سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 186

به نام رب العالمین فرمانروای تمام کیهانها..

استاد عزیزم من مات و مبهوتم!!!

به خدا خدا با منه ،من دارم حسش میکنم (البته که همیشه بوده اما من کر و کور و لال بودم)

من نشونه ها رو دارم میبینم دارم؛نشونه از این واضح مگه میشه واااای مگه داریم خدای من ، جدی میگیرم نشونه ها رو برام ارزشمندن ،به نشونه ها بها میدم خدا با منه کافیه من یه کم وا بدم کافیه من یه کم پیش فرض های ذهنی قبلی رو بزارم کنار و به خودش وصل بشم ،خودش کارها رو برام انجام بده ، خدایا خودت کمک کن پاره کنم این زنجیرهای شرکی رو که بهم وصل شده؛ اره میدونم باید قانون تکامل رو طی کنم میدونم پله به پله اتفاق میشه اما خیلی ذوقمند میشم وقتی که میبینم از روز هدف گزاری جدیدم 8 فروردین رسیدن به ثروت آسون حتی نشانه روزانه ام هم داره باهام حرف میزنه خیلی ارزشمنده برام خیلی …

خب ربط این نشانه به من که هنوز متحیرم از هماهنگی این فایل با مطلبی که قراره بنویسم…

#####

دیروز دعوت بودم به عروسی و وقتی فایل نشانه ام باز شد و دیدم وااااااو فایل هم در مورد رقص و بزن و بکوب یه سردرد خفیفی که داشتم با دو تا خنده و شادی انگار رد شد رفت و اونجایی که شروعش با آهنگ آی پری باخ پری باخ به زبان بود آذری دیگه قند تو دلم آب شد و اصلا من لذذذذذت بردم همش میگفتم خیر ببینی سید حسین عباسمنش که ما رو هم روزی میدی با این فایل های بی‌نظیر با این غار حرای معنوی که در و دیوارش رو دوست دارم فقط بنویسم خط خطی کنم چون هر کلمه ای که اینجا مینویسم برام سوده و سوده و سود…

خب بعد تعیین هدفم بهم گفته شد که تا احساست رو خوب و شاد نکنی از صبح تا شب هم بدویی و این در و اون در کنی خبری از ثروت نیست چه برسه ثروت آسون و مثل آب خوردن و من از همون روز 10 فروردین تصمیم گرفتم شروع کنم به شادی و آنالیز خودم که چطور میتونم این کار رو انجام بدم برای فردی که در تمام 32 سال عمرش اکثرا سایلنت و در غم و تو خود بودن بوده یه کم سخته ولی باید تلاش کنم و دارم میبینم که یه کم تلاش بیشتر میخواد چون انگار دوست دارم اطرافم آروم باشه و هیج کس حرف نزنه و خودمم متاسفانه فعلا با یه رفتار بد از سمت افراد به خصوص فوری به هم میریزم، اما خوبی این ماجرا و تمرین اینه که حداقل دارم بهش فکر میکنم اینکه از کجا آب میخوره ناراحتیم و اینکه به خدا در همون لحظه که مثلا غمگین میشم قلبم میگه آرزو قرار داشتیا چیشد گلم ول کن عوامل بیرونی رو برگرد به خودت و شاد باش حداقل این فکر هم اینه که یه کوچولو از اون غمه زود میام بیرون شاید شاد هم نمیشم اما از غمه یه کم میام بیرون …

خلاصه عصر هم که می‌خواستیم بریم عروسی یه کم حالم گرفته شد ولی باز اون حس قلبی گفت شاد باش که با شادی تو من دلشادم و رفتیم (همش به فکر بودم که بر میگردم و همه اینها رو توی سایت مینویسم بعد به خودم میگفتم کدوم فایل بنویسم استاد ببین خدا چطوری هدایتم کرد هدایت از این واضح!!)

