سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 188

رسول عزیز چه کامنت زیبایی نوشتید. ممنون از به اشتراک گذاری تجربه های قشنگتون، خواستین و تجسم کردین و به خدا سپردین… و رها کردین. چقدر عالی

همین جمله تون: “اینجا بود که واقعا من خیلی زور نزدم و بار بیشتر را روی دوش خدا گذاشتم و فقط حالم خوب بود و لذت میبردم” چقدر درس داره و چقدر جای تحسین…

تبریک میگم بابت جمع گرم و صمیمی خانواده تون و انشالا روز به روز موفق تر باشین تو این مسیر توحیدی و زندگی بهشتی

سلام به نسرین عزیز و نوشته های قشنگش… چقدر لذت بردم از تشابهی که به ذهنت اومد و آیه و ماجرای حضرت موسی رو نوشتی، فاخلع نعلیک… خیلی قشنگ بود. راست میگین اینجا واقعا ملکوتیه و شما چه زیبا توصیف کردی.

عاشق توصیفات و دیدت و نگاهت شدم نسرین جان و همینطور عاشق سرسره بازیت:) مخصوصا این که فهمیدم ما هم سنیم:)

از شما چه پنهون من همیشه همینطوری بودم و هروقت از کنار پارکی چیزی رد میشیم یه تابی سرسره ای الاکلنگی… یه فیضی میبرم خلاصه D: یا رو لبه های بلوار راه میرم و کیف میکنم، چون بهم حس و حال خوبی میده و دوس ندارم خودم رو از این حس و حال خوب و سرخوشیِ توام با شکرگزاری و حمد و ثنای خدا محروم کنم.

شایدم به خاطر اینه که من دوران 20 تا 30 سالگی که برای همه دوران خوشی و جوونی کردن و عشق و حاله درگیر یه زندگیِ نا مناسب بودم و دقیقا میتونم بگم از حدود سی و یکی دو سالگی که از اون زندگی و اون فرکانس و اون مدار خارج شدم تا 40 سالگیم دقیق جبران 20 تا 30 رو کردم و به جرات بهترین دهه ی زندگی من بود، با اینکه یه پسر نوجوون داشتم که با خودم بود ولی به لطف خدا تو اون سالها تونستم هم برای اون مادر و پدر خوبی باشم هم خودم زندگی کنم و تا حد امکان به گردش و تفریح هم برسم و سر کار برم و تو اجتماع باشم و …به هیچ وجه این دیدی که خودمو فدای بچم کنم نداشتم. خداروشکر مثل دوتا دوست و دوتا خواهر برادر بودیم و هستیم با هم، چون فاصله سنیمون هم فقط 20 ساله. بعد از اومدن تو این سایت و این مدار هم آگاهانه دارم سعی میکنم خودم زندگی خودم رو اونجوری که میخوام خلق کنم، فقط پاشنه آشیلم (در واقع یکی از پاشنه آشیل هام) اینه که همش میخوام پسرم رو هم بیارم تو این مسیر، البته تا حدی تو این مسیر هست، خیلی از فایلا رو گوش داده یه مدت هم خیلی نتایج خوبی گرفت، اما الان مدتیه دوباره ول کرده و دقیقا هم مدتیه حالش و روحیه اش خوب نیست و من هی تو موقعیت های مختلف که واکنشهای نامناسب نشون میده به اتفاقات معمولی ِ به ظاهر بدِ روزمره، هی قوانین رو براش تکرار میکنم هی میگم یه برنامه بذار مرتب فایلها رو نگاه کن گوش بده… ولی خب تا خودش نخواد اون فایده ای که باید رو نمیبره.

نمیدونم الان چرا اینا رو نوشتم… همینجوری خودش اومد منم نوشتم.

امیدوارم هممون موفق باشیم تو این مسیر و خدا هم پشت و پناهمون باشه و هلمون بده تو فرکانس مثبت و تو مدار خوشحالی و سلامتی و ثروت و سعادت

نسرین جان و همه دوستای خوبم دوستون دارم یه عالمه