دیدگاه زیبا و تأثیرگذار فرزاد عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
بنام خدای مهربان
استاد باور کنید وقتی داشتم این فایلو نگاه میکردم هم صبحونه میخوردم هم غرق در این زیباییها بودم بخدا راه دهانم و پیدا نمیکردم لقمه رو بذارم تو دهنم انقد که از این دنیا جدا شده بودم و محو این قسمت شدم .آخه من چه کلمه‌ی پیدا کنم که حسمو بگم بگم ذوق مرگ شدم بگم دیوانه شدم بخدا هیچ ی پیدا نمیکنم بگم مگه داریم این همه زیبایی بهشت واقعی که میگن اینه .
بنازم اون هدایت الهی رو که کسی که از خدا هدایت خواست هدایت میشه به زیبایی ها .شما که اصلا یه مسیر دیگه رو رفته بودین و بعدش با یه دوستی آشنا شدین که اینجا رو بهتون معرفی کرد و اینجا تو بهشت قرار بود یه باور قوی در همه ما شکل بگیره که آقا تو نامحدودی …یه پسر 8 ساله تونسته این کار به این بزرگی رو انجام بده چرا ما نتونیم از کارهای خیلی کوچکتر از اون بر بیاییم …استاد تو رو خدا دیدید همزمانی که باید اونجا میبودید تا بقول خودتون باورهاتون جابجا میشد اینه هدایت خداوند که شما اونجا باشید و ما هم بتونیم از دوربین شما شاهد این رکورد زنی این پسر شجاع باشیم که داره کار به این بزرگی رو انجام میده
ما ترکا یه ضرب المثل داریم میگیم چشم نامرد میشه ولی دست مرد…صخره که نگاه میکنیم ترس و باورهای محدود میگه سخته ولی کافیه شروع کنی و دست با عمل بزنی راه‌ها برات نشون داده میشه این صخره هم مثل زندگی همه ماست خیلیامون پایین صخره ایستادیم فقط نگاه میکنیم ولی وقتی دست به کار بشیم خیلی خیلی زیباییها منتظر ماست اون بالا
استاد جان واقعا ازتون سپاسگزارم و عاشق همتون هستم بی صبرانه منتظر کامنتهای فوق العاده بچه ها هستم
منتظر خواندن نتایج زیبا و تأثیرگذارتان هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD585MB36 دقیقه
درود و سلام به استادان عزیزم و بچه های این قسمت 179 سریال بینظیر سفر به دور آمریکا
خدایا شکرت که امروز هم قدرت خداوند زندگی من رو بسمت بهترینع بهترین ورودی ها و شنیده ها و دیده ها و زیبایی ها وفور وفراوانی نعمت و خیر و خوشی برکت هدایت می کند..
.مهمترین نکته ای که در این قسمت برام انگیزشی بود و بیشتر بفکر فرو رفتم .. معروف ترین و شاید بزرگترین کوه های صخره نوردی اون صخره های هیولایی دیوار راست قامت سر بفلکی است که اون صخره نوردان شجاع رو همانند نقطه های ریزی در دل این سنگ ها نشون میداد که صداشون توی
اون صخره می پیچید و چقدر این دوربین استاد عالی بود که تمام این صخره نوردا رو زوم کردند و نشون میدادند ..
استاد جان با اینکه شما تجربه ای از صخره نوردی نداشتید ولی دل و جراآت بخرج دادید و نقطه ی شروع مسیر رو فتح کردید و خودتون رو بچالش کشیدید و همون دو سه قدم که رفتین فقط بخاطر اینکه روی ترس تون غلبه کنید جای تحسین داره ممنون فقط کافیع که همون قدم اولیه رو برداشت و آنوقت میشه به این درک رسید که آن بر و بچه هایی که اون صخره رو بالا رفتن چقدر تلاش کردند و هدفمند همراه با لذت و عشق و روحیه ی رقابتی را داشتند و شما براشون آرزوی خدا قوت و سلامتی و موفقیت کردید و این نشان از قدرشناسی و سپاسگذاری شما استاد عزیزم بود و همین نکته که شما براشون آرزوی سلامتی کردید به من این پیام رو داد که شما هیچوقت از شکرگذاری غفلت نمیکنید و جا داره که منم از شما سپاسگذاری کنم که بهم یادآوری کردید که برای هر چیزی قدرشناسی کنم ممنون و سپاسگذارم..