اولین نقطه ای که با دیدن افرادی که واقعا میگفتن از ته دل قهقهه میزدن این بود حس حسرت در من موج میزد میگفتم چقدر خوب میخندن شادن اما حس حسرت و خوشبحالشون داشت در من موج میزد ؛بعد میدیدم که خیلیییییی خوب پول خرج میکنن همش شاباش بعد ته ذهنم این بود واااای عروسی بچه هام قرار چه کنم ؟؟نکنه پول کم بیارم؟؟نکنه بچه ها ناراضین بشن؟؟ باور کمبود داشت موج میزد درونم

من همه افراد رو از ظاهر کمی داشتم قضاوت میکردم اصلا تو زبون نه ها اما چون اینا در من بوده ته ذهنم میومد اما زود سعی می‌کردم رها کنم و به یه نکته دیگه توجه کنم

و واقعا سعی میکردم رقص افراد رو تحسین کنم و لبخند از روی مهر بزنم ولی واضح میدیدم که مثلا یکی دو دیقه طول میکشه و من انگار فوری خسته میشم از این فضای شاد …

رفتم برقصم و اگر قبل بود چون یکی دو نفر هستن اونا در بیان من در میام از جمع رقص اتفاقا از قصد گفتم من هر وقت دلم بخواد در میام و نهایت تلاشمو کردم که باشادی و بدون نگرانی از نظر دیگران این کار رو انجام بدم و انجامش دادم شکر …

و خیلی دلم میخواست تو جایگاه عروس از دخترم عکس بگیرم اگه قبل بود میگفتم زشته ول کن و خجالت میکشیدم اما گفتم این یه تمرینه و من باید انجامش بدم و اونم انجام شد …

ولی دو مورد رو خیلی تخفیف

تحسین کردم و البته با چاشنی سرزنش خودم ..

توی اون جمعی که همه با پوشش مجلسی شیک و زیبا بودن ،یه خانمی از فامیل درجه یک بود با چادر و روسری و استایل خودش که فقط یه نفر اونجور بود چیزی که برام مهم و جالب اومد داشتن سبک شخصی خاص خودش بود می‌خندید و خوش بود اما دیدن اینکه سبک خودشو داره اونم تو اون جمع برام واقعا تحسین برانگیز بود نه اینکه چادری بودنش نهههه داشتن سبک خودش فارغ از اینکه هر جاست اون فرد همیشه اینجوریه

و اینکه 3 تا خواهر بودن با اینکه اونا هم فامیل درجه یک بودن با لباسی ساده و آرایشی خیلی ملایم و موهایی کوتاه و یک دست در مراسم بودن

و من اونجا به یه نقطه ای در خودم رسیدم و انگار ذهنم میخواست سرزنشم کنه که تو نظر دیگران برات مهمه و … البته راست هم میگه و اونجا به خودم گفتم آرزو بیا واقعا از نقش بازی کردن در بیا خودت باش دنیات گلستون میشه هر کس هم هر زری میخواد بزنه بی خیال .

عروس واقعا عالی بود لباس زیباشو خودش دوخته بود برام تحسین برانگیز بود و به راحتی فارغ از نظر دیگران خوش بود و کلی خوبی و خوشی.

و خیلیییییییی برام جالبه خدا جواب اونهمه دقت در رفتارم رو بهم داد من نشسته بودم جام و یه دختر بچه کوچولو با یه لباس عروس سفید و یه قیافه خوردی و موهای لختش صورتش به سمت من بود و فقط شروع کرده بود به من لبخند زدن و همش بهم دست تکون می‌داد و همه نگاه میکردن و میخندیدن مامانش داشت لذت می‌برد یه کم گذشت و بازم دختر کوچولو دست تکون می‌داد بهم و من اونجا تو قلبم گفتم خدایا خودتی این تویی به من درست بودن مسیرم رو نشون میدی من عیب و ایراد دارم اما به همون اندازه ایمان هم بهت دارم پس کمکم کن… خدایا شکرت

خدایا شکرت،خدایا شکرت به خاطر تک تک هدایتهات به خاطر دونه به دونه ثروت‌های آسونی که بهم میرسه …

چقدر شادی و انرژی در صدای خانم شایسته رو تحسین کردم ،عزیزم مریم جانم بانوی اصیل ایرانی از شما بی نهایت سپاسگزارم که با دستهای مهربونتون جاهایی که میرین لذت میبرین و ما رو هم سر این سفره مینشونین

نوش جونتون این همه زیبایی

نوش جونتون این همه رزق و روزی

نوش جونتون این همه سفر آسون

خدایا به من یاد بده شاد زندگی کنم

خدایا من رو در مدار افراد شاد قرار بده

در پناه نور آسمونها و زمین میسپارمتون