سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 180

به نام خدایی ک همیشه کنارم هست

سلام ب استاد عزیز و دوستان عزیزم

نشانه امروزم مهر تایید بر اینکه کارت درسته ادامه بده، همین مسیری ک میری بهترینه درست ترینه ادامه بده و تو نیازی ب تایید شدن نداری چون نتیجه دستت عه.

جالبه برای تک تک حرف های استاد من تجربه ای مشابه داشتم برای همین دیروز تا ب امروزم، واقعا الله و اکبر از این نشانه روزانه و هدایت الله.

دیروز من صبح زود ک بیدار شدم خیلی سریع تصمیم گرفتم برم کوه و در عرض نیم ساعت زدم بیرون، توی تاکسی راننده از من پرسیدن ک از کجا میاین و چرا تنها هستین، معاشرت و هم صحبتی رو شروع کردم و گفتم مسیر 2 ساعت و نیم تا کوه، من از تنهاییم بیشترین لذت رو میبرم عمو، همه جام تنها میرم کلا خیلی حال میکنم، دوباره گفتن حال و هوای عید دیگه نیس دخترم قبلا این خیابون پر از ماهی فروشی بود، گفتم عمو ما مردم ام ناسپاس شدیم، ما هم میتونیم با همین چیزایی ک الان داریم بهترین لذت رو از زندگی مون ببریم، مثلا من میتونم بشینم تو خونه و بگم چرا مسافرت خارجی نمیرم ولی من خودم سعی میکنم برا خودم خوشی بوجود بیارم، خودمم باید یه حرکتی بکنم یه تلاشی بکنم نمیشه بشینم یه جا بعد بگم چرا من جاهای زیبا نمیرم.

مثلا همین نعمت سلامتی ک خیلی هامون داریم چرا قدرش رو نمی دونیم، مگه نعمتی بالاتر از این هست. گفتم من خودمم خیلی وقتا ناسپاس میشم ها ولی ب یاد خودم میارم ک همین شرایط امروزم روزی آرزوم بوده و الان دارمش. و ایشون سکوت کردن و چیزی نگفتن.

چند روز پیش یه نت قدیمی تو گوشیم پیدا کردم ک نوشته بودم من آرزوم عه ک وقتم برا خودم باشه، دیگه نمیخوام بیام شرکت، حرفای خانم ایکس ورودی هامو منفی کرده نمیخوام بشنوم، خانم ایکس رو مخ مه حوصله شو ندارم، خدایا الان دلم میخواس با تو پیاده روی میکردم تو زمان آزادم فایل گوش میدادم نه تو شرکت، ینی تنها آرزوی من همین آزادی زمانی بوده 3 سال پیش ولی من الان حدود 2 سالی میشه ک این آزادی زمانی فکری رو دارم و تازه هی داره بهتر و باکیفیت ترم میشه، هی زندگیم داره روون ترم میشه، بعد تصمیم گرفتم دفترهای قبلی مو بشینم بخونم یادم بیاد کجا بودم و الان ب کلی از آرزوهام رسیدم ک سپاسگزارتر بشم، قبلا فک میکردم وقتم تلف میشه خب چه فایده، ولی نه میدونم ب یاد آوردن نعمت هایی ک خدا بهت داده نوعی سپاسگزاری عمیق و قلبی عه و اتفاقا فکت میسازم تو ذهنم ک عهههه پس خواسته های بعدیتم میاد تو فقط رو خودت کار کن. ایمانم ب قوانین و رسیدن ب خواسته هام در زمان مناسبش بیشتر میشه، آرام تر میشم، بیشتر سعی میکنم از زندگیم لذت ببرم و امروزم رو زندگی کنم، نمیخواد فکر کنم چطوری میخواد اون خواسته بیاد تو زندگیم، ب قول استاد این جمله شون تو جلسات قدم با همون لحن همیشه تو ذهن مه ک، واقعا خودمم نمیدونم خواسته هام چطوری وارد زندگیم شدن، من فقط رو خودم کار میکردم و میگفتم آقا درست میشه خداوند هدایت مون میکنه، خدا ب من قول شو داده، همون خدایی ک منو از اون خونه سیمانی ب اینجا رسونده بقیه شم درست میکنه، من بیام سمت خودمو انجام بدم، ذهن مو درگیر چطوری چطوریا نکنم.

