سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 180

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمیــن

ســـــلام ســـــلام ســـــــــلام

خدایا بارها شکرت برای این فرصت زندگی ، این فرصت بودن و تجربه کردن.

خدایا شکرت که تو این سایت هستیم و آگاه تر از قبل هستیم به یگانگی ات، به قدرت بی انتهایت.

خدایا شکرت برای تمام اتفاق هایی که حاکی از هدایت تو دارد که از رگ گردن به من نزدیکتری و همواره با من و در منی فقط گاهی گم میشم از این اصل وجودم و مرا دریاب که به دور از این هیاهو و حاشیه فقط تو را دریابم که اصل ترین اصل منی.یادم بده که چطور این ذهن چموش را مسخر خود کنم ای تویی که همه آنچه در آسمان و زمین است مسخر ما کرده ایی.

خدایا کمکم کن بنویسم تک تک جملات نابی که باید روان بشه تا رهاتر بشم از این همــه

…………………………………………………….

یعنی این قسمت فقط تمرکزی دیدن شما استاد های ناب منو به وجد آورده بود و کلی براتون نوشتم و مینویسم از اینکه چــقــدر شما عزیزانم این باور رو در من ایجاد میکنید که میشه هــر روز خوش اندام تر، خوش پوش تر، خوش بیان تر، خوش رفتارتر، خوش صورت تر، خوش سیرت تر، خوش نگاه تر، خوش قلب تر، خوش نگاه تر، خوش فکرتر، خوش اخلاق تر، خوش هیکل تر، خوش قیافه تر،خوشــحالـــتر و خوشــگلــــتر و هر چی خــوش دیگه شد…میشود میشود میشود فقط باید یاد بگیرم فکر خدا رو بخوانم، فقط باید یاد بگیرم هماهنگ بشم با قوانین ثابت و الهی اش. فقط باید یاد بگیرم دور از این حاشیه ها و دور از احساسی عمل کردنم فقط گاهی جدی جدی تمرکز کنم به کاری که قراره انجام بدم و تا انتها پیش برم.

نوشتن این کامنت راستش برام خیلی سخته و ذهنم خیلی مقاومت داره. اولا چون برای این قسمت در حد خودم یکبار ردپا گذاشتم نه دوبار گذاشتم. دوما چون ترس از پاک شدن کامنت هایی که تو اوج نوشتن یکهو پاک شدن منو محتاط کرده اما من بخاطر همین ترسم اومدم که بنویسم. مهم نیست که چی میشه مهم نیست که خونده میشه توسط چه افرادی مهم نیست که خوب میشه یا بد. مهم اینه نوشتنش باعث میشه من بزرگ بشم پس تایپ میکنم هر آنچه که در دفترم موقع دیدن این قسمت صبح نوشتم و سعی میکنم به یاد بیارم و سعی میکنم کمتر تو حاشیه برم. سعی خودمو میکنم….

…………………………………………………

سریال سفر به دور آمریکا قسمت 180

این قسمت اختصاص داره به یک تمرکز لیزری به کامنت های همسفرهای عزیز و قشنگ مون.

این قسمت اختصاص داره به دیدن و سراپا گوش بودن و تمرین کردن در کنار استاد های عزیز زیبا بین و توحیدی مون.

این قسمت اختصاص داره به مرور خاطرات سفر و شنیدن تجربه های دوستان عزیز و باهم بیشتر تمرکز کردن به نکات مثبت و زیبایی های سفرمون و نکاتی که از دلش کشیده شده بیرون خدایا شکرت برای این همه چیز خوب اونم یکـــجا…

مطالعه کامنت ها و خاطرات سفر در قسمت 168:

با کامنت آرزو عزیز شروع کردیم.

واقعا استاد جان استاد پیدا کردن نکات مثبت و زیبایی ها هستین و چه زیبا از دل کامنت های زیبا و دلنشین دوستان باز هم نکاتی زیبا رو بیرون کشدید و باعث رشد اگاهی ها و تقویت باورهای قدرتمند کننده در ما شدید واقعا سپاسگزارم.

