سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 183

به نام خدای یکتا تنها نیروی هدایتگرم

سلام خدمت استاد و خانم شایسته عزیز و تمامی دوستان ارزشمندم

دیشب تا حدود 4 صبح بیدار بودم و رو ایده هام کار میکردم و بعدشم با یه خواب چند ساعته دوباره بیدار شدم و با شوق و ذوق کار دیشبم رو با چنان ذوقی مشغول انجامش بودم که یهو که صدام زدن واسه نهار یادم اومد دست و صورتمم نشستم و نشستم پای کارم.و الان به شدت خوابم میومد اما دیدن این فایل رو به هیچ وجه نتونستم عقب بندازم چون میدونم که این وحی منزل هست .استاد عزیزم نتونستم این کامنت رو ننویسم .چون خیلی خیلی خیلی تحسین بر انگیزین در تمام فایلها و همه زندگیتون و چیزی که امشب تو این فایل زیبا دیدم .چقدر شما خودتونید و چقدر اشک ریختم وقتی با اون خانم رقصیدین با این کارتون خدا میدونه چه درهایی قراره فراتر از چیزی که تا به حال دیدیم تو زندگیتون باز بشه هر چند که ممکنه شما قبلا و در شرایط مختلف هم این کار رو کرده باشین اما من دارم از عزت نفسی میگم که با دیدن همین صحنه تو دل هزاران نفر جوونه زده.هر چقدر هم که خدا رو شکر کنم به خاطر وجودتون و اینکه شاگرد شما و خانم شایسته هستم کمه کمه کمه.من کسی بودم که قبلنا ماه ها روستا بودم و از خونه بیرون نمیرفتم چون چادر اجبار بود یه جورایی و من بلد نبودم بپوسم و همیسه مسخره میشدم از چادر پوشیدن وهمیشه چادرم پر خاک بودواسه همین بیرون نمیرفتم شهرم رو نمشناختم منتظر بودم دیگران برن بیرون برای من هم خرید کنن از دو ستل پیش که از اموزشهاتون استفاده کردم یه روز به خودم گفتم مکه تو هر روز فایل گوش نمیدی و مگه نمیخوای رشد کنی پس برو تو دل ترست و چادرم رو برداشتم اون روزی که این کارو کردم با این که پدرم و خانوادم مذهبین خیلی جالب بود که رفتم باغمون و پدرم هیچ عکس العملی نشون نداد حای کلی تو مسیر برگشت با عزت نفس فرقون کوچیکش رو کمکش اوردم و برام تعریف کرد و خندیدیم و الان دارم میبینم که چه افرادی بعد از من این کار و کردن و خوشحالم چون این خواسته افراد دیگه ای هم بود .اینجا همه به هم سلام میدن چون اکثرا هم رو میشناسن و من از همین سلام دادن هم بیزار بودم . این مدت اشنایی با شما و خانم شایسته نمیگم عالی عمل کردم که هنوز خیلی مونده و این مسیر تمومی نداره ولی خیلی با محیطم سعی کردم در صلح باشم الان که بیرون میرم با عشق تو مسیر فقط چشمم به زیباییها و ارزشمندی مردم روستاست حتی دوسشون دارم و با احساس قلبی و لبخند به همه سلام میدم و واقعا هم دارم بازخودش رو میبینم.چند وقت پیش تو روستا یکی از همباز های قدیمیمون رو دیدم که دیگه از خیلی سال پیش ندیده بودمش کلی ذوق کرد از دیدنم و گفت تو همیشه جز زیباترین دخترای روستا بودی و هستی در صورتی که من هیچ ارایش ندارم و حتی قری فری هایی که داشتم رو حذف کردم.همین تازگی برای ایده هام خیلی سوال تو ذهنم بود راجب کیفیت موادی که باید استفاده کنم .یه بار تو تاکسی اتفاقی تو مسیر همیشگیم چشمم به کارگاه هایی افتاد که احساس کردم جواب سوالاتم اونجاست .و محیط پر رفت و امد و پر از اشناو مردونس و یه لحظه ترس از حرف مردم اومد اما یاد شما افتادم و نکته ای که هر روز میخونمش که کنجکاوی نیاز به یک جسارت دست نخورده داره که خواسته ها رو محقق کنه.به خودم گفتم باید پیاده بشم و پیاده شدم و رفتم دم اون کارگاه ها و با اقایونی که بودن با عزت نفس صحبت کردم و اجازه گرفتم و ازشون سوالاتم رو پرسیدم استاد اگه بدونید چه درای بزرگی از همین اتفاق تو کارم باز شد و چه معجزاتی که از رفتن به دل اون ترس شکل گرفت.چقدر قبلا تلاش میکردم که تایید بشم و همش در حال خرید لباس بودم به شکلی که یه شال یه کفش رو میدیدم و خوشم میومد یه روزم صبر نداشتم و باید باید میخریدم الان مدتیه که هر پولی که دستم میاد با عشقی که تا همین زمان از شب بیدارم نگه داشته با شور و شوق میرم واسه ایده هام خرید میکنم و از خلق کردن ایده هام چنان لذتی میبرم که الان داشتم فکر میکردم چقدر بیرون میرم اصلا توجهم به این نیست که برم یه لباس جدید و یه شال یه کفش بگیرم نه که نخوام ولی میدونم اونها رو به زووی فراوانش ر هم میگیرم و انقدر عملی کردن ایده هام برام مهمه که دیگه حرف بقیه چندان جایی نداره تو مسیرم نداره و به جای تلاش برای دریافت تعریف و به به چه چه دیگران هر چی دستم میاد بلافاصله میرم واسه کارام خرج میکنم.خانوادم تعجب میکنن میگن زهرا تو که از ما پول نمیگیری خودت که داری کار میکنی چرا پولاتو واسه خودت خرج نمیکنی و این وسایل رو میگیری؟اما چنان لذتی ساخت و خلق برام داره که نمیتونم به هیچی دیگه فکر کنم.انقدر وقتی دارم بعد 6 ماه خروجی کارام رو میبینم لذت میبرم که فقط دوست دارم پول که میاد سریع برم خرج کارم کنم .چقدر این کارتون من رو یاد پارسال انداخت که عمدا میرفتم تو دل جاهای پر رفت و امد و شلوغ روستا و مینشستم رو زمین طراحی میکردم و فقط فایل گوش میدادم و طراحی میکردم و حتی اگر کسی هم چیزی میگفت نمیشنیدم انقدر که عاشقانه این کار رو میکردم و الان دارم بازخوردش رو تو کتابی که انجام دادم میبینم.وقتی فکر میکنم که زهرا چی شد اخه که تو بدون اینکه اون همه کلاس که میگفتن باید برم و بگذرونم توکارم انقدر پیشرفت کنم میرسم به همون روزها و اون عزت نفسی که من رو برد تو دل مردم و دید تحلیلی و طراحی و استادی که بهم یاد داد چجوری از این شاه کلید تو امور زندگیم استفاده کنم.از خدا میخوام با نتایج بزرگ همگیمون قدردانتون باشیم دوستون دارم

زهرا1401.10.13