سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 185 - صفحه 1

سلام به روی ماه شما اسدالله عزیز

وای که چقدر خوشحالم از این کامنتت، وای که چقدر ذوق کردم از این همزمانی ها…

واقعا چقدر قشنگ داری تلاش میکنی برای دیدن این نشونه ها و شنواتر و بیناتر شدن در زبان خداوند. واقعا چقدر خوبه. من واقعا تشویت میکنم از صمیم قلبم اما همینجا باید اعتراف کنم منم یکی مثل خودتم انگار. چقدر شباهت داریم در این موضوع که منم تا همین چند وقت پیش درگیر بودم و برام سوال بودرفتن در یک مسیر شغلی همراستا با علاقه ام.اصلا خدایا علاقه من چیه؟ میدونی گاهی ما خوب میدونیم که علاقه مون چیه اما زیر خروارها خاک و باورهای محدودکننده و مخرب مدفون شدن. مثلا من میدونم از عکسای خوشم میاد، میدونم به نجوم و زمین شناسی علاقه دارم، میدونم اصلا عشق نجوم بودم از دوران راهنمایی. و کتاب های آیزاک آسیموف که اصلا فیزیک بلد نبودم رو میخوندم. میدونم رفتم داخلش ستاره شناسی بصورت آماتوری یاد گرفتم در شهر خودم مشهد(قبل اینکه مهاجرت کنیم به تهران) مدرس نجوم بودم و پرزنتور افلاکنما و اونجا لحظاتی که با بچه ها بودم مشغول ارائه یا تو افلاکنما برنامه گردانی میگردم لذت بخش ترین بود برام من اینا رو میدونم. اما این باور مخرب و محدود کننده که از علاقه نمیشه پول دراورد یا اینکه تو نجوم که پول نیست. آخه کی با اینکار پولدار شده یا اصلا این چه شغلیه و …. یا اینکه شاید این باور رو دارم که کار و لذت باید از هم جداباشه پس شغل و علاقه نمیتونن باهم یکی باشن.خلاصه اگر همین فرمون رو ادامه بدم کلی باور از من میریزه بیرون که قطعا شما هم در لایه های ذهن و تفکر تون دارید. اما چیزی که من از شما درک میکنم و گفتم چقدر شباهت داریم مثل خیلی آدم های سردرگم در این موضوع بحث باور کمال گرایی هست. دوست عزیز باور کمال گرایی خودتو سعی کن رفع کنی مثل من. بیخیال اشتباه باشه یا هر شکلی. اصلا خارج از قالب و چهارچوب عمل کن بیخیال. مگر الهام و شهود رو میشه تو چهارچوب و عقل گذاشت…پیشنهاد میکنم مقاله های مربوز به این موضوع رو اگر بهش برخورد نکردی یا اگر خوندی یادت رفته برو یکسری بزن. این مسیری بود که من وقتی دنبال جواب این سوال بزرگ رفتم پیدا کردم. دیدم این باورها یکجورایی ریشه در یک باور بزرگتر بنام کمالگرایی دارند. بعد منم یک روزی همین حوالی دی ماه 1399 از خدا نشانه خواستم که من چه کسب و کاری رو با شرایط و امکانات موجود شروع کنم…داستانش طولانیه اما واقعا هدایتی و جذاب. حالا خلاصه کنم. من یک شب رسیدم به نویسندگی به نوشتن کتاب در موضوع نجوم در رده کودک و نوجوان…خلاصه که همون شب مگر خوابم برد یکی فقط منو کنار تشکم نشوند انگار و فقط تند تند نوشتم فقط نوشتم اینقدر بدخط و اشتباه که صبح خوندم خندم گرفته بود. اما من اون شب یک فصل و مقدمه کتابی رو نوشتم و با همین ایمان خدا به من چنان قدرت و انگیزه ایی داد برای حرکت، برای مهاجرت برای راهی شدن با همسرم دست خالی به تهران. آره با ما با چندتا چمدان اومدیم تهران و منم دنبال رویایی که تو وجودم منو راهی کرده بود اومده بودم بنویسم و تموم کنم یا شروع کنم داستان اون کتاب رو.خلاصه کلی ماجرا کلی اتفاق ها و کلی ترمز من نتونستم هنوز اونو تموم کنم. پارسال از این بیکاری دیگه خسته بودم تو تهران دنبال کار نبوده یک کار بهم پیشنهاد شد و گفتم برم اینقدر الکی نشینم تو خونه مثلا روی باورهام کار کنم برم یک کاری بکنم. آحه من از کار قبلی ام در مشهد استعفا دادم با اینکه با یک شرایط عالی بهم پیشنهاد دورکاری داده شده بود. خلاصه اون زمان برای یک استارتاپ قرار شد تو بخش تولید محتوا کمک کنم بعد سایت شون رو که هیچی نبود و فقط یک قالب بود گفتن روش کار کنم. گفتم من اصلا بلد نیستم، اصلا سایت چی هست، وردپرس چی هست…خلاصه چند هفته ایی درگیر بودمو و سرگرم و با کلی سرچ سعی داشتم دنیای جدید رو درک کنم. تا اینکه از اونجایی که نمیدونم چی شد قرار شد سایت رو بدن به یکی دیگه و شرایط همکاری جوری پیش رفت که هم نخواستم ادامه بدم هم یکجورایی چون استارتاپ بودن براشون نمی صرفید. اما من مدتی بود که بعد اونجا میومد تو یوتیوب و سایت های ایرانی دنبال آموزش فتوشاپ و وردپرس و کلی فایل دانلود کرده بودم تا از صفر یاد بگیرم.گذشت و گذشت باز من موندم این سوال و اینکه خب پس چیکار کنم. نوشتنمم که دیگه نمیاد اصلا این باور اینقدر قوی بود اینکه پول نمیشه، الان شوهرم تو خرج خونه اونم تو ای شرایط جدید تنهاست یک کاری بکن. اصلا من همش اون روزا انگار تو برزخ بیکاری و تشنه پیدا کردن کار مورد علاقه ام بودم. اصلا دلمم نمیخواست تدریس آنلاین هم انجام بدم.

