سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 182 - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

دَ دَ دَنـگ دَدَدَنــگ دَنـــگ…….

اوم اوووم اووووم اوم….

بَ بَ بَ بـــنـگ….

رَرَرَ رَرَرَ م….

باران کـه شُــدی مپــــرس، ایــن خـانــه ی کــیـــــســت

ســـقف و حـرم، مســـجـد و میــخــانــه یـکـیـــــسـت

باران کـه شُــدی پـیــــالــــه هــا را نَــــشــمـــــــار

جـام و قـدحـو کـاســـه و پـیـمـــانــه یـکـیــــسـت

اســـطـوره ی دل اگــر خــــــــــدا را خــوانــــدی

حمــد و فـلقــو نـعــره ی مسـتـانـه یکــیــسـت

این بـی خردان، خویـش خـــــــدا میـدانـنـــد

اینـجا سنـد و قصـه و افسـانـه یـکـیــــسـت

بـــــاران، تـو که از پیـش خـــدا میــآیـی

توضیح بده، عاقل و دیوانـه یـکـیــسـت

بـر در گـه او، چونکه بیـفتند به خــاک

شیر و شتـر‌‌و رستم و‌موریانه یکیست

… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …

بـــــاران، تـو که از پیـش خـــدا میــآیـی

تـوضیـح بـده، عاقل و دیوانـه یـکـیــســت

بــر در گـه او، چونـکـه بیــفتند بـه خــــاک

شیر و شتـر‌‌و رستـم و‌مــوریـانـه یـکـیــسـت

… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …

از قـــدرت حـــق، هر چــه گـرفتنـد بـکـاه

در خلقـت تـو و بــال پروانـه یـکیـسـت

گـر درک کنـی خــودت خــدا میـبینی

درکش نکنی، کعبه و بتخانه یکیست

… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …

بـــــاران، تـو که از پیـش خـــدا میــآیـی

توضیح بده، عاقل و دیوانـه یـکـیــسـت

بـر در گـه او، چونکه بیـفتند به خــاک

شیر و شتـر‌‌و رستم و‌موریانه یکیست

… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . …

… . . . .دَ دَ دَنـگ دَنـــگ. . . . . . …

بنام تنها فرمانروای آسمان ها و زمین

سلامی پر از زیبــایی به شما استاد عزیـز و گرانـقدرم

سلامی پر از زیبــایی به شما مریم بـانـو مهربـانـم

سلامی پر از زیبــایی به شما دوستان هم مسیرم

راستش امروز مونده بودم چطور شروع کنم، چـطور ببینم، اصلا چـطور گوش کنم، چـطور حس کنم، چـطور این همه زیبایــی و عشـق رو تمام و کمال درک کنم و ببینیم…خلاصه که هنوزم موندم چــطـــور این همـه رو درک کنـم، چـطور میشه این فایل هایی که اصلا از موقع استارت گرفتنش پر از عشق و زیبایی هست تا موقع تدوین و ذخیره و آپلودش پر از عشق و زیبایی هست چـطور میشه درکش کرد، چــطور میشه با چشم جان و سر متوجه اش شد، چـطور میشه این فایل هایی که سراسر داره زیبایی و عشق و فراوانی رو به ما نشان میده و به یاد ما میاره، دید یا توصیفش کرد و نوشت. گاهی فقط یک عالمه سکوت و زبان تصاویر لازمه. زبان سکوت لازمه…حتی نوشتن یک متن شعر از یک آهنگ پر احساس نوشتن هم، سخته. اما من سعی کردم با عشق و در حد خودم بنویسم. پس شروع کردم با چیزی که میشنوم شــروع کنــم. از صدایی که شنیدم و منــو برد با خودش به عمق هستی. از صدایی که میگذشت و همزمان با دیدن تصاویری که میدیدم که داره منو عبور میده در جاده ایی هـموار و زیبـا که اطـرافـش

