سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 182

به نام خدای وهاب

سلام به استاد عباس‌منش عزیزم و مریم جانم و همه دوستان خوبم در این سایت توحیدی.

دلم می‌خواست جاده تموم نشه. می‌خواستم تا بی‌نهایت ادامه داشته باشه و ردیف درخت‌های سبز و باشکوهِ اطراف جاده مدام لابه‌لای مه پیدا و پنهان بشن. و نور طلایی خورشید گاه‌گاه از پشت ابر و مه بتابه. و من مست و مسحورِ این‌همه زیبایی، همینطور خرامان از پی شما بیام. و زیر لب زمزمه کنم که:

با سوره‌ى دل اگر خدا را خواندى

حمد و فلق و نعره‌ى مستانه یکی‌است

چقدر زیبایی در این فایل هست و من چه خوش‌اقبالم که تونستم در این قسمت هم با شما همراه بشم.

خدا رو شکر می‌کنم برای وجود هر دو شما عزیز دل، برای وجود فورد و تراک‌کمپر زیبا و قدرتمند که می‌تونه این مسیرها رو مثل آب خوردن پشت سر بذاره و با اون رنگش توی طبیعت دلبری کنه، برای دوربینتون که این‌همه زیبایی رو قاب می‌گیره، و برای این‌همه نعمت و ثروت و زیبایی که در جهان هست. اصلاً خدا رو شکر می‌کنم برای وجود ذات اقدس خودش.

استاد من هر بار که با دوربین موبایلتون روی صحنه‌ای زوم می‌کنین، هنگ می‌کنم و اصلاً برام عادی نمی‌شه این حجم از کیفیت زوم. دم آیفون گرم به خاطر این تکنولوژی. بی‌خود نیست که یه برند «برند» می‌شه.

استاد گفتم آیفون، یادم اومد که چند روز پیش وقتی داشتم صفحه خواسته‌هام (توی موبایلم یه کانال پرایوت ساختم و درخواست‌هام رو از خدای خودم اونجا می‌نویسم و‌ عکس می‌ذارم) رو نگاه می‌کردم، دیدم که در خرداد سال 1400 عکس آیفون 12 پرومکس رو‌ گذاشته بودم اونجا و نوشته بودم که می‌خوام برای سارینا، دخترم، گوشی 12 پرومکس بخرم.‌ و دقیقاً یازده ماه بعد از تاریخ اون نوشته، یعنی 18 اردیبهشت امسال، برای تولدش آیفون 13 پرومکس خریدم. خدا جون گفت آیفون 12 که قدیمی شده بابا، یه مدل بالاترش رو بخر.

استاد… نگم که باورتون نمی‌شه… می‌دونم باورتون می‌شه. وقتی من این خواسته رو می‌نوشتم حقوق ماهیانه‌م حدود 5 میلیون تومن بود که در کنار حقوق همسرم برای خرج روزمره هم کفاف نمی‌داد، چه برسه به خرید آیفون پرومکس که یه وسیله لاکچری بود.

اما نوشتم، فقط چون شما گفته بودین. وگرنه طبق هیچ حساب و کتابی و بر اساس هیچ منطقی نمی‌تونستم این گوشی رو بخرم.

و خدای من، وقتی خواسته‌م رو دید، این پول رو‌ از جایی که به هیچ وجه فکرش رو نمی‌کردم رسوند. خودش گفته و وعده داده به ما:

و یَرزُقْه مِن حَیثُ لا یَحتَسِب و مَن یَتوَکَّل عَلى اللَّه فَهو حَسبُه (و از جایى که گمانش را ندارد روزى‌اش مى‌دهد. و هر که بر خدا توکل کند، خدا او را کافى است).

آره، خدای من که برام بسنده و کافی هستی، صد هزار بار شکرت.

کجا بودم؟!…

داشتم می‌گفتم گوشیتون چه کیفیت و زومی داره. خدا رو شکر. شکر به خاطر این طبیعت زیبا، به خاطر تمیزی این شهر و طبیعت، به خاطر این رنگ زیبای اقیانوس، به خاطر اینکه من بالاخره رنگ «آبی دریایی» رو دیدم.

شکرت به خاطر وجود استاد و مریم عزیزم. ای جاااانم به تیپ مریم عزیز. لباس‌های ساده و زیبا با رنگ قرمز خوشگل. ماشاالله به این اندام و چهره فوق‌العاده.

راستی مریم جون یادتونه در یکی از فایل‌ها عاشق کتونی قرمزتون شده بودم و گفتم دوست دارم یکی شبیهش رو بخرم؟ هفته پیش یه کتونی قرمز نایک از ترکیه سفارش دادم و خریدم. (ایموجی خوشحالی و ذوق‌مرگی)

استاد ازتون بی‌نهایت سپاسگزارم که چهره‌های متنوع و بی‌انتهای این جهان عظیم و پر از ثروت و نعمت رو به ما نشون می‌دین.

