سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 188

سلام استاد جان و مریم عزیزم

خدایا شکرت

استاد این قسمت قطعاً زیباترین و ملکوتی ترین فایل ای هست که تا به الان در سفر به دور آمریکا دیدیم خدایا شکرت، چقدر زیبایی ،چه عظمتی چه سکوت دلنشین و روحانی

سکوت ،سکوت زبان خداست ،بسیار بسیار سپاس که هر دو روز قدم زدن ما رو هم مهمان کردید و بسیار بسیار لذت بردیم

خدایا شکرت برای آفرینش این همه زیبایی

برای دستانی که این زیبایی را برای ما محیا می کند ،برای چشم های زیبایی که دارم و میبینم

برای گوشی خوبی که دارم و باکیفیت برای من پخش میکنه

برای اینترنت که قابلیت دسترسی به این زیبایی رو بهم میده

استاد اول فایل انگار یه کره دیگه هستیم یه جایی دور، از همه ،تنهای تنها با خدا

انگار تو مریخ هستیم یه خاک سرخ و آسمونی که خیلی زیباست ،ابرهایی که خیلی نزدیک زمین هستند ،با زاویه دیدی که درون می‌گرفت واقعا محشر بود

ترکیب صدای سیاوش قمیشی و مسعود فردمنش عزیز،چه انتخاب هوشمندانه برای موسیقی این قسمت

باید پارو نزد وا داد، باید دل رو به دریا داد خودش می برد تا هرجا دلش خواست…..

آسمون چقدر زیبا ست ، خدا ابرها رو مثل یه لحاف رو سر زمین آسمون کشیده شده بود آسمون واقعاً زیبا بود،مخصوصا اونجا که کنار درخت مریم جان از پایین درخت ازتون عکس می‌گرفت

و غروب دلنشین که واقعاً نهایت زیبایی بود الله اکبر از این همه زیبایی مرسی مرسی از به اشتراک گذاشتن این همه زیبایی، از این که روز م رو ساختید

اون کاکتوس زیبا (ساگوارو ) چه عظمتی داشت ،مرسی که تجربه از نزدیک دیدن این درخت را هم برای ما فراهم کردید (اخرین بار این درخت رو تو کارتون سه کله پوک و لوک خوش شانس دیده بودم )

و اما کویر،،،

واقعاً جادویی زیبا بود ،چه عظمتی ،چقدر سکوت چقدر همه چیز تمیز بود ،

خداوندا چقدر با سلیبقه و توانمندی

چطور شکل باد چنین شیار های زیبایی روی این شن های پاک و درخشان ایجاد می‌کنه آخه ،چه حس فوق العاده ای بدون کفش روی شن ها دو روز قدم بزنی و وجود خداوند رو به صورت واضح کنارت قدم به قدم حس کنی ،

خدایا انگار الماس روی شن ها ریخته بودند،من به شدت محو درخشش این شن های نرم و پاک شدم

به نظر من فضای کویر ناخودآگاه انسان رو تفکر دعوت می‌کنه ،چقدر این فضا عالیه برای خود شناسی ،فکر کردن به دلیل بودنت ،برا نوشتن خاسته هات ،برا شنیدن صدای قلبت

،برای گفتگو با خدا ،برای در لحظه زیستن ،برای دیدن عظمت پروردگار و کوچک بودن خودمون ،برای سکوت ،برای سکوت و سکوت ،برای شنیدن صدای خدا ،

فک کن دو نفری با خدا بشینی رو این شن های گرم و حسابی سنگ ها ت رو وا کنی

به قول ابی : خدا با ما نشسته ،چای می نوشه ،

قطعاً تو این فضا باید سراسر گوش بود

خودم را تصور کردم که تنها (البته بچه های سفر به دور امریکا هم بودن ولی من جدای از همه راه میرفتم )پابرهنه با یک کلاه آفتابی قدم می زنم گاهی با خداوند صحبت میکردم ،گاهی سکوت می کردم تا اون صحبت کنه ،گاهی شکر گذاری میکردم و دراز می‌کشیدم تا از زمین و شن ها کلی انرژی بگیرم و انرژی مثبت ام مضاعف بشه ,حس دلنشینی داره دراز کشیدن رو زمین ،روی خاک روی علف ها ،من خیلی این کار رو انجام میدم،واقعا حسش انگار بغل مامان ت هستی

خدایا :

می خوام هرچی سریعتر در یک کویر پابرهنه قدم بزنم حضور تو رو خیلی نزدیک تر احساس کنم و بیام از تجربم اینجا بنویسم

یه چیز جالب دیگه میخوام اینجا بهش اشاره کنم ،من ندیدم که شما و مریم جان در عین اینکه این رابطه زیبا رو با هم دارید،حتی وقتی دوربین دست مریم جان نیست ، یه بار دستای همو بگیرید ،هر کدومتون جدا بدون وابستگی با یه شخصیت توحیدی کنار هم لذت میبرید ، از آنجایی که به تازگی دوره روابط رو تموم کردم تصمیم گرفتم واقعا ذهنم رو پاک کنم از هر آنچه شنیدم و دیدم در مورد رابطه خوب رابطه ای که ……..

و هر آنچه از شما می‌شنوم و به کار ببرم و تا همینجا با عمل به صحبت های شما واقعا آرامش عجیبی با خودم دارم و چقدر بدون توقع از دیگران زندگی کرن احساس عالی داره.