پرشده از نعمت های مسخرشده ایی که روی کره زمین برای ما زمینی ها وجود داره.وای که چقدر توصیف کردن احساس و دیدن احساس آدم وقتی که تمام هوش و حواسش درگیر دیدن زیبایی هاست کار سختیه. میدونید سختی اش کجاست! اونجایی که عقل و دانسته ها کم میاره از بیانش، و قلبت محکم تو سینه ات میتپه و میخواد بیاد بیرون. اصلا قابل وصف نیستو فقط میشه گفت آقـا من تسلیمم من نمیتونم حتی ذره ایی از این همه رو احساس کنم یا درک کنم. ذره ایی از اون رو به درستی بنویسم و توصیف کنم آقا من تـسلیم و دستامو میبرم بالا…………و ناخودآگاه میگــم خدایـا شکرت برای این همه دارایی ام خدایـــا شکرت من دستام بالاست و تسلیمم خودت بگو چطور؟!

و اونجاست که قلبم آروم میشه و میگه و من مینویسم و عمل میکنم…

تو یک جاده صاف و آسفالت داریم میریم تو این ماشین عالی و قرمز رنگ قشنگ مون نشستیم و تازه صدای موزیک دلنشین و الهی هم در حال پخشه. هر چی بیشتر حرکت میکنیم و بیشتر آهنگ میره جلوتر ما بیشتر غرق میشیم. غرق حس و حال خوب، غرق این مه زیبا، غرق جاده ایی که صاف و تمیز مثل یک فرش قرمز تو مسیر برای ما اماده شده تا فقط حرکت کنیم، فقـط پیش بریم، فقـط لذت ببریم و شکرگزاری کنیم، فقـط عاشقی کردن رو از خدا یاد بگیریم، فقـط در لحظه اکنون شناور بشیم و بریم و بریم. بریم و ببینیم و حس کنیم و بشنویم و ببویم و درک کنیم این همه عشق و زیبایی رو…خدایا شکرت برای این همه ایی که همش زیبایی و شگفتیه…

باران کـه شُــدی مپــــرس، ایــن خـانــه ی کــیـــــســت

ســـقف و حـرم، مســـجـد و میــخــانــه یـکـیـــــسـت

باران کـه شُــدی پـیــــالــــه هــا را نَــــشــمـــــــار

جـام و قـدحـو کـاســـه و پـیـمـــانــه یـکـیــــسـت

وای که چقدر خوبه آدم باران بشه، یعنی چقدر خوبه مثل اب این مایه زندگی بخش و شگفت انگیز باشیم. قطره ایی که تو کل دریا برای خودش داستان و مسیر خودش رو داره. اما وقتی قطره آبی بشی و در این مسیر بری بالا و سبک و رها بشی (یعنی بخار بشی) وقتی یک چیزی بشی که به اساس خلقتت نزدیکه، بشی ملکول، بشی اتم اون وقته که ازاد میشی، اون وقته رها میشی اون وقته که بخار میشی، اون وقته که انرژی میشی همون اصلی میشی که ازش به وجود اومدی یک هیچی که خودش همه چی هست. یک هیچی که انرژیـه و میتونه همون تبدیل بشه به همه چی.ولی این انرژی که به شکل آب دراومده و از قطره ابی به بخاری تبدیل شده و رفته تو آسمان اونجا نمیمونه، اصلا سازو کار جهان این نیست که چیزی در حالتی پایدار و ثابت و مطلق باشه(مطلق و پایدار خدا و قوانینشه) پس بعد از اون صعود، سقوط میکنی و دوباره رها میشی و میفتی به خاک…و بعد زندگی میشی برای زمین. و بعد دوباره این چرخه آب بودن ادامه داره چون قرار نیست که تو یک حالتی ایستا بمونه چون میدونیم که جهان کارش گسترشه، کارش ثابت نگه داشتن نیست پس میره تو یک چرخه جدید و باز یک مسیر دیگه رو میتونه تجربه کنه و اون قطره آب میتونه اینبار بعد از صعودش بره و با اقیانوس یکی بشه. میتونه قسمتی از آب بدن ما انسان ها بشه، میتونه اون قطره اب بارها و بارها تجربه دریا شدن رو داشته باشه. وای به روزی که قطره یکجایی مثل مردابی گندابی گیر کنه که چه بد روزگاری داره اون قطره آب…(یاد این آیه افتادم که میگه مگر زمین خدا پهناور نبود که مهاجرت کنید…) که البته خدا حتی به اون قطره در توی یک جای راکت و ظاهرا گندیده فرصت میده تا دوباره تجربه کنه. (خدا غفور و رحیمه) دوباره بیاد تو چرخه ی این جهان و میتونه دوباره رهـــا کنه خودشو، بخار بشه و بیاد بالا و اینبار بره تغذیه یک باغ گل و سرسبز بشه…اگر اینقدر دقیق به زندگی و تجربه های یک قطره آب به عنوان شکلی از انرژی نگاه کنیم میبینیم که ما هم یک بخشی از همین انرژی هستیم اما انرژی که حق انتخاب داره، قدرت تفکر و تعقل بهش داده شده تا درک کنه توی هر مسیری که هست قضیه چیه، ما انرژی هایی هستیم که میتونیم تصمیم بگیریم چطور خلق بشیم و چه چیزی رو از این جهان مادی رو دوست داریم تجربه کنیم. خوبی ها و زیبایی ها و قشنگی ها و عشق و محبت ها و فراوانی و ثروت و ….انتخابی هست که من همواره دارم. قطعا شمایی که یک روزی اینو میخونی هم همینه انتخابت وگرنه اینجا نبودی….بزن بریم برای خلق…خــدایــا شــکـرت که منو خالق آفریدی آزاد آفریدی…