وقتی استاد داشتند با دوربین اون سنگ نوردان و صخره نوردان رو زوم میکرد یک تصوری از جنس گذر زندگی برام تداعی شد . یعنی ی جورایی اون صخره ها رو همانند صفحه ی روزگار دیدم که اون صخره نوردا هم همان انسان هایی هستند که باید این مسیر رو بروند .. ولی باید در وحله ی اول برای گذر از اون صخره ی زندگی هدف داشته باشی یعنی وقتی بدونی هدفی داری و به اون قله بطور مداوم توجه کنی مسیر برات راحتر طی میشه که البته برای رسیدن به اون هدف حتما باید ابزار لازم رو داشته باشی.. یعنی باید برای هدفت تدارک ببینی و به همه ی جوانب و قدم بعدیت توجه کنی و بعد از تمام یادگیری های لازم مبحث تکامل برام باز شد.. وقتی این صخره نوردها تمام ابزار رو تدارک دیدند اعم از لباس و کفش مناسب و انواع و اقسام طناب و گیره و میخ و کوله پشتی و کیسه خواب و مواد غذایی مختصر و غیره … تجربه های کوچکتر و آموزش هایی که در طول زمان به اون دست پیدا کردند و حالا باید به هدف بزرگتری میرسیدند که خوده این قسمت برام خیلی شگفت انگیز بود که برای رسیدن به اون قله و اون هدف بزرگتر باید کم کم و قدم بع قدم و بطور آهسته و پیوسته حرکت خودشون رو ادامه میدادند و برام این کلمه ی تکامل معنا دار تر میشد در واقع تکامل یعنی کامل تر شدن یعنی یک زره بهتر شدن و در واقع کامل مطلق وجود ندارد یعنی کمال و تکامل نامحدود هست و برای بهتر شدن فقط اگر یک قدم و یا یکریزه بهتر شدیم و خودمون رو نسبت به روز قبل و یا نسبت به قدم قبلی رصد کنیم و درک کنیم که بجلو حرکت کردیم یعنی باید برای خودمون کف بزنیم و خودمون رو تحسین کنیم و شکر گذار خداوند باشیم و این کاریست که این طبیعت و این صخره نوردها بخوبی برای پیشرفت و یک قدم نزدیگتر به هدف انجام میدادند و تازه کلی با عشق و لذت این کار رو انجام میدادند. با اینکه خطرات این مسیر رو هم میدونستند و برای هر اتفاقی که مسعولیتش با خودشان بود رو پذیرفته بودند و یاد گفته های استاد توی فایل های دانلودی اعتماد بنفس افتادم که همیشه می گفتند هیچکس رو مسعول مشکلات و یا مسایل خودتان ندونید و اون موقع ها با گفته های استاد به این باور هدایت شدم که در درجه ی اول خودم مسعولیت هر اتفاقی که در زندگیم بیفته رو بپذیرم و این موضوع برام یک مدت زمان برد که درک کنم چون همیشه قبلنا فکر میکردم که همه مقصر هستند بجز خودم…… ولی الان میدونم هر اتفاقی که تجربه کنم در واقع همون افکار و باورهای خودم بوده که برام رقم خورده ودر واقع نسبت به این موضوع باور باید اضافه کنم که تکاملم تا حدودی بهتر شده …. خدااایااااا شکرت
و چقدر اون تابلویی که برای صخره نوردا نصب شده بود با گفته های استادم تطبیق داشت در صورتی که این فرهنگ و این آگاهی در این کشور جزو اساس و پایه و بنیاد و باورهای زندگی این مردم آمریکاست و چقدر دوست دارم این روش زندگیشون رو و تحسین شون کردم و چقدر خوبع که آدم به اون حد از درک و آگاهی برسه که خودش مسعولیت اعمال و رفتار و کارهاشو بپذیره و این موضوع خودش بتنهایی باعث میشه که بیشتر تعقل کنه و بیشتر جوانب کارهاشون رو بسنجند….
خدایااا شکرت ..
