سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 188

سلام به استاد عزیزم و مریم جان و همه دوست های عزیزم در خانواده صمیمی عباس منش

واااااای خدای من، این آسمون واقعا واقعیه؟! من دلم برای این آسمان آبی و زیبا رفت به خدا، با این تکه های ابر زیبا، فوق العاده است، واقعا زبانم قاصره از این که احساسم را بیان کنم

به قول خانم شایسته عزیز: پسر! چه کاکتوس خفنی! چقدر بزرگه! من در شهر ساری یک کاکتوس بزرگ دیده بودم ولی تقریبا هم قد خودم! ولی به این ارتفاع واقعا ندیده بودم!

واااااااااااای خدای من غروب هم بسیار زیباست، صبح آسمان آبی و رویایی، عصر هم آسمان قرمز و نارنجی و رویایی، استاد من عاشق آسمونم، چه آسمان شب چه آسمان روز، یعنی اگر یه وقتی به ندرت از چیزی ناراحت بشم فقط کافیه به آسمان نگاه کنم تا دوباره حالم خوب بشه و انرژیم مثبت بشه، من واقعا با تمام وجودم از خداوند سپاسگزارم که این آسمان زیبا را خلق کرده تا ما با دیدنش انقدر لذت ببریم.

واااااااای وااااااااای استاد جانم نگو که اشکمو درآوردی، بله یادش بخیر، من هم در یکی از این تورهای کویر مرنجاب آمده بودم، شبش که پر از ستاره بود و رویایی و روز هم که هوا گرم میشد دقیقا پا برهنه روی شن های روان راه می رفتیم، کیف میکردیم، بعد همگی روی شن ها مینشستیم و شما برامون صحبت میکردید و چقدر شاگرد شما بودن لذت دارد، لحظه به لحظه ش را خاطرم هست، اگر اشتباه نکنم یک خانومی هم که استاد یوگا بودند همراه ما بودند و بعد از صحبت های شما به ما مدیتیشن یاد دادند، آخ که چقدر خوووووش میگذشت

استاد چقدر دلم براتون تنگ شده، این اشک هم از خاطرات شیرین گذشته است هم از دل تنگی شما، انشاالله که خداوند همه ما بچه ها را هدایت کند تا دوباره این سعادت را داشته باشیم که شما را نزدیک ببینیم.

به به، به به ، عجب استیکی، چه رنگ و بویی، من خودم از بین غذاهای مجاز در قانون سلامتی عاشق استیک هستم، یعنی وقتی بعد از حدود بیست ساعت فست بودن یک لیوان آب قلم مینوشم و بعدشم استیک را میزنم بر بدن خیلی میچسبه! و چه نعمت بزرگی است که با این تراک کمپر خفن و دوست داشتنی هر جا که بخواهید می توانید غذا درست کنید و نوش جان کنید.

وااااای واااااای استاد، برنجستانک، جنگل نور، جنگل سیسنگان

استاد استاد استاد عزیزم، امکان نداشت وقتی همگی دست های همو میگرفتیم و یک زنجیر میشدیم و دعا میکردیم، من گریه م نگیره، همیشه اون میزان از انرژی الهی اشک من را در میاورد، چه حس فوق العاده ای چه انرژی، و چه دعای قشنگی، دعایی که من هر روز صبح که بیدار میشوم تکرار میکنم و کلی حالم خوب میشه، با اجازه تون این دعا را اینجا برای بچه هایی که اون موقع بودن جهت یادآوری خاطرات مینویسم و برای بچه هایی که اون سال ها نبودند هم که بخوانند و از این دعای زیبای استاد عباس منش استفاده کنند:

“پروردگار قدرتمندم پرستش خود را بر بندگانت واجب کرده ای و آنها را به دعا و نیایش فرمان داده ای و خدای بزرگم خودت هم اجابت دعای ما را ضمانت کرده ای، خدای مهربانم مرا ببخش به خاطر اشتباهتم و هر خطایی که از من سر زده، از تو با تمام وجودم درخواست میکنم که مرا به خودت نزدیک تر کنی، خدای عزیزم از من دور کن هر آنچه که مرا از تو دور میکند، خدای عزیزم من را یاری ده که شکرگزار تو باشم، خدای مهربانم در همه حال نسبت به من مهربان باش و در همه لحظه ها به من رحم کن”

استاد جانم واقعا من با تمام وجودم آرزو میکنم دوباره اون خاطرات تکرار بشه، دوباره یه آتیش مشتی درست کنیم و کلی کیف کنیم دور هم و البته این سعادت را داشته باشم که مریم جان را هم از نزدیک ببینم.

واقعا چه جمله ی قشنگی مریم جان نوشت: خدایا شکرت برای این معجزات

این شن های سفید اکلیلی واقعا معجزه هستند، خدایا شکرت

ممنون از شما دو عزیز دل برای این فایل فوق العاده و رویایی، من هفته را با این فایل شروع کردم و حتما و صد در صد تا آخر هفته اتفاقات عالی و فوق العاده ای برای من رخ خواهد داد

خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت