سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 176 - صفحه 1

سلاااام استاد بی نظیرم

سلاااام مریم جونم

سلاااااام دوستان نازنینم

خدارو صد هزار مرتبه شکر

امروز همون روزیه که در انتظارش بودم، روزیه که قراره تمام اتفاقات معجزه وار و عالی که تو این چند وقت رخ داد رو براتون تعریف کنم.

مدتی بود که توی تمام کامنت هام می گفتم قراره کلی اتفاق خوب بیفته که بعداً میام براتون تعریف می کنم و الان اومدم که تعریف کنم تا هم ایمان من و هم ایمان کسانی که در مدار خوندن این کامنت ارزشمند هستن قوی بشه.

اصلا تلاش نمی کنم کامنتم رو ناقص و کوتاه بنویسم تا همه بخونن ، چون می‌دونم که قانون کارش رو درست انجام میده و اون کسی که باید بخونه ، می خونه.

الهی شکرت بابت قوانین دقیقت

من اصلا این فایل رو ندیدم و فقط خیلی ذوق داشتم زودتر بیام و ماجرا رو بگم.

واقعا نمی دونم چطور تعریف کنم و نمی دونم چی رو باید بگم ولی مثل همیشه خودم رو به جریان هدایت الهی می سپارم تا به بهترین شکل هدایت شوم.

ماجرا از این قرار بود که ما شاد و خوشحال داشتیم توی خونه عالی مون که خداوند به طرز معجزه آسا در ترکیه برامون فراهم کرده بود زندگی می کردیم تا اینکه صاحبخانه زیر حرفش زد و در حالی که هنوز به یک سال نرسیده بود گفت یا باید اجاره دوبرابر بدید و یا از اینجا برید. (در واقع می خواست بگه باید از اینجا برید چون ما با اجاره بیشتر موافقت کردیم ولی بازم می خواست بیشتر از اون کنه) این اتفاق به ظاهر خیلی بد بود چون ما زبان ترکی خیلی بلد نیستیم و استانبول هم شهر بزرگیه و توش خونه پیدا کردن کار راحتی نیست و یه سری مسائل مالی هم بود.

خلاصه ما دائم سعی می کردیم حس و حال مون رو خوب نگه داریم و همش می گفتیم حرف این آدم ، حرف خداست. الان خدا داره از طریق این دستش ما رو از این خونه بیرون می کنه تا به جاهای بهتر هدایت کنه وگرنه اگه به خودمون باشه و اگر تضاد ها رخ نده ما تا ابد حرکت نمی کنیم و تو همین خونه می مونیم و هیچ جای دنیا رو نمی بینیم. پس هر اتفاقی بیفته ، همون اتفاق خوبه است و به نفع ماست.

واقعا ما نمی دونستیم قراره چه اتفاقی برامون بیفته ولی دائم می گفتیم خدا هست ، خدا کارش رو درست انجام میده. دائم اتفاقات معجزه وار قبلی مثل مهاجرت به ترکیه رو مرور می کردیم. خیلییییییی فکت آوردیم، خیلییییییی چشم و گوش مون برای دریافت نشانه های الهی باز بود و خیلی خداوند مهربانی خودش رو بهمون ثابت کرد . دائم نشونه میداد ، دائم ما رو آروم و امیدوار و با ایمان می کرد.

همش وعده های الهی رو مرور می کردیم و می گفتیم خدا به ما وعده زندگی عالی ، آزادی مالی ، زمانی و مکانی داده ، یعنی استاد باورتون نمیشه ، ما هرروز هرسه نفرمون روی نشانه امروز من می زدیم و همه ی نشانه ها رو نگاه می کردیم ، کامنت هاش رو می خوندیم ، هرروز قرآن رو باز می کردیم و آیه هایی که برامون اومده بود می خوندیم و نمی دونید چقدر حس و حال مون عالی می شد. نمی دونید چقدرررر فرکانس مثبت فرستادیم ‌.

بعد از چند وقت بابام گفت بچه ها من تصمیم گرفتم برگردم ایران. گفت به من الهام شده که برگردم ، من کلی نشونه دیدم و من باید برم . شما هم با من میاین یا نه ؟ (چون میدونستم من و مامانم دوست نداریم برگردیم چون دائم میگیم ترکیه برامون پل گذره و قراره از اینجا بریم دنیا رو بگردیم) خلاصه اول از همه قبل از اینکه مامانم جواب بده من گفتم نه من نمیام. درسته شرایط به ظاهر این شکلیه ولی من می‌دونم که خدا می تونه برامون اوکی کنه. بهتر از حد تصورمون برامون ردیف می کنه. بعد مامانم هم گفت منم نمیام و بچه ها هم (اجی و داداشم) پیش ما بمونن.

اولش بابام ناراحت شد و خیلی داشت تلاش می کرد ما رو راضی کنه ، ما هم خیلی تلاش می کردیم بابامون رو راضی کنیم که بمونه ولی کسی نمی تونه جلوی جریان رو بگیره. جهان کارش رو انجام میده. بالاخره ما دست از مقاومت برداشتیم و من و مامانم گفتیم اوکی اگر بلیط اوکی شد یعنی بریم وگرنه می مونیم. (در هر صورت بابام می رفت چون بهش الهام شده بود) و اتفاق جالب این جاست که به طرز عجیبی بابام هرکار کرد بلیط برای ما اوکی نشد ولی برای خودش به یه چشم به هم زدن هم بلیط اوکی شد و هم یک کار عالی . اینجا بود که با حال خوب هم بابام راضی شد و هم ما. تصمیم گرفتیم این رو یه اتفاق خوب ببینیم و بگیم مثل ابراهیم میشه فقط بسیااااار راحتتر. چون ابراهیم زن و بچه اش رو در یک صحرای بی آب و علف و تنهای تنها گذاشت و شرایط ما هزاران بار بهتره. الهی شکرت

خلاصه خیلییییییی سخت بود که برای یه مدت که اصلا زمانش معلوم نیست از هم دور باشیم و من و مامانم با بچه ها توی یک کشوری که نه زبان شوم رو بلد نیستیم و نه هیچی رو تنها بمونیم. تازه باید 10 روز بعدش خونه رو تحویل می دادیم و هیچ جایی هم اوکی نکرده بودیم و پولمون هم در حد خورد و خوراک همون چند روز بود و دیگر هیچ. استاد ، بچه ها ، یه چیز میگم یه چیز می شنوید ، خیلییییییی باورش سخت بود ، خیلی ایمان قوی می خواست. استاد شاید فقط شما بتونید درک کنید که چه کار شجاعانه ای بود که ما تنها بمونیم و بابام برنگردیم. همین الان تن و بدنم می لرزه . این اتفاق ظاهرش خیلی خیلی بد و سخت بود ولی ما می دونستیم که همه چیز به نفع ماست چون بارها تجربه کردیم.

خلاصه بابام رفت و ما رو به خداوند سپرد . ما هم خودمون رو به الله مهربان سپردیم. هرروزی که می گذشت به روز تحویل خونه نزدیک تر می شدیم و نمی دونستیم باید چه کار کنیم. چند تا ایده که به رهنمون رسیده بود رو انجام داده بودیم ولی هنوز هیچی معلوم نبود.

و استاااااد عزیزم ، دقیقا روز آخر بود که به طرز واقعاااااا عجیب و خاصی یه آقایی به ما پیام داد و صحبت کردیم و همه چیییییز اوکی شد. حالا می خواهم بگم که چی شد.

یک باااااغ بسیاااااااار بزرگ و سرسبز ، یک کلبه ی چوبی بسیار عالی در همون باغ ، یک عالمه فضای بازی برای بچه ها برامون اوکی شد که این آقا می خواست که ما فقط بیایم از اینجا نگه داری کنیم .

استاااااااد ما الان داریم توی یک پرادایس زندگی می کنیم که نه هزینه آب و برق داریم ، نه هزینه خورد و خوراک ،نه آشپزی ، نه اجاره خونه و نه هیچی ولی یک خونه عااااالی در یک بهشت رویایی ‌داریم تازه حقوق هم می گیریم.

یعنی من چی بگم

نمی دونم باور می کنید یا نه

استاد به خدا شد ، چیزی رو خداوند اوکی کرد که همین الانش هم در تخیل مون نمی گنجه . این روز چهارمی هست که ما صبح چشم هامون رو باز می کنیم و وقتی از در خونه بیرون میایم یک طبیعت بی نظیر رو جلوی خونمون می بینیم و عشششششق می کنیم.

استاد پرادایس برای ما هم اوکی شد. در حالی که شرایط 10 روز پیش به ظاهر خیلی بد بود . ولی ظاهر مهم نیست ، مهم ایمان به خداست ، مهم حس و حال فوق العاده است.

الهی صد هزار مرتبه شکر

در آینده خیلی بیشتر در مورد این فکت عظیم براتون می نویسم.

ایمان من که واقعا از این رو به اون رو شد.

استاد این روزا دائم فایل گوش کردیم و در موردش حرف زدیم.

عااااااااااشقتممممممم خدای یکتا و بی همتای من

رب قدرتمندم

استاد عاااااشقتم

الهی شکرت

عااااااااااااشقتووووووووونم