حالا از احساسات ناب تو کوه بگم براتون، اولا اینکه من از خدا پرسیده بودم ک خدایا کجا برم لذت ببرم؟ جواب داد دارآباد. بله چشم. یعنی من دیروز میگفتم خدایا بهترین روز عمرم امروز بود، بهترین احساس نزدیکی ب خدا ک داشتم، بهترین حس قشنگی ک از طبیعت گرفتم، باورن زد من نشستم زیر ایوان یه کافه، اصن خودِ خودِ شمال بود، جلوی یه دره سبز پوشیده از چمن وایسادم بارون میزد، هوا، نم تو هوا، آبشار ها، افتر رین، ویو ابدی، یعنی من اصن دیوانه شدم، کارت پستال بود، بخدا اصن یه آن گفتم خدایا اینجا ایران نیست تهرانم نیست، اینجا تکه ای از بهشته، اینجا همون دره هایی هست ک من تو قاره ها و کشورهای دیگه می دیدم و من الان دارم تجربه اش میکنم، تو همین شهر خودمون.

بعد حالا با خواهرام شب اش حرف میزدیم هر کدوم حسرت میخوردن واااای من دلم میخواد برم کردستان، من اونجا من اونجا، منم سکوت کردم و گفتم بندگان خدا شما از همین پارک محل لذت بردین ک لایق بشین برا زیبایی های بیشتر؟ شما ظرف تونو بزرگتر کردین برا دریافت نعمت های بیشتر، ینی داشتم ب خودم میگفتم بیشتر، میگم ناعمه دلت زیبایی های بیشتری میخواد؟ ظرفت رو باید بزرگ کنی، باید از همین نعمت های اطرافت نهایت لذت رو ببری.

دیگه حسرتی ندارم بخدا اصن دیگه نمیگم وااای خدایا چرا فلانی رفته مسافرت، یا الان دم عیده همه پلن مسافرت دارن، من از همین پارک محل مون، از همین زیبایی های تهران دیوااانه شدم آقا، اون زیبایی های بیشتر خودشون میان، من میخوام ب راحتی و نهایت عزت داشته باشم شون، کاری ک الان تو این وضعیت از دست من برمیاد اینه ک یاد بگیرم از داشته های الانم شروع ب لذت بردن کنم، تا وقتی من نتونم از یه درخت تو محل مون از شنیدن صدای پرنده ها از نسیم اش لذت ببرم و انگار دنیا رو ب من دادن، خب از درخت های پارک های سوئیس و آمریکا میخوام لذت بیشتری ببرم؟ خب درخت ک همون درخته، صدای پرنده ها ک همونه، من باید شخصیت پرذوق و شوقی، شخصیت صدق بالحسنی رو در خودم بسازم.

اصن انگار هرسری ک میرم احساسات بهتری و ناب تری رو با خودم و خدام تجربه میکنم متوجه بزرگ شدن ظرفم میشم، یا بعدازظهرش با دوستم حرف میزدم ک پرسید خوش گذشت و اینا گفتم عااالی بود بهترین تجربه رفتن ب کوهم بود خیلی حال و احساسای نابی تجربه کردم، اصن انگار سوئیس بودم، گفتم ببین انگار برا من فرقی نداره ک پارک محل مون باشم کوه باشم یا سوئیس، گفتم جوری شدم ک انگار فقط احساساتم مهمه، اون حسایی ک با خدا برقرار میکنم، گفت ولی برا من فرق داره ک درکه باشم یا آنتالیا، گفتم اره درسته آدم دوست داره چشمش زیبایی های متنوع تری رو ببینه ولی وقتی عمیق میشی و اون مسافرت هارو هم میری، وقتی عمیق فک میکنم میبینم احساس من همون احساسه، شاید درظاهر لوکیشن عوض شده باشه ولی من میگم عه خب من ک این حسو قبلا تو پارک مونم تجربه کرده بودم، من ک قبلا این حسو تو بالا پشت بوم خونه مونم حس کرده بودم، بعد کمی سکوت گفت آره راس میگی الان ک فکر میکنم درسته. نمیدونم من این حسو دارم ؛)

همین دیروز با مادرم گفتگویی داشتم ک میگفت حتما باید تو مراسم خانم جلسه ای ها شرکت کنی و قرار بود ک تو خونه ما برگزار بشه، من گفتم متاسفم من جایی ک قلبم بهم حس خوبی نده نمیام، شروع ب گفتن باورهای مذهبی و احساس عذاب وجدان دادن ب من کرد، و من بی توجه.

