سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 168 - صفحه 8

بنام تنها فرمانروای اسمان ها و زمین

دوباره سلام

سلام سلام همگــی سلام آی زندگی سلام…نشانه ی من “سریال سفر به دور آمریکا قسمت ۶۳” اون قسمت چند تا همزمانی جالب با این قسمت برام داشت و واقعا مطمئن شدم روحم اونجاست و مطمئن شدم واقعا منم با شما در سفر هستم و در جریانم و همزمانی های جالبی می افته. این نشانه ی من هم اولش با یک اهنگ از هایده شروع میشه مثل این قسمت که با یک آهنگ زیبا و دلنشین شروع شد که منو با خودش برد تو جاده…البته این آهنگ سلام سلام همگی سلام…خیلی آهنگ باحالی هست. من اولین بار چندسال پیش تو همین سفر به دور آمریکا اونو شنیدم و با این قسمت یاد خاطراتی افتادم یاد جایی که بودم واون قسمت رو دیم افتادم.این آهنگ هم منو با خودش بــرد … الان تو این فصل و قسمت ها من یکجای دیگه ام بله در جریان هستید کــه مهاجرت کردیم از شهر و دیارمون به جایی که براش هیچ برنامه از قبل مشخص شده یا فرش قرمز پهن شده ایی نبود. تنها یک جسارت یک شجاعت و یک ایمان و توکل بود و نشان دادن باورمون به قانون و اینکه این قانون که میگه ما خالق زندگی خودمون هستیم رو به چالش بکشیم و خواستیم که از نو خلق کنیم زندگی مون رو…درسته الان خونمون، امکانات مون شبیه جایی که ازش اومدیم نیست اما به جرات میتونم بگم کیفیت زندگی مون، آرامش مون،رابطه مون و درک و تجربه هامون چند برابر شده و داریم به اندازه ایمان و باورمون خلق میکنیم. داریم بیشتر درک می کنیم که چقدر پامون روی ترمزهایی هست که اصلا قبلا از وجود اونا خبر نداشتیم. چقدر خوبه که آگاه شدیم به گاری زهوار دررفته ایی که خودمون با اافکار و باورهامون خلقش کردیم. آگاه شدیم که غیر از گاری کلی وسیله دیگه هست و میشه اونا رو داشت و با اونــا از مسیر حرکت در جاده زندگی لذت برد و براحتی سوت زد و حرکت کرد نه اینکه با زجر و سختی فقط زور زد و تقلا کرد تا چرخ اون گاری یک کوچولو بچرخه. استاد الگویی شدی که بارها به خودم باید بگم استاد تونسته پس میــشود.

