سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 189

به نام خدایی که عاشقانه هدایتم و حمایتم می کنه

سلام به استاد عزیزم؛ مریم جان و دوستان همراه

واقعا با دیدن عکس کاور سورپرایز شدم…چه تجربه های جذابی کسب کردین تو این سفر…بسکتبال….واقعا لذت بردم

اینکه کل این سفر با هدایت خدا استارت خورد و پیش رفت یه طرف؛‌ این هدایتی که الان گفتین و دریافت شما یه طرف…چقدر درس گرفتم ازتون .نه تنها برای شروع سفرتون هدایت خواستین که در بهترین زمان بهترین مکان باشین؛ حتی برای برگشت به خونه هم هدایت خواستین چند روزه که کی برگردین خونه…..برنامه رو برای رفتن به سن انتونیو می چینین و در مسیر رسیدن بهش بارون می گیره و این رو نشونه می دونین که این بار هم وقت رفتن به اونجا نیست…شاکی نمی شین که چرا بازم نمیشه برم و اونجا رو ببینم…دل میدین به هدایت و تسلیم خدا میشین و نشونه بعدی هم که تماس دوستاتون از فلوریداست که می خوان ببینن شما رو نشونه دیگه ای میشه که به سمت فلوریدا حرکت کنین

عاشقتونم و بی نهایت ازتون یاد می گیرم….خدایا من رو بیناتر و شنواتر کن به هدایت ها و نشونه هات و عملگراتر….من رو به سمت زیبایی و خیرهای بیشتر هدایت کن…من کوچیکم و اون زیبایی که تو تصوراتم هست رو می خوام؛ و نمی دونم در واقع هم خیر و زیبایی و خوب هست برام یا نه اما تو بزرگی و م یدونی…تو از قلبمون آگاهی و خواسته قلبی مون رو می دونی…پس خودت به سمت زیبایی های واقعی هدایتم کن

چه خوب درباره تگزاس توضیح دادین و فهمیدم که اون فیلم های کابویی و تصوراتم از تگزاس مال غرب تگزاس بوده و هرچی به سمت شرق میریم سرسبز و زیباتره

در ادامه دارین یه مصاحبه یا پادکست یا رادیو گوش می دین؛‌ نمی دونم این فردی که داشت صحبت می کرد کی بود

چه موتورهای خفنی وصلن به اون دو تا آر وی…چقدر جذابه اینجور سفر…مثل سری قبل شما…چقدر الان برام عادیه و تصورش آسونتره و باورپذیرتره….اگه قبلا بود می گفتم …وااااو چه خفن….اروی داشته باشی و دو تا موتور هم ببندی پشتش و بزنی به جاده…اما خدا رو شکر با سریال های شما خیلی ناممکن های ذهنیم برام ممکن شد

چقدر لذت بخشه دیدن اون دو خانم با دو پوشش متفاوت … چقدر زیبا مفهوم آزادی رو به تصویر کشیده… این اون چیزیه که من دوست دارم تجربه ش کنم

چقدر دنیای بچه ها رنگی و شاد و ساده ست و در لحظه شادن…ممنون برای اشتراک این فضای شاد و قشنگ

به به رفتین هیوستون کباب بخورین و مشخصه چه کباب خوبی هم هست…چه فضای قشنگ و عرفانی هم داره با تابلو ها و خطاطی های روی دیوار و چه لذت بخش که توی این رستوران ایرانی افراد غیر ایرانی هم می بینم و چقدر این گسترش فرهنگ حتی فرهنگ غذایی قشنگه…نمونه کوچیک و ساده ای از گسترش جهانه واقعا

عاشقتم مریم جون که زوم کردین روی اون خانوم محجبه که چقدر راحت و آزاد نشسته تو اون رستوران…بدون نگرانی و ترس از قضاوت و بدون کنجکاوی بقیه

خب رسیدیم به خونه دوستتون و دارین PS می زنین..عاشقتونم که راحتین و خود خودتونین پیش دوست هاتون و جلوی دوربین. عاشق این راحتی تونم…یادمه قبلا چقدر حرص می خوردم از همسرم که اینجوری مثل شما خونه دوستامون که می رفتیم یا اونا میومدن؛ دراز می کشید؛‌ می نشست زمین و کلا راحت بود…اما بعد دیدم باید من رو خوم کار کنم و سبک شخصی هرکسی متفاوته

و من اگه خودم باشم و با افرادی رفت و آمد کنم که بتونم خودم باشم درسته…نه اینکه به خاطر دیگران؛ خودم رو معذب کنم و لذتی از با هم بودن نبریم

یاد گرفتم وقتی خودت باشی بدون ظاهرسازی و شوآف و تقلید از اصولی که جامعه برات مشخص کرده؛ رفت و آمد با آدمهایی مثل خودت راحت تر میشه و بهتر می تونه ادامه دار باشه تا وقتی که درگیر تجملات و زرق و برق و باید نبایدهای الکی باشم

یه ساحل زیبای دیگه و بازم شن های سفید آردی و واااااااو چه آبی و دریای بی نظیری…چه رنگ رویایی خدای من

خدایا چه ایده خفن و جذابی که با اون بادکنک ها و توپ های رنگی اون خیابون رو زیبا کردن…مثل بعضی خیابون های ایران که دیدم چترهای رنگی می ذاشتن یه دوره و واقعا چقدر ظاهر شهر خوشگل تر میشه…واقعا آفرین به این ایده

چه باشگاه خفن و وسایل هیولایی…چقدر کیف داره تو همچین فضایی ورزش کردن…چقدر خواسته ورزش کردن بدون محدودیت جنسی و با خانواده و دوست ها برام پررنگ تر شد….با هم بری یه باشگاه و ورزش کنی و برگردی….چقدر فراوانی و تنوع دستگاه ها جذابه…اون دستگاه با آب چقدر برام جدید و جالب بود…خدا رو شکر برای ان همه رشد و پیشرفت تکنولوژی

مریم جونم رو تحسین می کنم بخاطر اندام زیبا و عالی که ساخته…برای خودکفاییش تو رنگ و آرایش موهاش…برای زیبابین بودن بی نهایتش…برای عاشقتم گفتن های پر فرکانسش

خدای من عجب عضلاتی ساختین استااااااد….واقعا تحسینتون می کنم…بی نظیرین شما…بی نظیر