سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 188

به نام خدا

سلام و صد سلام به استاد عزیز،مریم جان و دوستان گُلم

وقتی شعر اول فایل را گوش میدادم اشک ریختم و یاد استاد افتادم،مثل اینکه داشت استاد را وصف میکرد

هدایت من و شرایط هدایت من همش معجزه بود،معجزه

معجزه چیز خارق العاده ای نیست همین نحوه هدایت ما به استاد معجزه است وقتی فکر می‌کنیم

شعر اول فایل را با عشق تقدیم میکنم به استاد و خانم شایسته گل بابت این همه عشق که در راه خداشناسی و خودشناسی برای خودشون و ما صرف کردند.

کسی آمد که حرف عشقو با ما زد

دل ترسوی ما هم دل به دریا زد

به یک دریای توفانی دل ما رفته مهمانی

چه دوره ساحلش از دور پیدا نیست

یه عمری راهه و در قدرت ما نیست

باید پارو نزد وا داد ! باید دل رو به دریا داد

خودش می بردت هر جا دلش خواست

به هر جا برد بدون ساحل همونجاست

به امیدی که ساحل داره این دریا

به امیدی که آروم میشه تا فردا

به امیدی که این دریا فقط شاه ماهی داره

به عشقی که نمی بینی شباشو بی ستاره

دل ما رفته مهمانی به یک دریای طوفانی

باید پارو نزد وا داد ! باید دل رو به دریا داد

خودش می بردت هر جا دلش خواست

به هر جا برد بدون ساحل همونجاست

چه کاکتوسی بزرگی یاد فیلم های وسترن آمریکایی افتادم که در کودکی از تلوزیون می‌دیدم و فکر میکردم آمریکا همش بیابون هست و همشون اسب سوار هستن بعد که بزرگ شدم دیدم نه بابا آمریکا اینقدر که سرسبزی داره بیابون نداره،همش جنگله،همش سرسبزی،همش روده

ساعت سبز رنگ معروف خانم شایسته هم خودنمایی می‌کرد در معرفی تنه ی درخت کاکتوس،ابتدای تنه درخت شکل جالبی داشت و اصلا به کاکتوس شبیه نبود.

غروب دل پذیر و زیبا،چه میکنه با ما خدای بزرگ،نقاشی های باب راس را یادتونه حالا یه قلموی نازک بر میداریم و رنگ سفید و آبی را قاطی میکنم و با نوک قلمو یه مقدار رنگ بر میداریم و دستمونا میزاریم هر طوری که میخواد رنگا پخش کنه رو صفحه

یاد نقاشی های باب راس بخیر البته این یکی نقاشی خدا بود.

وقتی تو جاده دو طرفتون شن های سفید بود و حرکت می‌کردید هم خیلی شبیه حال و هوای الان منطقه ما شده بود الان منطقه ما هم اینجوریه دو طرف جاده تا چشم کار میکنه برفه و فقط جاده مشخصه

مریم جان هم ست کرده پوست سفید و شفاف حاصل قانون سلامتی،کاپشن سفید،قلب صاف و سفید،شن های سفید

بریم سراغ غذاهای لذیذ مریم گُلی که خیلی وقت بود ندیده بودیم دلمون تنگ شده بود برای این دست‌پخت بعد غذا هم یه چای احمد با طمع هل بزنی بر بدن و بری برای پیاده روی روی شن های روان سفید اونم بودن کفش و دمپایی،چه حالی میده

انشالله تمام دوستان هدایت بشن به همچین جاهایی و لذت در طبیعت بودن را تجربه کنن

و در آخر اثر ماندگاری از خانم شایستهخدایا شکرت

سلام فهیمه جان

به به چه کامنت فوق العاده ای

آدم دلش میخواد تموم نشه و فقط بخونه واقعا دلی و کامل بود،برگردم دوباره بخونم،حال منا اول صبحی که کولاک کردی دختر

چقدر عالیی تو،من که هنوز دهنم بازه

خدایا هزاران مرتبه شکرت بابت این همه درک و قلم عالی که نوشته شد و الهامات که توسط تو به من داده شد

ممنونم

سلام فاطمه خانم

چقدر دلی این کامنت را نوشتید و ساده و با عشق

آقا من داشتم صبح رانندگی میکردم یه لحظه نگاه کروم به برف ها،دیدم داره برق میزنه سریع یاد کامنت شما افتادم گفتم خدایا شکرت چقدر زیباست این صحنه

واقعا عالی بود

سپاسگزارم