یک نکته و همزمانی دیگه که نشانه ی منم داشت و بیشتر به من گفت ببین تو سفرم وکلی جاها و ایالت ها رو رفتم وگشتم و یاد گرفتم. همزمانی و متوجه شدن اینکه در قسمت ۶۳ سفر به دور امریکا در استیت پارکی با آر وی رفتیم که در ایالت اورگن بود. اسم استیت پارک رو سرچ کردم ودیدم محدوده همونجایی بود که بودیم(چرا باید اون قسمت نشانه ی من بشه اصلا، چرا باید روی تابلو استپ کنم و سرچ کنم و ترجمه کنم و العهد مکانش ایالت اورگان باشه..چرا…هیچ اتفاقی اتفاقی نیست)… اون سفر عالی بود اما این سفر بارها عالی تر از اونه از هر نظر…بهبودهای دائمی در سفر کردن هم میشه باشه و ما اینو از شما یاد گرفتیم و در سفـــری که که چند روز پیش به شـهرمــحل تولدمون رفتیم میتونیم بگیم بهترین سفری بود که تو این یکی دوسال داشتیم. یک سفری که با هدایت و نشونه ها پیش بردیمش. بدون نگرانی از هزینه ها یا حتی تغییر سبک زندگی و تغذیه مون. اینکه برای یک عروسی رفتیم اونم بدون لباس و تشریفات و آمادگی خاصی. رفتیم مشهد علاوه بر اینکه کلی رزق بی حساب وارد زندگی مون شد کلی هم لباس دار شدیم. کت و شلوار مارک برای همسرم که با سایز جدیدش اصلا انگار اون کت و شلوار رو خدا برای اون آماده کرده بود و یکی داده بود تا تحویل بدن به کسی که لازم داره. یک کت و شلوار مارک هاکوپیان نو نو جیب هاشم باز نشده بود رایگان باورتون میشه….خدایا شکرت(بماند که چقدر تو مهمونی ها سوژه بودیم که چیکار کردیم و حسین چقدر تغییر کرده و چقدر خوشتیپ تر شده …) برای منم لباس آماده شد با کمترین هزینه که مادرشوهر عزیزم ظرف دو روز برام کت و شلوار سفید با یک شومیز خوش رنگ یاسی دوخت. اونم اولین بار بود که ایشون برای من چیزی می دوختن. خدایا نگم که رفتیم برای یک عروسی اونم با این همه برکت و نعمت و رزق بی حساب و راحتی بعد یک عروسی دیگه هم افتادیم و چند روزی بیشتر موندیم(خداروشکر کارهامون این ازادی زمانی رو برای اینکه هر وقت میخوایم برگردیم به ما میده. خداروشکر دقت نکرده بودم که ما هم تا حد خوبی از آزادی زمانی برخورداریم بخاطر سبک کاری و زندگی مون. شاید هنوز فقط از نظر مالی به اونجایی که میخوایم نرسیدیم اما آرامش و نگرش و دیدگاهی که داریم قطعا ما رو به آزادی های بیشتر می رسونه) خلاصه که خیلی اتفاقات و همزمانی ها و نشانه های من حاکی ازاینه که من چقدر همسفری هستم که خیلی در فضای سفر با شما هستم و اینو میگم تا بیشتر باور کنم که اصلا فاصله ها مهم نیستن این فرکانس هاست که مهم هستن. این کانون توجه و تمرکز هست که مهمه. باید حواسم خیلی به اینــا باشه بـه کانون توجه و تمرکزم

استاد عزیزم و مریم عزیزم ازتون سپاس گزارم بابت این فایل ها، این سایت، این آگاهی ها واقعا دلم میخواد هربار ازتون تشکر کنم اما نمیدونم چطوری. میخوام تحسین تون کنم نمیدونم چطوری…واقعا تنها ایده ایی که اینجور مواقع به ذهنم میاد اینــه که با انگیزه بیشتر فقط نتایجم رو بزرگ و بزرگتر کنم، ظرف وجودمو رو برای دریافت نعمت و ثروت بیشتر کنم، فقط خودمو اینقدر بزرگ کنم و رشد بدم و در جهت خلق خواسته هام باشم تا فقط از این طریق قددران این همه زحمات، لطف و عشق ها و وجود نازنین تون باشم. همین نتیجه کوچیک های من، همین کلمات ناقص منو رو فعلا به عنوان قدردانی پذیرا باشید که واقعا با تمام وجودم از درون با سکوت و آرامش قلبم فریـــاد میزنم که صمیمانه سپاسگزارم و میخوام که حس کنید که چقدر چقدر چقدر دوســــــت تـــون دارم و چقــــدر مشتاق دیـدارتون هستم. اشک تو چشمام جمع میشه وقتی تصور میکنم روزی که شما رو قراره ببینم و نتایجم از صدای من بلندتره و استاد میگه ایــنه بهترین کاری که میشد انجام بدی تا خوشحالــم کنــی. استاد اون لحظه رو میتونم حس کنم و قلبم با تمام وجود باور داره که مــیشود میشود میشود چون من میخوام، چون دیدم که شده، چون من خالقم، چون این یک قانونه…………