این آمازون فِرِش عجب جایی بود. چقدر بزرگ بود و پر از اجناس متنوع و فراوون. شاید صد مدل پنیر داشت. نه؟ ماشاالله. چقدر نعمت هست. بعد، این سیستم هیولا و خفن که از طریق اپلیکیشن کنترل می‌کنن و به راحتی مبلغ اجناس از حساب بانکی کم می‌شه بدون اینکه آدم مجبور باشه توی صف صندوق بایسته چقدر عالیه. فکر کن اگه شما برای دو بسته پنیر مجبور بودین برید توی صف صندوق بایستین… پیشرفت تکنولوژی هر روز داره به قول مریم‌ جون کار رو راحت‌تر می‌کنه. خدایا شکرت.

مریم جون چقدر اون قسمت پشت صحنه فیلمبرداری جالب بود.‌ چه لباس‌های قشنگی داشتند. با خودم فکر می‌کردم چه مردم سالم و راحتی هستند، چقدر همه چیز اونجا خوب و آسونه. جالب بود که هیچ اعتراضی برای فیلم گرفتن شما نکردند.

و از همه چیز که بگذریم، سخن کباب خوش‌تر است… چقدر ظاهر کباب‌ها هوس‌انگیز بود. نوووووش جونتون. آدم احساس خوبی داره که توی امریکا بره یه رستوران ایرانی. خیلی باحاله. و چه چایی‌های خوشرنگی و چه فنجون‌های قشنگی. هوس چایی کردم.

راستی عکس کاور عالی بود و چهره‌هاتون درخشان و جوان‌تر از قبل. ایول به دوره قانون سلامتی.

خلاصه که خیلی خوش گذشت. حالم عالی شد. چای و کباب، لب اقیانوس، خرید از فروشگاه خفن آمارون، پشت صحنه فیلمبرداری، رانندگی وسط مه، توی یه جاده تمیز و زیبا و رویایی، و خلوت کردن با خود و خدای خود که:

با سوره‌ى دل اگر خدا را خواندى

حمد و فلق و نعره‌ى مستانه یکی‌است

گر درک کنی، خودت خدا می‌بینی.

سلام به دوست ارزشمندم حمید عزیز.

سؤال کردی و‌ خواستم جواب بدم. بگم که: قطعاً هماهنگی وجود داره بین شروع شدن این کلیپ با آهنگ «باران» و شروع شدن امروز شما همراه با اومدن بارون.

خدا رو صد هزار بار شکر که در این مدار هستی که این همزمانی‌های زیبا برات رخ بده.

و چه خوب که از رحمت الهی فرار نکردی و به خاطر نگرانی از نرسیدن به تعویض شیفت، سوار سرویس نشدی و پیاده در زیر بارون رفتی. به‌به، چه لذتی داره… (خدا قدم زدن زیر بارون در هوای پاک رو نصیب ما در تهران هم بکنه).

و خُب پاداشت رو هم خیلی زود دریافت کردی. پاداش چی رو؟ پاداشِ لذت بردن رو. همونی که استاد توی شروع قدم اول می‌گه قراره توی این جاده سوت‌زنان و خوش‌خوشان و با لذت راه بری و به مقصد برسی.

و حمید هم همین کار رو کرد. قدم‌زنان و بی‌خیال توی بارون رفت و پاداشش این بود که هم لذت برد و هم اینکه همزمان با سرویس تعویض شیفت رسید. خدا رو شکر.

برات حس و حال عالی، ثروت و سلامتی از خداوند طلب می‌کنم.

سلام نسیم عزیییزم. آخه چقدر خوش‌انرژی و دوست‌داشتنی هستی تو. سپاسگزارم که با کامنتت و حس خوبت بهم انرژی دادی و خوشحالم کردی.

خدا رو شکر که این نتیجه من برات خوشحال‌کننده بوده.

بله، نسیم جانم، من راحتم که در کانال شخصی‌ تلگرامم یادداشت کنم و خواسته‌ها و تمرین ستاره قطبیم رو بنویسم.

اما می‌دونم که بعضی دوستان در گوگل کیپ این کار رو انجام می‌دن که اونم فکر کنم ایده خیلی خوبیه.

نسیم عزیز خدا رو صد هزار بار شکر به خاطر حس و حال خوبت، به خاطر اینکه در تورنتو، همزمان با فایل گوش دادن، زیر بارون قدم زدی و کلی لذت بردی.

مطمئنم همونطور که گفتی، با این فرکانس و باورهای عالی که داری، خبرها و نتایج عالی به زودی در راهند.

عاشقتممم دوست نازنینم.

همواره در پناه خدا شاد و سالم باشی و بی‌نهایت ثروت در زندگیت جاری بشه.