سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 182 - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

سریال سفر به دور آمریکا قسمت 182

به نام خدایی که حامی منه در مسیر تغییر باورها و افکارم

با سلام خدمت استاد عزیزم و مریم جان و دوستان خوبم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد که با جریان این آگاهی ها همراه بشم و با اونها بزرگ

اول از همه این عکس دل ما رو برد .ی میز ساده و شیک که خیلی ساده و شیک تزیین شده. این رستورانه چقدر تم سفید رو که نشلن از پاکی و خلوص داره رو به زیبایی اجرا کرده و البته که دو نفر آدم ساده و پاک هم توی مدار این پاکی و خلوص هستن و این یعنی ی نمایی از چیزها اتفاقات آدم ها و شرایط هم فرکانس که چیدنش کار خداوند و جهانشه با قوانین بدون تغییرش

چقدر دلم خواست تجربه ی ی همچین مداری رو با دیدن این عکس و درخواستش رو میفرستم به کاپنات تا در زمان مقرر دریافتش کنم چون حتما ی جایی پشت در منتظر منه که اجازه ورود بهش بدم

چه کباب کوبیده صل علایی با گوشت گرس فد گرس فینیشت و ی سالاد مشتی احتمالا شیرازی کنارش و ابزار مناسب اعم از قاشق و چنگال و چاقو برای استفاده درست ازشون البته اونقدر نرم و لطیف به نظر میاد که نیازی به چاقو هم نیست .

چه دیزاین ساده اما دلچسبی بقول معروف :

رنگ سفید به همه چی میاد White comes with every thing

و اون شاخه ی گل رز که فرکانس عشق رو داره اون وسط پراکنده می کنه ی عشق واقعی و پایدار هم از طرف صاحب و مالک اون رستوران با فراهم کردن این میز زیبا و پاک و هم از طف استاد و عزیز دلش که سالهاست دارن با عشق واقعی کنار هم زندگی میکنن ی عشق پایدار اما رها نه مثل بعضی ها امروز توی رستوران و گل و بلبل باشن برای بقیه و فردا بزنن به تیپ و تاپ هم .همون نتایج پایداری که استاد همه جا ازش صحبت میکنه مخصوصا تو دوره ثروت یک جلسه 22

و البته لبخند رضایت و شعف و خوشبختی شما دو نفر که فرکانس پاکی و خلوصش رو از همینجا دریافت میشه دیگه به قول استاد قلب ما دیگه یاد گرفته میشناسه جنس فرکانس ها

و اون کیف صورتی رنگ مریم جان که از کنار میز خودنمایی میکنه با اون ساعت زرد روی دستش که نشان از کودک دورن فعالش دارن که هر نرگی رو که دوست داره تجربه میکنه درست مثل بچه های نسل امروز که راحت و آزاد هر رنگی رو که دلشون میخواد برای خودشون انتخاب میکنن فارغ از اینکه حتی پدر و مادرشون نظرشون در مورد اون رنگ چیه

و اون تابلوهای زیبایی که نمایی از احتمالا معماری ایران رو دارن نشون میدن اگر اشتباه نکردم باشم که باز خودش ی نکته داره که مهارت خودمون رو باید پرزنت کنیم اگر اعتماد به نفس داریم .اونقدر بک گراند پشت مهارت معماری ایرانی هست که با قدرت میشه پرزنتش کرد چون پایه و اساس درستی داره باد هوا نیست چون فکتش وجود داره خیلی زیاد الگوهاش هست خیلی زیاد و کسی نمیتونه انکارش کن و همین به من یادآوری میکنه که اگر مهارت هات قوی باشه اونوقت با سر بالا پرزنتش میکنی جوری که آوازش در دنیا شنیده بشه پس باید مهارت هات رو ببری بالا

