سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 171

سلام به استاد جانم و مریم عزیزم ، خداروصدهزار مرتبه شکر برای اینهمه زیبایی ، اینهمه نعمت. وااااای ک چقدررررر من عاااشقِ این صدای خش خش برگها و سنگ ریزهای زیر کفشم 😍 دلم ضعف رفت براش ، یه بار فقط فایل رو با چشم بسته گوش دادم تا غرقِ این صدای دلنشین گام هاتون بشم و خودم رو تصور میکردم اونجا ک دارم قدم میزنم و این لذت رو تجربه میکنم ،دیدن درخت های زرد و قرمز و نارنجی و سبز در کنار هم ، برگ هایی ک داشت از درخت میوفتاد ، بوی نم جنگل ، هوای مطبوع و بوی چوب و برگ و خاک بارون خورده ، نور خورشید روی صورتم ،صدای آب و سردی آب ، اینقدر غرقِ تصویر سازی شدم ک با تمام وجودم حسش کردم و از شوق ضربان قلبم بالا رفت انگار واقعا تجربه ش کردم 😍 من یه بار تجربه ی تنها سفر رفتن رو داشتم ک به قصد سفر و تفریح نبود ولی حین مسیر کلا همه چیز عوض شد برام و تبدیل شد به اولین تجربه ی سفرم 😊 جریان این بود که مدتی بود یه تضاد خیلی بزرگ برام به وجود اومده بود و نمیتونستم کنترل ذهن کنم و هرکاری میکردم ک نرم پایین و از مسیر خارج نشم انگار فقط داشتم دست و پا میزدم و بیشتر توی باتلاق فرو میرفتم ، به حدی از ناامیدی و یاس رسیده بودم که میگفتم قانون و خدا و همه چیز دروغه و همش حرف الکیه ، با وجود اینکه من بارها از اجرای قانون نتیجه گرفته بودم و هدایت های خدا راه گشای زندگیم شده بود ولی وقتی از خدا دور میشی و اتصالت قطع میشه دیگه نمیتونی خودتو جمع و جور کنی و اونوقته ک ب سمت تباهی میری ، خلاصه اینکه یه روز وقتی داشتم زار میزدم و با صدای بلند با خدای خودم دعوا میکردم ک چرا با اینکه هرچی گفتی انجام دادم ولی بازم همه چیز بهم ریخت ؟؟؟تصمیم گرفتم ک ماشینو روشن کنم و بزنم بجاده چون نمیتونستم از وابستگی هام دست بکشم و حس میکردم به جایی رسیدم ک دیگه نمیتونم ادامه بدم ، بهش گفتم یا خودتو بهم نشون بده یا زندگیمو تمومش کن ،من بریده م و دیگه نمیتونم ادامه بدم، نشستم تو ماشین و بدون هدف مشخصی رفتم تو جاده، اولین باری بود ک تنهایی و با ماشین خودم میزدم به جاده و از اونجایی ک پرازخشم و عصبانیت و یاس بودم هیچی برام مهم نبود و از چیزی نمیترسیدم ، یکساعتی رفتم و غرق افکار خودم بودم و توی ذهنم در حال جنگیدن با خودم و خدا بودم ک اصلا حواصم ب جاده نبود ، یهو با صدای بوق ماشین سنگینی ک سرعتش زیاد بود و من منحرف شده بودم سمتش به خودم اومدم و اصلا نمیدونم چی شد و چجوری از جلوی راهش اومدم کنار و چطور جون سالم به در بردم 🥺 فقط یادمه تا نیم ساعت هنگ بودم و از ترس فقط گریه میکردم و فقط میگفتم خدایا شکرت خدایا شکرت . انگار یه پرده از جلوی چشمام برداشته شد و دوباره خدا رو دیدم و حسش کردم ولی ایندفعه یه جور دیگه بود یه حالی دیگه ، ایندفعه خودم تجربه ش کرده بودم و بهش رسیده بودم ، وقتی تا این حد به مرگ نزدیک میشی بعدش قدر زندگی رو خیلی بیشتر میدونی، بیشتر شکرگزاری و از هر لحظه ش بیشتر و بیشتر لذت میبری ، بعد از این ماجرا با یه حال دیگه به مسیر ادامه دادم و رفتم به یکی از شهرهای لرستان ، طی مسیر از هر چیزی ک میدیم لذت میبردم و بخاطرش شکرگزار بودم ، از آسفالت صاف جاده ، از هوای صاف و فوق العاده ، از آسمون آبی و ابرهای پشمکی سفید ، از دیدن کلاغ ها ، درختهای خوشرنگ پاییزی ، از رهگذری ک بهم لبخند میزد ، از دیدن و تحسین زوجی ک ازم خواستن ازشون عکس بگیرم ، از برخورد عالیه مغازه دارها ، از هم صحبتی با یه خانم جوان توی پارک ک بسمتم اومد و شروع کرد تحسین کردن از چشم هام و کلی بهم عشق داد

، من خدا رو توی تک تک اینا دیدم و حس کردم و اشک شوق ریختم 😍 کلی گشتم و لذت بردم و کلییی تجربه ی جدید داشتم ک خیلی بزرگ تر و قوی تر و توحیدی تر برگشتم به سمت خونه ، ب خودش قسم وقتی برگشتم یه آدم جدید شده بودم یه هدای توحیدی تر و بزرگتر و قوی تر ❤️ من عاااااااشقِ این خدام و هر لحظه در حال عشق بازی باهاشم ، عاااااشقتمممممم من 😍

دو روز دیگه هم قراره با تور برم طبیعت گردی و کلی تجربه ی جدید به دست بیارم 😍

عاشقتونم و همتون رو به خدا میسپارم ❤️😍