…………..

این جاده و مه و حرکت و آهنگ زیبا….منو تا کجاها که نبرد.

به زیبایی هایی که تو ذهنم برای خودم مثال بزنم و این چرخه رو ببینیم این سیستمی که بدون خطا عمل میکنه رو ببینم. اینکه همه چیز بر اساس یک سیستم بی نقص داره کار میکنه. سیستمی که اساسش انرژی و کوارکه(چیزی که بشر تا الان تونسته بهش برسه) سیستمی که در ریزترین و درشت ترین و بزرگترین های این جهان هستی وجود داره…خدایا شکرت که اینقدر بزرگی، اینقدر نشانه برا ما آوردی تا درک کنیم، تا یاد بگیریم.

باران که شدی مپرس مپرس مپرس

وقتی بــشــی

وقتی عبور کنی از مرز این محدودیت ها و سوال های ذهن

وقتی هماهنگ بشی و در مسیر هماهنگ پیش بری عبور میکنی از یک پلی که فقط شگفتی میشه ببینی و باید سکوت کرد….خدای من چقدر این جاده زیبا بود، چقدر دلم خواست ، چقدر خودمو تصور کردم که همچین جا و حسی رو تجربه میکنم چه حالی میده. وای که چقدر همه چیز رو در کنار هم دوست داشتم. رد شدن از یک پــل زیبا تو یک مسیر کوهستانی که زیر پات آبه اقیانوس بی کران و خوشرنگه. اینکه محاصره شدی با عظمت کوه ها و صخره ها، مه تو جاده هم نشون میده محاصره شدی با یک هوا و اکسیژن تازه و بخار هوایی که تو رو زنده و شاداب میکنه.محاصره شدیمــا مسخره شدیـما…(حس وقتی استاد میره توی آب دریاچه آبتنی میکنه و از اسمان هم بارون میاد…قشنگ حس محاطره ایی از نعمت و ثروت رو داره بنظرم. من هروقت شما رو در این حالت میبینم یا به یاد میارم این تسخیر شدن در میان نعمت ها و ثروت ها و فراوانی یادم میاد) خدایا چقدر چیز میز یادمیاد واقعا تو نوشتن کم میارم. نمیدونم چطور بنویسم تا موقعی که برمیگردم بخونم بتونم احساس خوب بگیرم. نمیدونم بنظرم ین همه پراکندگی هم خوب نیست نمیدونم شاید هم خوبه این مدل منه دیگه. اما شایدکار رو سخت کنه چون تمرکزم پراکنده است و نمیتونم درست تجسم سازی کنم جیزی که من توش نقطه ضعف دارم. من اگر یک ذره تجسم سازی و تمرکزم خوب بشه میدونم کولاک میکنم. فوران میکنم مثل یک کوه آتشفشانی از درون در حال جوشیدنم اما راه خروج متمرکز ندارم….

