سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 169

سلام

اول ازهمه این و بگم که بقدری شوق و ذوق دارم که حرفای دلم رو بنویسم که واقعا نمیدونم ازکجاشروع کنم و کدومشون و بگم☺😊☺😊☺😊 فقط مطمئنم‌نظر من بعنوان برترین نظرات دوستان گلم انتخاب میشه😉😉

اول ازهمه اینکه استاد فرمودن بااسم واقعی خودتون بیاید توی سایت. البته من قبلا اسم خودم رو همراه با یه لقب توی سایت گذاشته بودم ولی الان قول میدم بعد از نوشتن این کامنت برم و اسم واقعیم رو( که البته قصددارم باتغییر دیدگاههام اسمم رو هم به ” بهار ” تغییر بدم توی شناسنامه ) توی این سایت عالی ثبت کنم تا مقدمه ای بشه برای برداشتن قدم بعدی و ثبت در سامانه ثبت احوال

راستش من چند وقتیه که شدیداً درگیر تغییر مسیر زندگیم بسوی چشیدن لذت های دنیا و طعم خوشبختی و حال خوب و درکنار افراد مثبت اندیش و شاد زندگی کردن هستم درسته تو این مسیر فراز و نشیبهای زیادی دیدم ولی سعی کردم احساسم رو خوب نگه دارم، اول از همه اومدم از شغلی که اگه اسمش رو بیارم ممکنه همه بهم بگن چه اشتباه بزرگی کردی تقاضای بازنشستگی پیش از موعد دادی😯 رها کردم، چون اون شغل ، خودمن و زمانهای باارزش جوانی من رو اسیر زندگی کارمندی ای کرده بود که از زندگی چیزی نمیفهمیدم و اصلا فرصت فکر کردن به خودم و رویاهام رو نداشتم.

تمام هم و غمم این شده بود که فلان سفر فلان خوشگذرونی فلان شادی و آزادی رو بعد از بازنشستگی تجربه میکنم ،

اما بعد از ورود به این سایت باارزش و رویایی که خدا رو بخاطرش هزاران بار شکر میکنم باخودم گفتم:

چه تحربه ای؟

آخه آدم تو سن 50 سالگی دل و دماغ 40 سالگی رو داره؟؟؟

اگه تو بدنیا اومدی که لذتهای جدید رو تجربه کنی خب زمان لذت بردن از 50 سالگی به بعد نیست همین الانه . حتی قبل تر از اینها.

البته ناامید نیستم که چرا سالهای جوانیم رو از دست دادم و تو 42سالگی راه زندگی در بهشت خدا رو پیدا کردم ،

خدا رو شکر میکنم که الان 50یا 60 ساله نیستم و هنوز فرصت زیادی برای لذت بردن از لحظه لحظه زندگیم رو دارم.

استاد عزیزم من تازه چندماه بیشتر نیست که باشما آشنا شدم ولی تمام رویاهام رو در فایلهای شما اونهم نه بصورت فیلمهای دروغین و تخیلی سینمایی؛ بلکه بصورت واقعی و مستند دیدم.

من تمام عمرم عاشق فیلمهایی بودم که برگرفته از زندگی واقعی افراد بودن نه تخیل یک نویسنده. چون برام آموزنده تر و باورپذیرتر بود.

استاد عزیزم ، مریم جون ، نمیدونید چقدرررر اشک ریختم و این فایل 169 سفر به دور آمریکا رو دیدم .منظورم اشک شوقه، نه مثل گذشته ها اشک غم و حسرت و افسوس نداشته ها

اصلا اشکهام نمیزاشتن درست تصویر زیبای شما رو ببینم

استاد عزیزم این فایل سفر به دور آمریکا ، مثل بقیه فایلها مناظر و جاهای دیدنی و افراد مختلف و بینظیر رو نشون نمیداد، شما ظاهرا خیلی عادی و معمولی توی ماشین نشسته بودید و صحبت میکردید ولی باورتون میشه ؟؟؟