من ی بار بودن توی مه غلیظ اونم توی جاده های پیچ در پیچ کبیرکوه زاگرس رو تجربه کردم اونقدر مه غلیظ بود که جایی دیده نمیشد و ما فقط از روی چراغ ماشین جلویی حرکت میکردیم اونموقع چون من رابطم با خداوند خوب بنود و برمی گشت به ی سال قبل از آشنایی با استاد که من به خاطر آشنا نبودن با قوانین خداوند در بدترین شرایط زندگیم قرار داشتم اون مه نه تنها نشانه ی زیبایی از خالق هستی نبود برام که از دیدنش لذت ببرم بلکه برام خفه کننده بود اما همون موقع هم برای نجات از اون شرایط به ظاهر سخت که هر لحظه امکان داشت بیفتیم توی دره اونجا از عمق وجودم خداوند رو فرا خوندم که سالم از اونجا بیایم بیرون چون فقط خودم نبودم و داداشم هم باهام بود که حفظ جوون ایشون بیشتر برام مهم بود میگم که باورها خراب بود و ارزشی برای خودم قایل نبودم ولی دوست هم نداشتم اونجوری بیفتم تو دره الان که دارم فکر میکنم بقول قرآن ما در بدترین شرایط که خداوند مثال دریا رو با بادها و طوفانهای وحشتناک رو میزنه از عمق وجودمون خدارو میخونیم و میدونیم که فقط اون میتونه بهمون کمک کنه اما به محض اینکه از اون شرایط میام بیرون باز هم بقول خداوند فراموش میکنیم چون انسان فراموشکاره

اما اینا رو گفتم که بگم دیدگاه من نسبت به نعمت ها و نشانه های خداوند قبل از آشنایی با استاد چطور بوده و الان چطوره

الان به مدد آگاهی های استاد این مه رو که میبینم اولین چیزی که به ذهنم میاد قدرت و عظمت خداونده که همین مه یکی از نشانه های زیبای اونه که از دیدنش لذت میبرم و دوست دارم ی بار دیگه تجربش کنم اما با این دید متفاوت

با دیدن این مه یاد صحبت های استاد افتادم در دوره دوازده قدم که وقتی میخوای ی کاری رو شروع کنم ی مسیری رو شروع کنم مثل همین مسیر توحیدی که الان درش هستیم همه چیز اول مه آلود به نظر میرسه انگار که هیچ چیز واضح و مشخصی وجود نداره اما باید واردش بشیم و آرام آرام جلو بریم .اگر حرکت کنیم و جلو بریم خداوند نشانه ها رو میفرسته و هدایتمون میکنم و کم کم مسیر برامون واضح و مشخص میشه ولی اگر حرکتی نکنیم و فقط نظاره گر باشیم هیچ اتفاقی نمی افته درست مثل حرکت استاد و مریم جان توی دل این مه

چقر این آهنگ متناسب با این صحنه ها انتخاب شده

نکات خیلی عمیقی توی این آهنگه بود :

اولش اینه که مخلوقات خداوند همه برای خداوند عزیزن و تفاوتی بینشون نیست

دوم اینکه هر کسی خدای خودش رو اونجوری که بهش باور داره میپرسته همونطوری که استاد میگن ما هزاران تا خدا داریم توی ذهن افراد اما مهم اینه که خدای درست رو درست بشناسیم

سوم اینکه نعمت های خداوند کنتور نداره مخزن نعمت های خداوند بازه برای همه و حتی کلید باز و بسته کردنش دست خودمون

چهارم اینکه خداوند ی سیستمه نه ی انسان بزرگتر و قویتر از ما پس ویژگیهای انسانی نداره که به یکی کم بده یکی زیاد کم و زیادش رو ما داریم تعیین می کنیم بعضی هامون پیاله دستمون یعضی ها کاسه بعضی ها قابلمه و بعضی های دیگ های بزرگ و در هر صورت به اندازه همون ظرفمون هم دریافت میکنیم و خوبیش اینه که میتونیم ظرفمونرو تغییر بدیم از همه لحاظش

پنجم اینکه هر چی به خدا نزدیکتر نزدیکتر بشیم ویژگیهای خداوند رو بیشتر نشون میدیم از جمله فضل و بخشش رو

ی نکته ی جالبی که توی مسیر میدیدم این بود که اونجایی که میخورد به فکر کنم اقیانوس کوه و تپه نبود و قشنگ میشد دید و طرف مقابلش تپه و کوه بود و هین توجه رو بیشتر میبرد سمت اقیانوس