√ موضوع ســن و سال موضوعی که یک ضرب المثل ظاهرا زیبا و به شدت سمی رو هم استاد به زیبایی بهش اشاره کردند. ضرب المثل محدود کننده و مخربی که میگه: سن که رسید به پنجــاه، فشار مــیاد به چند جــا.

استاد در ادامه اشاره کردند که آمریکا اینطور نیست که مردم خیلی زود از نظر ذهنی خودشون رو پیر بدونند و اینو میشه از رفتارهاشون بخوبی دید. مثل اون خانم سن بالایی که داشت اسکیت سواری میکرد.

واقعا همـه چیز ذهنی هست. هیچ سنی دیر نیست برای لذت بردن،تفریح کردن، ورزش کردن، سفر رفتن و شاد بودن و شادی کردن…

√ موضوع اینترنت و آگاهانه استفاده نکردن از اون

استاد چقدر قشنگ اشاره کردند که ما آگاهانه با اینکه اینترنت ماهواره ایی استارلینک رو هم برده بودیم. اما دلمون نیومد با این طبیعت بکر که فرصت دور شدن از هیاهو و فضای مجازی و …رو میده هماهنگ نشیم. چقدر این آزادی عمل تون و امکانات و فراوانی و دسترسی داشتن به همه چی در همه جا رو تحسین میکنم واقعا فقط میتونم بگم ثروتمند شدن و ثروتمند فکر کردن باشکوه است…

……………………………………….

کامنت مینا عزیز که چقدر عالی به تشابه تجربه هاشون با چیزهایی که در سفر میبینیم اشاره کردند.

استاد عزیز هم چقدر قشنگ برامون قانون رو یادآوری کرد.

وقتی شما به زیبایی ها توجه می کنید جهان هم لاجــرم زیبایی ها رو به شما نشان میده.

این جهان میتونه به بهترین شکل پاسخ بده به افکار ما، وقتــی مثبت باشیم. و وقتی هم منفی باشیم به بدترین شکل پاسخ میده.

جهان طبق قانون بدون تغییر خداوند انسان رو هدایت می کنه به زیبایی های بیشتر وقتی توجه ات به زیبایی هاست.

برای همین دوست دارم بگم کــــنـتــرل ورودی هــای ذهــن تون خیلی مهـــمــه. همه چیز از جایـــی شروع میشه که دارید بهش توجه می کنید.

وقتی آدم سعی کنه این کار(کنترل ورودی های ذهن و توجه به زیبایی ها) و روند رو انجام بده و تبدیل بشه به شخصیتــش، شخصیتی که جـــــــــویــــــای زیبایی هاست، شخصیتی که دنبال قشنگی هاست. زندگی هر روز معجزه است.

…………………………………………………………………

کامنت عصمت عزیز که واقعا زیبا و دلنشین توصیف کرده بودن و استاد جان هم به زیبایی موضوع تجسم و تاثیرش بر روی رسیدن به خواسته ها گفتن. اینکه هر چقدر احساس هامون درگیر بشه فرکانس قوی تری به جهان میفرستیم که ما رو به خواسته هامون برسونه.

هر چقدر بتونیم که یک صحنه زیبا رو در ذهن مون تجسم کنیم و احساســش کنیم به همون نسبت فرکانس قوی تری رو به جهان هستی ارسال می کنیم که ما رو هدایت کنه به اون تجربه.سعی کنی وقتی یک صحنه زیبا رو میبینید خودتون رودر اون غــرق کنید و حسش کنید جوری که احساس کنید اونجا هستید.اینجوری خیلی زود هدایت میشوید به این مکان های زیبا فوق العاده…

………………………………………………………….