البته این قسمت خیلی نکته های آموزشی زیادی داشت .. اینکه چقدر استادمون دوستانه از اون آقای خوش اخلاق که داشتند مسیر صعود صخره نوردا رو ثبت و رصد می کرد صحبت می کردند و سوالاتی کردند.… و چقدر دوربین حرفه ای داشتند و این نشان از رشد و پیشرفت تکنولوژی را داشت و یا اینکه آن پسر غیور و شجاع هشت ساله ای که رفتن پنج شبانه روز از اون مسیر صعب العبور را برای فتح توی کینس ثبت کنند که روح بزرگی داشت که البته در کنار معلمی چون پدرش که راهنما و همراه این پسر بوده و این جسارت را هم خودش داشت و هم این باور رو به این پسر داد و چقدر روح و ایمان این پدر و پسر شجاع پاکع پاک است و الهام بخش که قدرت و توانایی ذهنی او هم چنین بزرگ و تواناست و کلی تحسین کردم این روابط پدر و پسر را و همچنین روابط دوست داشتنی استادعزیزم رو که هم با خود در صلح هستش و هم با جهان پیرامون و هم در روابط عاطفی و احساسی و عاشقانه شون و باز هم تحسین کردم چنین روابط و عشق الهی رو .. خدایااااا شکرت
و هم در اول فیلم و هم در آخر فیلم اون جاده ی طویل و مار پیچ شگفت انگیز و رویایی بهشتی با اون درختان سر بفلک کشیده ی سر سبز و اون جاده ی تر و تمیز خط کشی شده ای که اون آهنگ زیبا با این مضمون که ( من می توانم .. ما
می تونیم ) روی قسمت اول فیلم از جاده فوق العاده بود و این حُسن سلیقه ی خانم شایسته رو برای
موسیقی تحسین کردم و همچنین آهنگ آخر که باز هم جاده بود و این قسمت خانم حمیرا و آقای شماعی زاده دو صدایی این شعر فوق العاده عالی بود
واقعا این جاده رو عاشقانه تر و روح انگیز تر و پُر آوازه تر کرده بود …. یک تیکه های این شعر برام خیلی معنا داشت (((( مسافر وقت رفتن خداحافظ بگووووو … سفر تا انتهااااااا تو هم با من بیااااا…
که مقصد منتظر ه برای ماااا .. سکوتو بشکنه صدای مااااا)))
کلا جاده برام الهام بخش است چون فقط در لحظه ی حال هستی و در ضمن در حال حرکت … و این حرکت بجلو با این زیبایی ها واقعا لذت بخشع و اینکه طول مسیر رو احساس نمی کنیم و فقط داریم بجلو نگاه میکنیم و از زیبایی های اطرافمون لذت میبریم… واقعا عاشق سفر رویایی ام هستم و میدونم این سفر رویایی و جادویی است و منتظر من هست که بهش برسم و نقطه ی شروع حرکتم رو استارت بزنم.. خواستم تشکر کنم که منم احساس رانندگی در مسیر رویاایی این جاده رو توی باورهام جابجا کرد و تبدیل به واقعیت ذهنم شد .. بقول استاد در فایل های دانلودی قدیمی شون ..
.. واقعیت چیست؟؟؟؟ واقعیت همان چیزیست که ما باور میکنیم
خواستم تشکر و قدردانی کنم بابت تمام این فایل های فوق العاده عالی که باورهای منو نسبت به زیبایی ها و تواتمندی ها بیشتر و بیشتر کرد و بقول خانم شایسته جان باورهام جابجا شد
ممنون و سپاسگذارم
خدایااااا شکرت بابت تمام روز و شب هایی که در مدار آگاهی روز افزونم هستم خدااایاااا شکر
بقول دعای همیشگی استاد عزیزم .
هر کجا که هستید در پناه الله مهربان شاد و خوشحال و سلامت و ثروتمند و سعادتمند در دنیاو آخرت باشید
️
سلام آقا افشین عزیز ممنون و سپاسگذارم برای این کامنت با محتواتون ..
نکته ی جالبی که در اینجا نوشتین
فیلم the walk (که سال 2015 ساخته شده) رو ندیدین حتما حتما ببینین مثل یه مستند هستش. درباره ی داستان واقعی یه نفر که تقریبا 45 سال پیش از فرانسه میاد نیویورک و بین دو تا برج دوقلوی تجارت جهانی (که تازه ساخته شده بودن) روی بند راه میره بدون طناب ایمنی. .
من این فیلمو دیدم ولی اسمشو نمیدونستم . البته این شخص اینقدر مهارت کسب کرده بود که با قدرت ذهن اینکار رو میکرد و چقدر این فیلم به من نشون داد که برای رسیدن به هدف از چه خطراتی عبور کرده بود و حتی بخاطر اینکارش مدام پلیس دنبالش بود و مانع این کارش میشدند..
ممنونم برای پیشنهاد این فیلم تون واجب شد دوباره ببینمش
ممنون و سپاس
درود به شما دوست عزیز خیلی ممنون که این فیلمو برام یادآوری کردید و اینکه اگر به هدفمون تمرکز کنیم مطمعنان خداوند تمام فرستگانشو با هدفمون همسو میکنه و باید قدردان این موهبت های الهی مون باشیم .. خدارو شکر از اینکه شما هم تمرکز روی هدف تون دارید برای مهاجرت.. فقط سعی کنید به هدف تون توجه کنید و به جلو حرکت کنید و تمرکز کنید مطمعن هستم که خداوند قالیچه ی حضرت سلیمان شو براتون میفرسته و براحتی باد شما رو میبره آمریکا .. هر وقت به امید خدا رسیدید سلام منو هم به خاک آمریکا برسونید بهش بگید که ما هم توی صف نشستن روی قالیچه ی حضرت سلیمان هستیم..
افشین عزیز بهترینع بهترین ها و زیباترین از سراسر دنیا رو براتون آرزو میکنم و آنچه که در قلب آرزو میکنید بسلامتی و تندرستی به چشم ببینید .. خدا یار و یاورتون باشه که همیشه در زمان درست و مناسب و در مکان درست و مناسب و در همزمانی درست مناسب در جهت رسیدن به اهداف و خواسته هاتون هدایت شوید
روز و شب تون وفق مراد
️