خلاصه که تا همین چند ماه پیش دوباره بخاطر سلسه اتفاق ها و ایده همسرم برای داشتن سایت و اینکه گفتم من یاد گرفتم هاست و دامنه خریدن رو. من دیدم میشه با وردپرس بدون برنامه نویسی شروع کنی. باعث شد همسرم بگه پس خودت شروع کن و البته بماند که اینجا هم بازم مقاومت داشتم و هنوز یک چیزهایی تو وجودم منو میترسونه نکنه نتونم، تو که بلد نیستی، تو حالا چند جلسه آموزش دیدی گیر کنی و نتونی سایت رو جمع کنی چی و و و…اما باید بگم من چند روزه به شدت دارم به وب مستر شدن فکر میکنم و امشب هم قراردادی که به همسرم داده بودم تا اگر قبول میکنه من سایتش رو شروع کنم و به عنوان مجری طراح سایت روش کار کنم.(آخه سر یک دعوا و تنبلی و ترمزهای من یک چند وقتی گفته بودم به من چه و اونم ناراحت از من. دیگه بیخیال شده بود)

اینا رو گفتم این همه تند تند نوشتم تا به کجا برسم. به این سوال که من دقیقا از چی خوشم میاد؟ چه چیز مشترکی بین علاقه به نوشتن یا زمین شناسی که رشته مورد علاقه ی دانشگاهم هست تا نجوم و یکسری علاقمندی مثل تفریحات هیجانی مثل تجربه پرش از ارتفاع و کوه نوردی و صخره نوردی(اصلا اون قسمت صخره نوردا من که دوست داشتم جای اون پسر 8 ساله باشم) و همین علاقه به عکاسی و … که اگر بصورت کلی نگاه کنیم هیچ اشتراکی ندارند. اما من در خودم کشف کردم که من تشنه تجربه کردن هستم، تشنه ماجراجویی و کشف و پژوهش و تحقیق هستم. من عاشق اینم که سرچ کنم و یاد بگیرم و یا اینکه خودمو به چالش بکشونم. پس من به ارزش مشترک بین همه ی اینا رفتم و ادامه دادم وردپرس رو که اصلا خارج از همه ی مسیرهای مختلفی که من رفتم هست رو یاد بگیرم. چون توی این موضوع هم من کشف و یادگیری دیدم، توی این کار هم ذوق کمک کردن و خلاقیت به خرج دادن دیدم و اینکه ازادم و اینکه هر لحظه تو چالش بلد نبودن کلی افزونه و دکمه دارم. اصلا یکسری اصطلاحات رو دارم یاد میگیرم…اینا رو گفتم تا این تیکه اخر رو اینجوری بسط بدم که دوست عزیز ارزش و الویتی که برات مهمه رو پیدا کن. (هرکسی دلیل متفاوتی برای عکاس شدن و یا عکاسی دارند) شما هم بنظرم نقطه مشترکی بین تمام علایقت رو پیدا کنی کارت راحت میشه. و دنبال اون ویژگی تو هرکاری که نزدیک ترین و راحت ترین و هماهنگ تری با شرایط موجودت هست شروع کن. فقط شرع و قدم بردار حتی یک قدم کوچیک. حتی اگر قدم اولت با دومی هفته ها طول بکشه…نا امید نشو و باورهای مخرب و اون نجواها رو بشناس.