……………………

فوق العاده زیبا بود وقتی رسیدیم به اقــیـــــانــــوس آرام…(سپاس از این دقت در تدوین…فدای منظور شما استاد جان که نوشتین. بجای اقیانوس آرام گفتی اطلس…خب حق دارین تو اون جاده عقل و هوش از سر آدم میپره بعد اینجوری جابجا حرف میزنه یا اسم ها رو قاطی میکنه دیگه…اگر با این توجیه ام بخوام خودمو توصیف کنم من اکثر مواقع عقل از سرم پریده است .بقول دوستان سوتی میدم…استاد جان گفته باشم وقتی باهاتون حرف زدم بدونید من همون عقل پریده ام که کلمات رو یادش میره یا قاطی میکنه گاهی…..)

خدای چه صحنه های رویایی بود اون رنگ آب، اون موجی که به صخره ها میزنه، اون نوری که روی آب هست، اون درخت ها و سرسبزی..خدایا فکر کن بوی خوشبو هم تو این فضای معرکه پیچیده…واقعا زیبا بود واقعا زیبای زیبا و آرامشبخش بود این حجم اب و عظمت اقیانوس…خدایا شکرت برای دیدن این همه ایی که مسخر ما کردی.

……………………

ایده های تبلیغاتی و استفاده از تکنولوژی و خلق زیبایی*

درونی که دنبال میکنه اون قایق کوچولو روی اب رو. عجب سرعتی داشت، عجب رنگی داشت، عجب خلاقیتی. دارند لذت میبرند تفریح میکنند و یکجورایی بیزنس خودشون رو هم معرفی میکنند.

_ تفریح کن، بازی کن بعد زیبایی و شگفتی به پا کن و بعد خودتو و توانایی هاتو و کسب و کارت رو معــرفــی کن و بعد پول بساز…

………………………..

تو مسیر به یک گروه فیلمبرداری آمریکایی میرسیم. بازیگرها رو میبینیم که مرتب تو صف انتظار برای گریم شدن و آماده شدن برای بازی و نقش آفرینی هستند.

_ آره ما هم تو فیلم زندگی خودمون داریم نقش آفرینی میکنیم حالا سوال اینه که ما چقدر آماده ایم؟ چقدر خودمون رو توانایی هامون رو بالا میبریم تا زیبا بسازیم تا به درستی خلق کنیم؟

_ما هر کدوم بازیگرهای زندگی خودمون هستیم. هر کدوم در یک مجموعه ایی بنام زمین وهرکدوم با نقش های مختلف، با مدت زمانی که برای ایفای نقش و حضورمون در این جهان داریم باید بهترین خودمون رو ارائه بدیم حتی به اندازه ثانیه هم باشه و یا ظاهرا نقش اصلی و کلیدی نباشه باید بهترین خودمون رو همیشه ارائه بدیم.

خدایا شکرت برای این آگاهی ها که به یادم میاری.

خدایا شکرت برای دیدن این گروه فیلمبردای.

خدایا شکرت برای نوشتن و تمرکزی زیبایی دیدن.

خدایا شکرت که اینقدر فضا برای دیدن و لذت بردن هست.

خدایا شکرت برای ایده سفر

خدایا شکرت برای اینکه همیشه و هرلحظه ما رو هدایت میکنی.

خدایا شکرت برای تمام فعالیت ها وتلاش آدم ها

خدایا شکرت برای این شغل ها و بیزنس های مختلف و متنوعی که میشه داشت.

خدایا شکرت برای ایده ها و راه حل هایی که به اندازه درک و فهم هرکسی بهش میدی.

خدایا شکرت که تو با ما حرف میزنی.