چقدر رنگ سبز تیره این تپه ها قشنگه

چقدر پوشش گیاهی همین مسیر متنوع و متفاوته و همین تفوت ها اینجا رو زیباتر کرده

پس من درست گفتم اقیانوس آرام خدای من ترکیب رنگ آبی وسط اقیانوس با رنگ سفیدی که برخورد آب به کناره ها ایجاد کرده چقدر زیبا و رویاییه تعجب کردم شما اینجا نایستین و لذت نبرین و با ما هم به اشتراک نزارین جلوه ی زیبای اقیانوس رو که البته باید در مکان درست و زمان درستش اتفاق می افتاد

رنگ تراک و لباس های مریم جان هم که جلوه ی زیباتری به اینجا بخشیدن از بس که خوش رنگن

چه حالی میده ویند سرفینگ توی این اقیانوس

چقدر رنگ اون قایقه خوشگل بود سبز فسفری و چه جالب که با این بیزنسشون رو انجام میدن جالبه که اون پرنده ها هم نمیترسن با وجود اینکه سرعت این قایقه زیاده

چقدر رنگ درخت های اطراف اون دریاچه متنوع بود

آقا اینا دیگه از حد گذروندن و پرنده ها هم گفتن چرا تحمل کنیم پرواز میکنیم و خودمون رو نجات میدیم و رها میکنیم ی مهاجرت کوچولو توی همون منطقه جهان خداوند وسیعه حالا که اینا دست بردار نیستن ما هم اعراض میکنیم و از اونجا میریم ولا

چه لوکیشن جالبی برای فیلمبرداری چقدر لباسهاشون متنوع بود و خوشرنگ در مدل های مختلف بله دقیقا معلوم بود از مدل لباسها که ی فیلم قدیمیه .چقدر هم تنوع سنی بود .مطمانا این آدم ها هم بخاطر عشق و علاقشون اینجاست و چقدر ترکیب زیباییه بقول استاد که از عشقت ول بسازی یعنی هم کاری که عاشقش رو با لذت انجام بدی و هم بابتش بهت پول بدن ترکیب از این زیباتر

خدای من اینجا چقدر بزرگ و متنوع و پیشرفته اس چه سیستم ورود و خروجی.همینه که استاد میگن جهان مدام در حال پیشرفته و البته راحت تر و سریعتر انجام شدن کارها .همینه دیگه شرکت هایی مثل آمازون که بموقع تغییر دادن خودشون رو اینجوری دارن ثروت میسازن ی ثروت پایدار که هر روز داره میزانش هی بیشتر و بیشتر میشه

چقدر فراوانی خدیا شکرت که چشم های ما لایق دیدن این فراوانی شده و در مدار دیدنشه چیزهایی که اصلا قبلا تصورش رو هم نمیکردیم چه برسه که ببینیمش

چقدر نمای بیرونی ساختمونش هم خوشگله

چقدر دید مثبت شما مریم جان همینجا هم خودش رو داره نشون میده که میگین کار انجام شده و حتما میاد

چقدر ماشین پارک شده بود که نشان از فراواین خرید داره چقدر فضای پارکینگ ها مثل همیشه بزرگ و وسیعه

و این تیکه ی آخر فایل چه الگوی خوبی بود برای دوره روانشناسی ثروت 1 که همونطور که شما استاد میگین ثروت ساختن ربطی به هیچ فاکتور بیرونی نداره چون الان شنیدم که :میشه خانم باشی و سنت کم باشه و ایرانی باشی اما تو آمریکا کسب و کار خودت رو راه بندازی اما با باورهای درست و نتیجش بشه شعبه های مختلف و خدمت رسانی به خلق خدا و به همون نسبت هم ثروت ساختن

تحسین میکنم این بانوی ایرانی رو که الگوی بیسار خوبی شد برا من توی این قسمت

چه حس خوبیه توی آمریکا باشی اما حس کنی توی ایرانی و داری با ایرانی ها ارتباط برقرار میکنی و غذای ایرانی می خوری و البته میبینی که هموطن هات خوشحالن و دارن کار میکنن و لذت میبرن و ثروت هم میسازن

چقدر با دیدن این قسمت باز هم میل من به مهاجرت بیشتر شد چون دارم میبینم که میشه هم مهاجرت کرد و هم لذت برد و هم خوب زندگی کرد

سپاسگزارم استاد عزیز و مریم جان