سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 190 - صفحه 13

بنام خدایی که بشـــــــدت کافیست

ســـــــــــلام

خـــــــُب اول این قسمت هم ادامه قسمت ناب قبلی مون هست که تو باشگاه استاد جان و مریم نازنین رو می بینمی که با دوستان نازنینشون که تو قسمت قبلی دیدیم استاد و آقا فرزین عزیز یه دست فوتبال حسابی بازی کردن و مثل همیشه پیش بینی استاد درست بود و این آرژانتین بود که قهرمان جام جهانی شد؛ عـــــــــــــــاشقتم استاد ( استاد همین عاشقتم گفتنا قبل از اومدنم تو این مسیر و درک کردن کار کردن روی خودم و عمل کردن به این قانون حــــــــتی تو کلام هم من نمی تونستم بگم اصلا فکرشو نمی کردن بتونم به زبون بیارمش حــــــــتی تو نوشتن چه برسه بیان کردنش ولی الان واسم طبیعی شده استاد اینقدر که تکرارش کردم، ایـــــــــنقدر بدیهی شده که مثلا به یکی از دوستانم که تو یک خانواده ای راحت از نظر ابراز احساسات بزرگ شده حتی از چنین کسی هم راحت تر شدم تو ابراز احساساتم استاد)

چه باشگاه بزرگ و تمیزی هست استاد چه امکانات فوق العاده ای داره، نه فقط دستکاههای بدنسازی، زمین بسکتبال داره، استخر داره و احتمالا کلی آپشن های فوق العاده دیگه

استاد چه هیکلی خلق کردید، دمتون گرم، چه عضلات محکم و زیبایی ساختید واسه خودتون؛ همینطور مریم جان، چقدر راست قامت تر شدید به لطف دوره سلامتی و خوش استایل تر، جای خوب این ماجرا اینه که این بهتر شدنها قرار نیست متوقف بشه بلکه ادامه داره، تا وقتی که بهش عمل بشه ادامه داره مثل تــــــــمام حوزه های دیگه از مالی و روابط و و و و

بازم مثل قسمتهای قبلی بـــــــــی نهایت رابطه زیبای توحیدی عاشقانه شما استاد جان و مریم نازنین رو تحسین میکنم، چـــــــــقدر قشنگ و راحت و با عشق ، عاشقتم گفتن هاتون به هم دیگه در جریان هست چــــــــقدر لذت میبرم و تحسین میکنم مــــــــخصوصا این ابراز احساسات نابتون به هم دیگه در هر مکان و زمان و هــــــــــر جمع و خلوت خودتون؛ این یکی از تصادهای من هست که الان دیگه خوشحالم که شناختمش تا بفهمم خب زینب پس الان می دونم من چه رابطه ای رو می خوام و الان که با این کانون توجهم؛ آگاهانه خلقش میکنم خـــــــــیلی بیشتر قدرش رو می دونم و خیلی بیشتر ازش لذت می برم

چـــــقدر لذت بردم از بوسه زیبای نابی که آقا فرزین عزیز تقدیم همسرش کرد و چــــــقدر بیشتر لذت بردم از دوربین استاد عزیزم که این لحظات زیبا رو ثبت میکنه و چـــــــقدر قشنگ بهترین زمان و مکان بودنه همیشه برای استاد و مریم جان اتفاق میفته چون این همون چیزیه که از خدا درخواست میکنند همیشه، حــــــتی تو فیلم گرفتن ها

همین راحت ابراز احساسات کردن که کمتر دیده بودم در اطرافم استاد واسه همین چیز غیر معمولی بود واسم ولی الان به لطف کار کردن روی خودم و این سریال ها استاد دارم به جاهایی هدایت میشم که این ابراز راحت احساسات رو هر روز بیشتر می بینم تو همین شهر و جایی که هستم؛ خــــــــــدایا شکرت

و اما بعد 52 روز رد سفر و جاده بودن و کــــــلی هدایت های ناب زیبایی که با استاد جان و مریم عزیز و فورد بـــــــــی نظیر و کمپر فوق العاده و درون بچه هیولای بی نظیر داشتیم برگشتیم به پرادایس زیبا که به قول مریم جان بعضی وقتها نعمت هایی که داریم رو اینقدر واسمون بدیهی میشه که شاید قدرشو ندونیم مثل مریم جان که همین که در رو باز میکنند اینقدر که این مدت تو فضای کوچیک کمپر بودن که احساس میکنند خونه پرادایس خــــــــیلی بزرگ تر شده :)))

چـــقدر دلم واسه پرادایس و دریاچه زیبا و خود خونه و مرغا و خروسا و براونی و هـــــمه چی اش تنگ شده بود ولی خب من اینجا یاد گرفتم نباید وابسته شد حـــــــــتی به زیبایی ها تا اجازه بدم به زیبایی های باز هم بیشتر و زیباتر هدایت بشم و همینطور سپاسگذار بودن نسبت به همه چیز نسبت به خودمون نسبت به وسایلی که بهمون خدمت میکنند و هر چیز و هر کسی، عـــــــاشقتم استاد و مریم عزیز که هر چیزی که تو فایلها آموزش میدید رو ما بصورت عملی تو این سریال ها می بینیم مثل همین سپاسگذار بودن مخصوصا نسبت به وسایلی که داریم و بهمون خدمت میکنند که الان تو این قسمت و در همین ابتدای رسیدن به پردایس روز بعدش کمپری که کــــــــلی تجربه های ناب باهاش داشتیم رو از روی فورد برداشتید و تمیز کردید و بعدش هم که یه چالش دیگه برای این فورد هیولا که بـــــــــله براحتی بنز سوار بر دوش اون نجات پیدا کرد اینقدر راحت که انگاری فورد داشت پَر می کشید نه یک بنز :))

خدایا شــــــکرت

استاد جان و مریم نازنین چــــــــقدر لباس سفید به دوتاتون میومد و چــــــــــقدر زیباتر شدید، عــــــــــــاشقتونم

هر لحظه مون توحیدی تر و ثروتمندتر در پناه خدای وهاب، رب الـعـــــــعالمین