باورتون میشه

که من از دقایق اولیه یهو منظره جاده زیبای سمت راننده چنان توجهم و جلب کرد که زوم کردم رو شیشه سمت استاد و تمام مدت منظره های زیبای جاده رو میدیدم و اشک میریختم ؟؟؟

اشک که نه، باااااارون اشک بود که از چشمام سرازیر بود،

اونهمه درختان زیبا و رنگارنگ و منظم و اون جاده های تمیز ، اون رانندگی عالی و پر از آرامش تک تک رانندگان لاین مقابل که دیده میشد،

برخلاف اکثر جاده های خراب ایران که پر از دست انداز و گاهاً پر از زباله هستن و از همه مهمتر هرچند کیلومتر پلیس راه که رانندگان فقط در مقابل چشم اونها یا دوربینها درست رانندگی میکنن و

بدتر از همه هر از گاهی ماکت یک خودروی تصادفی کنار جاده جهت آینه عبرت سایرین گذاشتن که اولا خوشی سفر رو به کام انسان تلخ میکنه و

دوماً ما پدر و مادرها اکثرا بچه هارو حتی اگر حواسشون نباشه عمداً متوجه اون خودروهای تصادفی میکنیم که

ببین، اگه موقع رانندگی حواس راننده رو پرت کنی به این روز میفتی

و دنیای شیرین و کودکانه بچه های معصوممون رو چنان با این ترسها تیره و تار میکنیم که نمیفهمیم چه خاطره بدی از سفر تو ذهن اون بچه باقی میمونه و چطور ذهن پاک کودکی رو که حالا بعد از چندماه خونه نشینی داره غرق در رویاهاش لذت میبره از مسافرت رفتن آشفته میکنیم و ترس رو در وجودش طوری نهادینه میکنیم که نه تنها در مواجهه با شرایط ناگوار ، بلکه حتی در خوشیها هم همیشه بترسه که هر آن ممکنه اتفاق ناگواری شیرینی لذتی رو که داره میچشه رو نابود کنه.

اما تمام اون مسیر نسبتا طولانی که شما طی کردید که هم من دلم نمیومد تاآخر فیلم رو نبینم ، هم از طرفی دل توی دلم نبود که زودتر بیام و احساسم رو با دوستان عزیزم به اشتراک بزارم ، تماماً پاکیزگی، نظم ، زیبایی ، آرامش و لذت بود،

خدای من😍

تک تک اون خودروها بدون حضور حتی یک ایست بازرسی یا پلیس راه یا پلیس نامحسوس و… با یک سرعت مناسب و بدون سبقت گرفتن و در لاین خودشون و با حفظ فاصله مناسب و در کمال آرامش رانندگی میکردن، نه تصادفی، نه درگیری لفظی و فیزیکی ای ، نه سزعت غیرمجازی ، نه پرتاب زباله ای، نه راننده ای درحال سیگار کشیدن …… در کمال امنیت و آرامش و نظم

و اون درختان و بوته های رنگارنگ و زیبا🥰🥰

خدای من🌹🍁🍂🌼🌺🥀🏵🌹🍁🍃🍂😍😍😍😍😍😍😍

چه مناظری…😍😍😍

مدام با خودم میگفتم

هر صدم ثانیه از این فیلم خودش یک تابلوی نقاشی بسیار زیبا برای نقاشان خوش ذوقی مثل بابراس و دیگران میشه که خداوند با دستان پرمهرش برای تک تک ما نقاشی کرده🥰🥰

لحظه به لحظه این سفر زوم کردم روی جاده و اشک ریختم چون صدای مهربان الله یکتا رو بوضوح میشنیدم که با من حرف میزد

میگفت:

بهارم ، بهارکم ، عزیز دلم، می بینی؟؟؟؟؟

من تماااام این زیباییها رو به عشق تو نقاشی کردم

تمام این تابلوها رو بیهوده خلق نکردم

با عشق تمام تک تک این برگها و گلبرگها رو به فرشتگانم دستور دادم برای لذت بردن تو نقاشی کنن ،

برگ برگ اون درختان رو برای تو رنگ آمیزی کردم

چون میدونستم تو‌ چقدرررر به زیبایی های رنگارنگ و دلفریب علاقه داری،

میدونستم چقدر لذت میبری از دیدن تمام رنگهای شاد در کنار هم

این همه تنوع و زیبایی رو نیافریدم که تو بشینی توی خونه و صبحت رو با یک سری کارهای روتین و تکراری به شب برسونی و غم فردا رو بخوری.