کامنت جمال عزیز که چقدر قشنگ یک سوال مطرح کرده بود و چقدر قشنگ به جواب اشاره کرده (و البته ناگفته نماند خداوند هم امروز چقدر قشنگ پاسخ جواب منو با همین قسمت فایل داد، انگار اصلا استاد مخاطبش من و اون چیزی که در تمرین ستاره قطبیام نوشته بودم بود….یعنی این قسمت رو بارها باید گوش کنم و بخونم و یادم بمونه خدا به همین زیبایی پاسخ میده، به همین روشنی و واضحی هدایت میکنه و با من حرف میزنه…)

جمال عزیز نوشته بود:

همه میپرسند که شکرگزاری چزوری باید باشه؟! شکرگزاری کی باید باشه؟!شکرگزاری چقدر باید باشه؟! من میگم شکرگزاری قیافه استاد عباسمنش بود موقعی که وارد اون منطقه شد با چشم های گرد شده. به نظر من نیازی به زبان آووردن نیست وقتی از ته دل راضــی باشیم از نعمت های خداوند، فرکانس های شکرگزاری به جهان ساطع میشه…بالعکس کفران نعمت هم هست مثلا در درون مون بگیم این کمه، این اونی نیست که من میگم. این همون فرکانس کفران نعمت هست که به جهان ساطع میشه.

استاد هم معرکه این موضوع شکرگزاری واقی رو برامون باز کردند با داستان زیبا و جالبی که من بارها از زبانن ایشان شنیدم.ما در جهانی زندگی می کنیم که جهان به افــکار واقــعی ما پاسخ میده نه چیزی که به زبان می آوریم.

استاد در ادامه چقدر قشنگ گفتن: من یاد گرفتم زیبائی ها رو در لحظه زندگی کنم، یاد گرفتم اون لحظه زیبا رو ببینمش و واقعا بخاطرش سپاسگزار باشم. اینکه با دیدن اونجا یک حجمی از سپاسگزاری از وجود من تراوش کرد که همون موقع به خودم میگم که این سپاسگزاری عمیق و احساس خوب داره تو رو به سمت زیبائی های بیشتر هدایت میکنه.

و چقدر قشگ به ایه های قران اشاره کردن و اینکه ویژگی ناسپاس بودن انسان ها چیزی هست یا نقطه ضعفی که انسان میتونه اونا رو گمراه کنه.

یعنی سپاس گزاری مرز بین انسان و خداست…یعنی کسی که سپاسگزار هست به سمت خداوند هدایت می شود. کسی که ناسپاس هست به سمت شیطان هدایت می شه.

خیـــلـی مهــمـه که سپاس گزاری از تــه قلب باشه احساسش کنیم و همون موقع که سپاسگزاری میکنیم به خودمون بگیم این احساس سپاسگزاری که الان من دارم خدا می دونه به چه سمتی از نعمت های بیشتری هدایت میکنه. چه درهایی با میکنه.چقدر چرخ زندگی منو روان تر میکنه، روغن کاری میکنه،تا قشنگــتر، آرام تر و نرم تر حرکت کنه………………

……………………………………….

کامنت الناز عزیز و این جمله اش که گفته بودید چقدر عاشق هدایتم. و اشاره اش به سیستم ساده و برپایه اعتماد رجیستری استیت پارک . اینکه مسئولیت پرداخت بهای لذتی که از پارک بردی رو هم قبول کن…

استاد چقدر قشنگ به این نکته self register اشاره کردند و اینکه باعث میشه افراد درستــکارتــر باشند. و یک نکته روان شناسی هست که وقتی آدم اعتماد داره که افراد کارشون رو درست انجام بدن باعث ایجاد احساس ارزشمندی به اون فرد میشه و اینکه فرد ناخودآگاه میگه چقدر به من اعتماد دارند،چقدر حس امنیت هست…

چقدر قشنگه همه چیز بر اساس اعتماد متقابل باشه و من اینو میتونم حس کنم که خودش چه حس رهایی به طرفین میده.

استاد چقدر قشنگ یکی از الویت های زندگی شون رو گفتن صــداقــت

خدایا شکرت که تونستم موفق بشم و بنویسم و ارسال کنم.

خدایا شکرت چه کولاکی کردم.

خدایا شکرت برای هربار اگاه تر شدن و بزرگ تر شدنم از ترس هام.

خدایا شکرت که با من حرف میزنی

خدایا شکرت که دارم یادمیگیرم صداتو بشنوم.