اگر من همین دیدگاه رو داشتم شاید تا حالا یک کتاب خوب نوشته بودم و تموم کرده بودم. اما ناراحت نیستم اونو رها کردم خودمو بخشیدم برای این همه کمال گرایی و عزت نفس نداشتنم.(شاید مسیر تکاملم منم اینطوریه)اینا بخشی از مسیر رشد منه. اما الان شروع کردم از صفر یک چیزی بسازم. شاید دو ماه دیگه متوجه شدم به درد اینکار نمیخورم اما من با علاقه انجام میدم چون ویژگی و اون ارزشی که توی تمام علایقم با هم مشترک بودن رو داره….

امیدوارم تونسته باشم منظورم رو بهتون رسونده باشم.

امیدوارم این همه داستان گفتم و البته خیلی خیلی خلاصه کردم تونسته باشه بهتون ایده بده تا راحت تر شما هم از این مرحله عبور کنید.

واقعا نمیدونی چقدر خوشحال شدم وقتی یهو بعد صحبت های همسرم اومدم تو سایت و نقطه آبی رنگ زیبا رو دیدم(آخه میدونید من خودمو شرطی کردم وقتی نقطه ابی رنگ میبینم برام مثل این میمونه که تو این مسیر دارم درست پیش میرم که یک دوست در مسیر توحید و پیشرفتم برام دست تکون داده. یعنی فهیمه سلام تو مسیر دیدمت،پس درست دارم میرم و یکی برام دست تکون داد. یکی رو دیدم آخ جون….واسه همین کلا با دیدن نقطه آبی کلی ذوق میکنم امیدوارم تا آخر همینطور باشم.)

واقعا لذت بردم و واقعا سپاسگزارم که اینجا نوشتید…من فقط کلام خدا رو برای خودم لابلای جملات شما دیدم که بهم گفت فهیمه یادتـه توام درگیر این سوال بودی؟ یادته چقدر منتطر بودی؟ یادته چقدر با اشتیاق اومدی تا رویاتو دنبال کنی؟ یادته اصلا برای چی اومدی تهران و مهاجرت کردی؟ یادته که چقدر بهت نشونه دادم تا شروع کن اون ایده نوشتن چیزی بود که اون موقع برای اون زمان تو بود. اگر من بهت میگفتم پاشو برو تهران طراحی سایت یادبگیر و شروع کن مهارت هات رو بالا ببر که نمیشد اخه من اونجا لپ تاپ نداشتم، آخه اصلا هیچی از هیچ جا نمیدونستم. اصلا نمیدونستم من آدم برای کسی کار کردن نیستم شاید هرجا کار کردم عالی بودم اما روح آزادی خواه و اون اشتیاقت به یادگرفتن و ماجراجویی و تحقیق و کشف و تجربه کردن هیچ وقت خوشحال نمیشد. الان میتونی بیشتر درک کنی کار خودتو داشته باشی چقدر بهت ازادی زمانی و مکانی میده ونگران مرخصی گرفتن و اینکه چند روز مشهد پیش خانواده باشی نیستی. الان میفهمی من باید اینجا میوردمت تا اینا رو بهتر درک کنی. بری سرکار و اسارت پشت میز رو بهتر درک کنی…کله صبح تو متروهای شلوغ بری و آدم کوکی هایی رو ببینی که بدو بدو میرن سرکار و شب خسته و خوابالو برمیگردن…خدا جونم ممنونم که از لابلای این حرف ها این همه با من حرف زدی به یاد من آوردی که باید در همین نقطه صفر شروع حواسم به نجواها باشه و فقط از مسیر لذت ببرم.

موفقیت لذت بردن از مسیر هست نه مقصد

خدایـــا ما را به راه راست، راه کسانی که به آنها نعمت داده ایی هدایت کن نه گمراهان و آنهایی بهشون غضب کردی.

خدایــا ما رو به راه استاد عزیزمون هدایت کن که در مسیر علاقه اش با عشق و لذت زندگی کرد و الانم غرق نعمت و ثروت و آزادی در تمام جنبه هاست.

خدایــا به دوستانم به من اراده و ایمانی بده که وقتی راه درست رو پیدا کردیم قوی تر از قبل نجواهای ذهنمون رو با مهارت کنترل ذهن و تقوا بی اثر کنیم.

سپاس برای این همه…