سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

به نام خداوند بخشنده و مهربان

سلام

سریال سفر به دور آمریکا

قسمت 194

چه قدر آدم میتونه با این تغییرای آروم آرومی که میکنه ولی ادامه‌اش میده اصلا یه آدم دیگه‌ای بشه

من هر سفری که میرم یه سری تجربیات رو کسب میکنم که بیشتر به درونم برمیگردم

اگر آدم برای خودش اون احساس ارزشمندی فارغ از زیبایی چهره فارغ از دستاوردهایی که کسب کرده فارغ از جایگاهی که داره از دید بقیه اگر بتونه برای خودش اون احساس ارزشمندی رو به یاد بیاره چون ما واقعا همه مون اون احساس ارزشمندی رو زمان بچگی داشتیم ..به یاد بیاره واقعا زندگی در تمام ابعادش تغییر میکنه..واقعا شرایط بی‌نظیر میشه

وقتی که واردش شدم چون خودم میخواستم خداوند آروم آروم هدایتم کرد ارزش های درونیم رو هی آروم آروم پیدا بکنم و احساس ارزشمندیم رو توی درونم پیدا بکنم

سفری که بری توی جاده و از قالب های روزمره ات بیای بیرون اون وقته که اصلا آدم یه بعد دیگه‌ای از خودش و از زندگی رو تجربه میکنه و بعد میفهمه که اصلا زندگی یه چیز دیگه اس..خیلی وسیعتر از اون چیزی که اون قالب هاییه که آدم‌ برای خودش توی این همه سال درست کرده

میخوام تو این سفر خداوند هدایتم کنه که واقعا راحت‌گیرتر از همیشه باشم ..خیلی با جریان برم…خیلی با خودم و با هر چیزی که اطرافم هست به صلح برسم و آگاهانه بیام تو این سفر این رو تمرین کنم

ما میخواییم بریم خودمون رو بشناسیم ما میخواییم ببینیم چه قدر میتونیم انعطاف‌پذیر باشیم

خانم شایسته عزیزم تحسین میکنم شما رو که از اون شخصیت و اون رفتارها تبدیل شدید به یک همچین الگویی برای همه‌ی ما بچه های سایت..چه قدر خوب خودتون رو شناختید و به استقبال تغییرات رفتید..

مطمئنم چهره‌ی الان شما زیباتر و قشنگتر از اون وقتایی هست که آرایش می‌کردید…این سادگی و این خود واقعی بودن خیلی ارزشمند هست..

منم هیچ وقت علاقه‌ای به آرایش نداشتم و اصلا یاد ندارم…تا همین چند سال قبل هیچ وسیله‌ی آرایشی نداشتم..البته شاید به این دلیل بود که من هیچ وقت حتی این اعتماد به نفس که میتونم آرایش کنم رو نداشتم الان نمیگم خوبم نه هنوز از منفی ته چاه در تلاشم که برسم به صفر….تنها وسیله‌ای هم که دارم از انواع و اقسام وسایلی که هست چندتا دونه رژ هست که الان که دارم بخش فکر میکنم میبینم بهشون وابسته شدم وقتی روی صورتم نباشه حس میکنم بی روح شدم و نازیبا..هنوز خیلی جای کار دارم

استاد چه قدر قشنگه این حس قدردانی و عشق و صداقت توی رابطه‌ی شما..هیچ نقابی نیست هیچ دروغی نیست…این حد از احترام و واقعی بودن رو من هیچ وقت ندیده بودم…زمانی که شما صحبت می‌کردید و یا مریم جون صحبت میکردند و به همدیگه نگاه می‌کردید یعنی اون برق نگاه اون چشم ها واقعی بود…عین واقعیت…مثل آب شفاف..اصلا من دیوانه شدم همینقدر رویایی و ساده اس عشق و رابطه‌ی عاطفی…منم میخوام اصلش همینه اگه غیر این باشه یه جای کار مشکل داره..

چه قدر زیبا بود تصاویری که از قاب جاده داشتیم…چه قدر سبزی و طبیعت بی نهایته…چه قدر مسیرهای جاده ای توی آمریکا زیبا هستن…خداروشکر

وقتی دوربین رو روی داشبورد قرار دادید تا صحبت کنید چه قدر توجهم جلب شد که این بار بر خلاف سفر قبلی صندلی عقب تقریبا خالی هست در حالی که توی سفر قبلی تا سقف پر بود…چه قدر این نشون میده که هر بار داره سفرهاتون آپدیت میشه هر بار راحت‌تر و سبکتر سفر میکنید و هسن تکامله داره بهتر و بهتر طی میشه…

چه قدر من این سیستم رو که در ابتدای هر ایالت یک ویزیتورسنتر هست تا اطلاعات کامل رو در مورد اون ایالت و زیبایی هاش به مسافرین بدا رو تحسین میکنم…این خیلی خوبه و چه قدر به بیشتر شدن و افزایش ثروت کمک میکنه…و جالب‌تر از اون فقط ببین توی همین ویزیتور سنتر جه قدر بروشور هست ببین یعنی چه قدر زیبایی داره اینجا چه قدر بی انتهاست زیبایی ها و فراوانی ها…خدای من…الهی شکر

اینکه هر ایالت جدای از پرچم ملی و اصلی کشور آمریکا پرچم مخصوص خودشون رو دارن خیلی برام من جالب هست..انگار یک جهان کوچک هست با کشورهای متفاوت…

اون پلی که در ابتدای فایل ازش عبور کردید چه سازه‌ی بزرگ و عظیمی بود..چه قدر پیشرفت علم و تکنولوژی فوق العاده هست و خداروشکر..

خداروشکر به خاطر همه‌ی زیبایی های این سفر خداروشکر

خدایا ما را به راه راست به راه کسانی که به آنها نعمت دادی و نه گمراهان هدایت کن

14/خردادماه/1403