خدایا شکرت که دارم یاد میگیرم که خالق باشم.

خدایا شکرت که دارم یاد میگیرم که چطور یاد بگیرم و عمل کنم.

خدایا برای این همه دارایی هایم شکــــر….

سپاسگزارم از همه دوستان با این جملات و ردپاهاشون

سپاسگزارم از خودم که ادامه دادم و بازهم برای چندمین بار نوشتم.

تقدیم با عشق_فهیمه

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلام سلام سلام

یاد گرفتم رهــا باشم و به هیچ چیزی نچسبم حتی نوشته هایی که در یک لحظه میتونه بپره…به زیبایی ها و درس ها و حرف ها و ایده ها نچسبم و در لحظه زندگی کنم و ترسی از آیـنده نداشته باشم چــــــون خداوند همواره جلوتر از من اونجاست و همواره منو هدایت میکنه. مثل الان که اونه داره مینوسه اونو که هدایت کرده نوشتم و پاک شده تا منو آماده تر کنه اونه که میگه چی بنویسم….خدایا برای همه داراریی هایم شکرت

یکی از هزاران نکته ایی که در این 5 صفحه ایی کهنوشتم رو فقط مینویسم و نکته ایی که به ذهنم زد و مینوسم شاید به درد کسی بخوره.استاد یک جا گفتن:

مهمــه که بتونم احســاس ســپاســـگزاری رو در زمان های بیشتری داشته باشیم.فکر میکنم نمیشه آدمی باشه که در تمام لحظات زندیگیش سپاس گذاری عمیق رو تجربه کنه ولی میشه از یکجایی شروع کرد و آرام آرام سپاس گزاری رو بیشتر بیشتر در زندگی مون داشته باشیم و طبق قانون باز نعمت های بیشتری برامون به وجود می آید که می تونیم بخاطرش بیشتر سپاسگزار باشیم.

حالا نظر من و چیزی که به ذهن من زد:

بنظر من اگر هم بشــه طرف مــیشه یک دیوانه و مجنون

چرا؟چون سپاسگزاری عمیق قلبی هست و منطق حرفی برای گفتن نداره و سرو پامیشی احساس و منطق خاموشـه.

وقتی در زمان بیشتری منطق خاموش بمونه بنظرم دیگه مغز و منطق استعفا میده که کار نکنن و میشی مجنون، میشی عاشق میشی دیوانه میشی یک انسان بی عقل که فقط احســاســه نه منطق. وای که چقدر دوست دارم در اوج دیوانگی و اینطوری عاشقی بمیرم. در اوج دیوانگی عاشقی خدا رو ملاقات کنم و بهش بگم من هخمون بنده ایی هستم که منو با عقل و منطق آفریدی اما عقل من گفت برای یافتن و دیدار تو فقط باید قلب باشم و احساس…چون جایگاه تو قلبه و من هم تویی می شوم که به من همه چیز دادی برای تجربه کردن و من این همه تجربه رو نمیخوام. من فقط تو رو میخوام.

بنظز من وقت یک انسان بتونه به اون حد از سپاسگزاری در تمام در لحظات برسه دیگه جسم نیست و کالبد مادی براش تنگ میشه و میشه فقط روحی که دیگه حتی ذهن توان تصورش رو هم نداره و رد میده. نهایت یک خاطره مبهم و شیرین می مونه که نمیتونی حتی تعریفش کنی. من این تجربه رو میخوام. میخوام اینقدر تجربه کنم که از تجربه این همه زیبائی و سپاسگزاری سیر بشم و بشم فقط مشتاق و نیازمند خودش.اینقدر بزرگ بشم که ظرف وجودم فقط لبریز از خدا باشه و بــس…من باور دارم کــه میــشود و این اتفاق می افتد چــون تجربه ی مشابه من میگه و میخوام که دوباره و از یک راه دیگه دوباره تجربه اش کنم.