من میگم آقا من خودم روش عبادتم با خدا رو تعیین میکنم، من خدا رو تو طبیعتش عبادت میکنم، برا من عبادتم اینه ک برم تو طبیعت، من وقتی بنده ی خوبیم برا خدا ک شاد باشم، ک سرم تو زندگی خودم باشه، ک بخندم ک از زندگیم لذت ببرم، خدای من خدای شادی هاست، خدا وقتی ازم راضیه ک من شاد باشم، ک من برقصم، ک مولد ثروت باشم ک حرکت کنم و شخصیتم رو رشد بدم. حالا شما دوست داری روزه بگیر، نماز بخون، جلسه شرکت کن، هرکسی ب روش خودش ب خدا وصل میشه من نمیخوام مورد تایید شما و فامیل عزیز باشم.

و یه جورایی حرص شون می گیره ک این دختر چرا انقد شاده، چرا انقد بی خیاله؟ چرا همه چیز براش ب راحتی رخ میده، بیشترین نعمت هارو داره، سالم ترین بدن رو داره،بیشترین احترام و عشق رو دریافت میکنه، با اینکه به خیلی از حرفامون چشم نمیگه ولی همه به عقایدش احترام میزارن همه دوسش دارن، و کسی جلوشو نمی تونه بگیره ؛) اونا نمیدونن چرا ولی من میدونم اینا همش قدرت توحیده، قدرت خدای منه، ک میگه کاری رو ک قلبت میگه رو انجام بده، جایی ک قلبت احساس رضایت داره برو، با هر آدمی نباش، هر حرف چرتی رو نشو، سرت تو زندگی خودت باشه فقط خودت.

در مورد اعتماد ب افراد. بنظرم اعتمادی ک من ب خودم دارم، احساس لیاقتی ک من نسبت ب خودم دارم باعث میشه من اصن نخوام طرف مقابل رو چک کنم، حتی ب ذهنمم خطور نمیکنه، ینی این اصن دغدغه ی دوستی من نیست، چیزی ک شاید 99 درصد روابط این درگیری رو دارن ک بنظر من مسخره ترین چیزه ک من بخوام حتی درگیری ذهنی برا خودم درست کنم چ برسه ک صحبت کنیم و ب راه حل برسیم.

واقعا قربون این عدالت خدا برم و برنگردم، اگه من خودم فردی درستکار و صادق هستم، اگه من میدونم چه گوهر نایابی هستم، هرکس با من باشه نهایت خوشبختی رو حس میکنه، چون من خیلی با خودم و جهانم در صلحم، همه آدما رو دوست دارم و بهشون احترام میزارم وووو

پس آقا اصن گیرم اون آدم خواست بره؟ خب دوست عزیز ممنونم خدانگهدارشما، من ک ب خودم مطمئنم میدونم چه فرکانسی دارم پس حتما قراره یه فرد بهتر و باکیفیت تری بیاد آخ جوون.

و ب همین خاطر من به هیییچ وجه ب خودم حق نمیدم اجازه نمیدم ک یه سری سوالات رو حتی بپرسم چون باعث میشه من احساس بی لیاقتی کنم، چون من انقد احساس لیاقت میکنم انقدر ب خودم اعتماد دارم، ب جهان و عدلش، ب حمایت و هدایت خدا ایمان دارم ک رهای رها هستم، رها از هر چیز، از هر بیرون رفتنی، از هر عشق ورزیدنی، از هر محبتی، چون خودم کافی بودم و هستم، چون خدایی دارم ک بیش از کافیه، چون خدایی دارم ک منبع تمام نعمت ها و خوشی ها و خنده هاست. اعتبار همه نعمت ها ب خدا برمیگرده، حالا این نعمت میتونه از بینهایت طریق با بی نهایت دستانش برا من رخ بده.

من در مسیر درست هستم؟ من حالم همیشه خوبه؟ پس همیشه اوضاع من بهتر و بهتر خواهد شد، خوشبختی من درآمد من خوشی من تفریح من بیشتر و بهتر خواهد شد، این قانون شه، دست من و شما نیست، هیچ کسی هم نمیتونه از شما اون نعمت هارو بگیره، تو از لحاظ فرکانسی تو یه مدار بالایی و تو اون مدار نعمت های بیشتر هست دست تو نیست، هست اونجا و تو فقط بهشون برخورد میکنی. منم ک مشتاق نعمت های بیشتر از سمت خدام پس مستمر رو خودم کار میکنم و سپاسگزار هر روزه نعمت ها و معجزات خدا هستم و ب این شکل وارد مدار بالاتر میشم و نعمت های بیشتری رو دریافت میکنم، آخ جووون برو بریم، کاری لذت بخش تر از این داریم؟ ز گهواره تا گور دانش بجوی ناعمه.

دوست تون دارم، مرسی ک همراهم بودین :))