سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 192 - صفحه 23 (به ترتیب امتیاز)

میگفت وقتی خدا اجازه میده کسی دری رو روی تو ببنده احتمالاً به این معناست که در دیگری حتی بزرگتر، در طرفی دیگر برای تو باز کرده و باید به سمت اون در بری، اون در بازه… فقط تو هنوز روبروش قرار نگرفتی

و این جا جاییه که ایمان لازمه و حفظ روحیه

.

یه جایی یادمه استاد عباسمنش در توضیح این که گیر ندیدن به بعضی چیزها و راه تعیین نکنید برای خدا، یاد قصه ی ایران و وضعیتش افتادم.

گاهی وقتا یه جاهایی باید به شکل خاصی باشه و همون خرابی ظاهری اتفاقا درسته و خیره! مثل وضع خاورمیانه! و تو اگه همش برای درست شدن اوضاع خودت رو بکُشی، فقط انرژی و عمرت میره.

روزی که دعاهامو عوض کردم و بخدا گفتم من فلان و فلان وضعیت رو میخوام ولی دیگه نگفتم اینا رو در ایران ایجاد کن و اینجا میخوامشون، منو برداشت و بُرد از ایران بیرون…

فرض کن یه جایی باید بیابون باشه تا برخی از گیاهان بتونن توش رشد کنن (مثل زعفرون)… بعد، تو وایسا اونجا و هی از خدا بخواه بارون بیاد… چون تو بارونو دوست داری

ولی اگه نگاهت درست باشه، از خدا نمیخوای که بیابون رو به جای پر بارون و سرسبز تبدیل کنه چون میدونی زندگی خیلی از موجودات اتفاقا به همون وضعیت و اکوسیستم وابسته ست

تو به خدا بگو من دلم بارون میخواد و زندگی در یک جای سرسبز،… اونوقت خدا میبردت به همون جای درست…

کاری که با من کرد.

.

و یادت باشه هیچ غیر ممکنی وجود نداره.

یادمه چندسال قبل برای عید نوروز رفته بودیم بندر ترکمن

دریا کیلومترها عقب نشینی کرده بود و خشکسالی بیداد میکرد

همون سالی که همش همه از بی آبی میگفتن

رفتم لب دریا و بخدا گفتم خدایا! تو اگه حتی بارون هم بفرستی، این دریای عظیم رو چجوری میخوای دوباره پُرش کنی؟ اینکه دیگه درست بشو نیست!… اصلا من فکر کنم اون داستان نوح و چیزهای مشابه واقعیت نداره!… خدایا! تو واقعا چجووووری میخوای اینهمه خشکسالی رو جبران کنی؟ فقط به من بگو!

و رفتم.

ظهرش رفتیم خونه کسی عید دیدنی و عصرش بعد از ناهار و چایی نم نم بارون شروع شد. خیلی خوشحال شدیم. خیلی وقت بود بارون ندیده بودم…. شب بارون شدت گرفت و ما مجبور شدیم بمونیم.

فرداش گفتیم برگردیم تهران و کرج. راه که افتادیم دیدیم باد و طوفان و بارون انقدر زیاده که تمام خیابون ها داره آب بندون میشه. پس رفتیم گنبد و خونه یکی از دوستا موندیم تا بارون بند بیاد.

بند نیومد و سیل اومد!

دیدیم نمیشه… باید بریم سریعتر.. این بارون بند نمیاد. رفتیم به سمت تهران که تو جاده و توی سیل گیر کردیم، جاده رو آب برد. و ما یه روز هم اونجا موندیم تو ماشین!

آقا سه چهار روز بارون بند نیومد،… توی خبرها خوندم اون دریاهه که پرشد هیچی، بیابونای اطراف هم تبدیل شد به دریا بخاطر سیل!

و خدا اینجوری به من جواب داد!!!

.

یه اتفاق دیگه زمستون نود و هشت بود که برادرم کلافه شده بود از مدرسه رفتن و میرفت برای خدا نامه مینوشت که خدایا یه کاری کن هرگز دیگه نرم مدرسه. کلاس دوازده بود.

فرداش اعلام کردن که بخاطر آلودگی هوا چندروز مدرسه ها تعطیله.

بلافاصله بعد اون هم برف اومد و شد دوهفته تعطیلی

اسفند بود

بعدش یه هو اعلام کردن کرونا اومده و همچنین نوروز هم بعدش اومد

بعد از کرونا هم کلاسا آنلاین شد

بعدش دیگه تابستون شد و کلا کلاس دوازدهم تموم شد و کنکوری شد

بعد از کنکور هم بخاطر اتفاق های اجتماعی دانشگاه ها غیر حضوری شد

الان ترم سه هست و خیلی کم میره دانشگاه

و من دیدم خدا چجوری دعاش رو مستجاب کرد

همون موقع ها یادمه قبل کرونا خیییلی آلودگی هوای تهران و کرج زیاد بود و واقعا ماهها بود اذیت میشدیم

اونجا هم متاسفانه به خدا میگفتم خدایا تو چجووووری این همه آلودگی هوای جهانی رو میخوای برطرف کنی؟

که یادتونه موقع کرونا خصوصا اوایلش چقدر همه توجهمون جلب شد به اینکه دنیا داره استراحت میکنه و طبیعت و حیوانات دارن نفس میکشن… یادتونه؟

.

توی یه فیلمی یادمه پدری به دختر کوچولوش میگفت عزیزم هرروز صبح که از خواب بیدار میشی… هرروز… شش تا آرزوی محال بکن!

بعدها میبینی که بطرز شگفت‌انگیزی به خیلی هاشون رسیدی

.

برای خودم مینویسم که یادم بمونه

همین سال گذشته به چندتا از آرزوهای محالم به شکلی باورنکردنی رسیدم

چیزهایی که حتی ننوشته بودم

و چیزهایی که حتی خودمو نکشتم برای باورسازی و بدست آوردنشون

فقط از دل و ذهنم رد شده بودن!

.

آره برای خدا کاری نداره.

.

و یادم باشه این وسط

برای اونچه از دست رفته غصه نخورم

خدا بلده بدون اون افراد و بدون اونچیزها، منو به خوشحالی و خوشبختی بیشتر برسونه

و برای رسیدنم به خوبیها، هیچ نیازی به وجود و حضور اونها نیست