پاداش عظیم همینه اینکه اینقدر تک تک ثانیه ها و لحظه های زندگی ات غرق احساس سپاسگزاری باشـی،اینقدر فرکانس قوی بفرستی، اینقدر اینقدر اینقدر که دیگه به نیستی برسی به کل برسی به اون جوهره وجود برسی به اون انرژی که خلقــت کرده برسی، به فرکانس هوشمند درونت برسی که اون که همه چیزه…وای خدای من ممنونم برای این همه پاسخی که از صبح تا الان به من دادی و با من اینطور حرف زدی.ممنونم که با من حرف میزنی جواب سوال هامو دادی و میدهی. منو به سمت خواسته هام هدایت میکنی….

آره درسته، من باید اینقدر سیراب بشم،اینقدر ثروتمند بشم که بعد از این همه بگذرم و محتاجم بشم به فقر تو و نیازمندترین بتو…آره میخوام اول ثروتمندترین باشم تا بتونم فقیر و فقیرتر بشم بتــو…خودت راه نشانم دادی و از الان به بعد هم باخودت

سلام به شما دوست ارزشمندم

سلام به شما رضا صادقپور عزیز

چقدر چقدر لذت بردم چقدر از ردپای پررنگ و قشنگ شما و پر از درس شما لذت بردم و سپاسگزارم برای نوشتن، چقدر نکته هست برای یاد گرفتن و باور کردن خدایی که قوانینــش بالاتر از همه قوانین دولت ها و کشورها و زندان ها و آدم ها هست.

واقعا آزادیت نوش جانت

واقعا رهایی تون مبارک.

رهایی از شر نجواهای شیطان و کنترل ذهن که پاداشی غیرمنتظره و شیرین و به یادماندنی براتون داشته.

رهایی یعنی همین…

رهایی یعنی در عین خواستن در عین نیاز داشتن بسپاری به خدا و با احساس خوب منتظر باشی.

رهایی یعنی غمت نباشه و غم و ترس رو رها کنی.

رهایی یعنی آزاد شدن از زندان ترس ها و توکل به یکنفر، یعنی تسلیم خدا شدن.

شما در حقیقت تسلیم خدا و اون نیروی آرامش بخش و قوی درون تون شدن، تسلیم توکل بخدا شدن، یک توکل غیرقابل مذاکره…. بعد مگه میشه خدا این حد از توکل و تسلیم رو ببینه و کن فیکون نکنه. مگه میشه خدایی که گفته من از رگ گردن بهتون نزدیکتر هستم بنده اش رو فراموش کنه، مگه میشه خدا اجابت نکنه کسی که خدا رو اجابت کرده…

واقعا چقدر الگـــوی خوبی از فرد رهاشده از شر شیطان ذهن هستین که فقط با توکلـش به خدا پناه آورده …

خیلی تحسین تون میکنم.

خیلی تجربه سخت اما پر درس و شیرینی داشتین، خیلی باورها توش میتونم ببینم،با همین درک کمم از قوانین… اینکه این نگرش رو استاد بارها گفتن: کسی که در مسیر درسته کسی نمیتونه اونو از مسیر درست خارج کنه یا بکشدش پایین و تخریب بشه، بلکه همون میتونه باعث آسانی و راحتی اش بشه، بشه خیر براش، بشه آسانی پرداخت شدن و خلاص شدن از شر بدهی، الخیر فی ماوقع بود ماجراتون، عدو (دشمن) سبب خیر شد براتون…

وقتی در مدار درست باشی جهان کاری میکنه که جایی باشی که با تو هماهنگه و لیاقتش رو داری، قطعا شما لایق آزادی و جاهای خوب بودی و جهان خودش دست به کار شد. معجزه شد و این قانون اجرایی شد برای شما در بهترین زمان و بهترین مکان…

فقط این تضاد و تجربه کردن ها براتون درس هایی داشته که اونم حتما خیرهایی داره…

واقعا سپاسگزارم که از خودتون نوشتین. سپاسگزارم تجربه تون رو با شما به اشتراک گذاشتین تا ایمان مون به خدا و قدرتش و قوانین ثابت و الهی اش بیشتر بشه.

براتون از صمیم قلبم بهترین بهبود های درونی و بیرونی را خواهانم

ارادتمند شما فهیمه پژوهنده