خدایا شکرت که میتونم حست کنم که الان کنارمی و صدای قلبی که پر از عشق تو شده رو میشنوی و اون بازم خودت که آرومش میکنی…بله آروم باشم چون بنده توام. چون تو رو دارم. چون تنها نیستم. چون تو هوامو داری. چون تو منو حمایت میکنی، تو منو هدایت میکنی. چرا اروم نباشم و از این همه لذت نبرم. از این لپ تاپی که دارم نهایت لذت رو نبرم خدایا شکرت برای این همه…

واقعا دیدن یک گروه فیلمبرداری هم جالب بود، دیدن تجهیزات شون و اتاق ها گریم و میز وصندلی ها و چادرهایی که برای کارهای پشت صحنه و سرو غذا آماده کردند. ولی این قسمت برای من اون صحنه ایی بود که مریم جان با عشق و کنجاوی تمام داشت برامون فیلمبرداری میکرد. مریم جان در مقابل حرف اینکه گفتی خیلی جالبه من گفتم جالب ترش فیلمبرداری تو برای ماست. فیلمبرداری تو از این گروه فیلمبرداری با این حد از اعتماد به نفس و نترسیدن برای نگاه ها یا قضاوت های اوناست…(من عکس گرفتن رو تا حدی خوبم اما الان که فکر میکنم اصلا تو فیلمبرداری خوب نیستم و اصلا اعتماد بنفسش رو هم همه جا ندارم و ریشه اش قطعا در عزت نفس من نهفته.(ترس از نگاه مردمترس از قضاوت مردم ترس از خراب شدن و خوب نگرفتن ودستم میلرزهکمالگرایی_….) چقدر از همین تیکه میشه کلی باور مخرب و ترمز در خودم پیدا کنم که منو محدود کرده)

خدایی ما چه فیلمی میبینیم ملت قراره چه فیلمی ببینن. ما یک فیلمی میبینم که گارگردان و نویسنده و تدارکات و….

همه اش خداست و بازیگرها و افرادی که تو صحنه این فیلم ها هم میبینیم همش خدایی هستند، در دید ما.

همش دارند به ما یاد میدن از چیزهای خوب و چیزهایی که به درد دنیا و اخرت مون میخوره.واقعاا سپاسگزارم از دستان پر از عشقت مریم جان برای فیلمبرداری واقعا سپاسگزارم از وجود شما عزیزانم…..

واقعا تحسینت میکنم برای این حد از خودت بودن و شجاع بودنت.

تحسین میکنم برای این عزت نفس و اعتماد به نفسی که ساختی.

تحسین میکنم این حس کنجکاوی و در لحظه از همه چی لذت بردن.

خدایی این همه آدم برای یک فیلم یا سریال

بعد ما این فیلم و سریال ها رو داریم میبینیم بااین همه عشق و سادگی

خدایی تفاوت این فیلمبرداری با اون فیلمبرداری ها از زمین تا آسمون هست و میشه درموردش کلی فکر کرد و حرف زد.

خدایی از تاثیر گذاری ها فقط بخوایم بگیم طومار میشه. واقعا خداروشکر که در مدار دیدن این فیلم ها و تصاویر و سریال ها هستیم.(سریال هایی که انتهایی ندارند و تکراری نمیشن. مثل سریال تمرکز بر نکات مثبت بابابزرگ سریال های سایته بنظرمسریال سفر به دور آمریکا فصل 1 سریال زندگی در بهشتسریال گفتگو با دوستانسریال نتایج دوستان از عمل به آموزه ها_….)

…………………………………..

_ میریم فروشگاه بزرگ و خفن آمازون فرش amazon freesh

واقعا عجب جای خفنی درست کرده در لس آنجلس

واقعا چقدر تمیز، چقدر مرتب، چقدرفراوانی، چقدر تکنولوژی، چه چیدمانی چه همه قفسه، چقدر تنوع در ماده غذایی، چقدر پشت هر غذا و بسته بندی کسب و کار و ثروت و ایده خوابیده، چقدر دوربین، چقدر یخچال، چقدر گوشت تازه، چقدر همه چی راحت و آسون هر روز داره کارها ساده تر و راحت تر و زیباتر میشه

فقط صحنه ایی که استاد گفتین این استیک ها تو تایپ و اسکیل ما نیست. تو دندون مون گیر میکنه….واقعا خیلی بامزه گفتین شوخ طبعی به جا و قشنگی دارین استاد جان. واقعا این حس شوخ طبعی و طنزی که ایجاد میکنید و حتی با خودتون و رفتارتون دارید رو تحسین میکنم و لذت میبرم. واقعا سپاسگزارم ازتون.