من تو رو نیافریدم که گوسفندوار زندگی کنی.

من تو همین دنیا صدها و هزاران بهشت زیبا آفریدم اما دم دست شماها نزاشتم تا حرکت کنید

و خودتون برید و بهشت دنیا رو بببنید

بهارم، بهار نازنینم ‌پاشو از جات و تغییر رو شروع کن یک قدم برای شروع لذت بردن از نعمت زندگی که در اختیارت گذاشتم بردار و ببین من چندهزار قدم برای تو برمیدارم

استادت رو ببین همسفر نازنینش رو ببین

اینها تو فرکانس هم بودن و به من اعتماد کردن و الان در کنار هم غرق لذت بردن ار لحظه لحظه زندگیشون هستن

اونا با برگردوندن باورهای تخریب شده گذشته شون به همون باورهای کودکی که من در وجودشون گذاشته بودم به سادگی، به زیباییو عزتمندانه به تک تک رویاهاشون دست پیدا میکنن و ببین چه زیبا انسانهایی هم فرکانس با خودشون سرراهشون قرار میدم تا باور فراوانی رو هم به اونها هم به شماها یادآوری کنم که حتی انسانهای نیک اندیش هم تودنیا فراوونن. من میتونستم دنیا رو و زمین رو خیییلی کوچیکتر از اینی که هست بسازم اما انقدر گسترشش دادم و هرلحظه هم گسترده ترش میکنم که شما بچه های من هرچقدرررر خواستید لذت ببرید و ببینید دنیا چقدرر بزرگهو نعمتهای من چقدر بیشمارن، من کوهها و دریاها و اقیانوسها و جنگلها و آسمانها و ستارگان و کهکشانها و… همه و همه رو برای خودم نیافریدم، برای بندگان شکورم آفریدم برای بچه های خوش ذوق خودم آفریدم، بچه هایی مثل تو که داری از دیدن یک گوشه بسیار کوچیک از زیباییهایی که من آعریدم اشک شوق میریزی من منتظر دیدن همین شور و شعف در شما هستم، ذوقتون رو به نمایش بزارید چرا فکر میکنید دیگران درمورد شما فکر میکنن مثل بچه ها رفتار میکنید؟ مگه بچه ها فرشته های من در زمین نیستن؟ چه ایرادی داره شما هم مثل فرشته ها رفتار کنید و احساستون رو در دلتون خفه نکنید ؟‌ بروز بدید ، اگه از دیدن کودکی، صحنه ای، منظره ای، انسان بامحبتی ، اتفاق خوشایندی سر ذوق میاید چرا بخاطر ترسهاتون اون احساس زیبا رو در وجودتون خفه میکنید ؟؟؟ که کم‌کم و به مرور زمان تبدیل به انسانهای ماشینی و شبیه رباطهایی بشید که هیچ احساسی ندارن؟ مگه من حس شادی و شادمانی رو به شما هدیه نکردم؟ چرا از هدیه من استفاده نمیکنید؟ چرا خودتون و اطرافیانتون رو شاد نمیکنید؟ مگه من‌ نسیان رو به انسان هدیه نکردم که سخت ترین مصیبتها رو هم به مرور زمان‌ فراموش کنه تا بتونه دوباره از زندگیش لذت ببره و شادمانی کنه؟

بدی ها نشان از نقصانه و من خدایی هستم که نقصی در من ‌نیست ، پس باور کن که بهترینها و زیباترین ها رو برای تو میخوام

پاشو بهارم

پاشو تو هم‌ مثل اینها از زندگیت لذت ببر .

من حامی تو و تمام بنده هایی هستم که شاکر نعمتهای من هستن و تلاش میکنن که دنیا رو جای بهتری برای خودشون و دیگران کنن