا گو خلق کرده

خدای بزرگ ،من زندگی شادو سلامتی و ثروت و روابط خوب میخوام

نمیدونم چجوری،خودت بچین و من هم به الهاماتت( مثل همین کامنت که نوشتمو میدونم کلی برام بازخورد خوب داره،از اعتماد به نفسو زیبابینی و ….) عمل میکنم.