بله شاید این حرف طنز باشه اما تو دلش کلی نکته و حرف هست. درمورد سبک تغذیه و بدنی که براحتی این حجم از گوشت رومیتونه بخوره…(قانون سلامتی)

نکته هست در مورد توان خرید و نگرانی نداشتن از قیمت ها(آزادی مالی و مکانی….)

نکته است که این آدمی که این شوخ طبعی رو میکنه چقدر اعتماد بنفسش بالاست چقدر احساس لیاقتش بالاست چقدر حواسش هست حد خودش رو پایین نیاره(عزت نفس و اعتماد بنفس)

چقدر در صلح هستین با خودتون…یعنی چقدر نکته میشه درآورد(انشالله بقیه رو تو کامنت بچه ها میبینم و به یاد میارم برم ادامه ماجرا….)

_ چه جالب بود این اپلیکشن و عضویت و نحوه خرید… چه تجربه جالبی بود واقعا لذت بردم. خفن فراوانی تو همین چند ثانیه دیدم.

خدایا ممنون که باید بیشتر تو باور فراوانی که به شدت پاشنه آشیلم هست کار کنم و اول هفته این راهنمایی رو به من دادی که این هفته تمرکز بیشتر بذارم روی این باور…انگار زیادی دارم غرق باور فقر و کبود میشم چون حسابم نشانه هاشو رو داره داد میزنه.

……………………………………….

به به اومدیم رستورانی در LA

یک رستوران ایرانی در لس آنجلس. رستوران صدف که مدیر این رستوران خانم هست سه تا هم شعبه داره واقعا دمش گرم واقعا تحسینش میکنم اینقدر جوان و فعال و موفقه…

خدایا شکرت که استاد جان در این سفر کلی ایرانی دید و این برنامه ایی که داشتن برای اومدن به ایران کنسل شد خدا اینطور هدایتش کرد تا تجربه در کنار هم زبان های خودش بودن روو تجربه کنه. تا کمی اون حس دلتنگی کم بشه واقعا استاد جان اینکه این همه سال تونستید به دور از وابستگی در یک مکان جدید باشید و دور از خانواده واقعا شخصیتی قــوی میخواد.قــــــــــوی بـــــــــاش اینو متوجه شدم برای قدم اول برای ساختن یک شخصیت قوی من قدم بزرگی برداشتم و خداروشکر در این مسیر قوی تر شدن و حرکت به سمت بهترین ها هستم.

برام جالب بود مریم جان اینجا مثل تهرانه. جالب بود بیشتر از یک میلیون ایرانی در اون شهر هست. این نشون میده که این همه ایرانی تونستن پس میشود براحتی و زیبایی…وای که چقدر حسش خوبه خداروشکر که ما رو هدایت میکنی به سمت خواسته هامون و جایی که لیاقتش رو داریم خدایا شکرت…

_فقط اون میز پشت سری تون که یک مرد خوش اندام و قدبلند و باصفا بلند شد. یعنی چی اقا شما تو مدار خوشتیپی و سلامتی و خوش اندامی هستی حتی اگر هم حواست نباشه، حتی اگر هم نبینی اون ادم ها لاجرم میان تو مدارت و نزدیک بهت حتی میشنن غذا میخورن و شاید تو نبینی اما قانون کار خودشو انجام میده…اینم یک نکته ریزی که باید فقط استاد رو تحسین کرد و البته همینجا من خودمو هم تحسین میکنم که چند روزه جدی تر ورزش ها رو شروع کردم امروز هم چالش سنگین اسکات داشتم و همه رو انجام دادم…چی بشه عضلات پاهام خدایا شکرت.

_خیلی باحال بود، گارسون فارسی حرف میزد و غذای ایرانی میخواستین سفارش بدین.به به کباب و نادری و سالاد و چای دبش اصل اعلا…

گوارای وجودتون

نوش جونتون