سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 1+160

این اولین کامنت من است.

چقدر جمع صمیمی و درجه یکی بود و چقدر لذت بخش بود که دوستان تجربیاتشون رو گفتن، از دنیا خانوم اباذری که اشک شوق از چشمانش جاری شده بود گرفته،

تا دیگر دوستان عزیزی که هر کدوم داستان خودشون رو داشتند.

این فایل زمانی ضبط شده که در ایران یکسری مشکلاتی به وجود آمده بود، و چقدر دوستانم رو تحسین میکنم که تمرکزشون رو روی زیبایی های جهان گذاشته بودند،

یک جایی توی این فایل استاد میگن که ما کاری نداریم دیگران چطور رسیدند، همین که بدونیم و ببینیم که یک فردی به موفقیت رسیده، این باور را تولید میکند که “پس میشود”

دقیقا منم حدود 4 ساله که با باور های نادرست درگیر مشکلات پایم هستم اما چند وقت پیش، وقتی داستان زندگی ویلما رادولف را خواندم با خودم گفتم من هم میتوانم.

ویلما رادولف دختری بود که با انواع بیماری ها و مشکلات به دنیا آمد و حتی پای چپش فلج بود، و دکترها به او گفتند که دیگر نمیتواند راه برود اما مادرش به او گفته بود که تو میتوانی.

و ویلما همین یک حرف مادر را باور کرد و حرکت کرد، و در المپیک رُم، سه مدال طلای دو و میدانی را به دست آورد.

البته ویلما یک الگوی هشدار دهنده برای من نیز هست زیرا که همین ویلما، که با باور های درست فلجی پا و ذات الریه ودیگر بیماری ها را شکست داد،

در میانسالی با سرطان مغز از دنیا می‌رود و این امر نشان میدهد که ما انسان ها”کاملا یادمان میرود که از چه مسیری، با چه باور هایی آمدیم”

اگر هوشیار نباشیم و قوانین را به خود یادآوری نکنیم.

منم وقتی که رفتم پیش دکتر برای پام، بهش گفتم : کی دوباره میتونم فوتبال بازی کنم؟

و دکتر با خنده ای گفت : دیگه باید فوتبال دستی بازی کنی.

اما اینو باور نمیکنم

اگر ویلما تونسته، منم میتونم.

اگر رونالدو بیماری “تاکی کاردی” داشت و شکستش داد و بهترین فوتبالیست جهان شد، اگر مسی بیماری کمبود هورمون رشد داشت و شکستش داد و بهترین فوتبالیست جهان شد،

منم میتونم بیماریم رو شکست بدم و بهترین فوتبالیست جهان بشم.

این کامنتم به عنوان رد پای من بماند به یادگار،

استاد عزیزم،

یک روزی که خیلی زوده، من کیازند( تخلص شعریم) میشم و از سد مشکلاتم عبور میکنم و اولین بازیکن آسیایی میشم که توپ طلای جهان رو میبره.

یه جا توی فایل های گفتگو با دوستان گفتید که “صبر یعنی حرکت در مسیری که ایمان داری درسته”

من با اینکه الان توی یک روستای دور افتاده، با مشکلات پام زندگی میکنم اما ایمان دارم این مسیر درسته،

اگر آرنولد از یک روستایی در اتریش به یکی از معروف ترین افراد جهان تبدیل شد، منم میتونم فارغ از اینکه کجا هستم و چه شرایطی الان دارم، با باور های درست و حرکت در مسیر، به خواسته های شگرفم برسم.

استاد عزیز

یک روزی با توپ طلام میام پرادایس، و ازتون سپاسگذاری میکنم برای تمام گفته هاتون، که مسیر زندگی منو هموار تر کرد.

که اون روز بسیار نزدیکه

وَ بَشِّرِ الصابِرین