سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

سریال سفر به دور آمریکا قسمت 194

به نام رب سفر و تغییر و تحول درونی

با سلام خدمت استاد عزیزم مریم خانم و همه ی دوستان همسفرم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان این آگاهی ها همراه بشم و هر بار یکم هوشیاتر و بیدارتر

استاد عزیزم و مریم خانم با تمام وجود پذیرای اون لبخندهای روی لبتون و اون گشادگی چهرتون هستم چون قلبم اصل بودنش رو داره تایید میکنه

با دیدن عکس زیباتون ی چیزی یادم اومد و اون این بود که من قبل از اودن به این مسیر خیلی از عکس گرفتن فراری بودم به خاطر عزت نفس پایینی که داشتم که فکر میکردم زیبا نیستم و احساس لیاقت و ارزشمندی نمیکردم و بنابراین از دوربین و موبایل و امثالهم گریزان بودم .الان خیلی بهتر شدم ولی هنوز هم یکم مقاومت هست

الان که خوب فکر کردم ی دلیل دیگه هم داشت و اونم این بود که آدم ها وقتی عکس میگرفتن خودشون نبودن ی لبخند فیک که نبود رو ایجادش میکردن و من نمیتونستم این کار رو بکنم و همیشه هم از این موضوع ناراحت بودم که چرا من این مهارت !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! رو ندارم و از این جور حرفها

اما از وقتی که اودم توی این مسیر فهمیدم که اتفاقا این یک نشانه اس که من دوست دارم خودم باشم دوست ندارم نقابی داشته باشم برای اینکه خندان دیده بشم در حالی که واقعا نبودم

الان که دارم مجدد عکس شما رو نگاه میکنم دقیقا متوجه میشم تفاوت بین لبخند واقعی که نشان از رضایت درونی داره با ی لبخند جعلی که صرفا برای تایید گرفتن از دیگرانه اولی پایدار و با ثباته و همیشه رد و اثرش هست دومی گذرا و لحظه ایه و چند لحظه بعد وجود نداره !!!!

همین الان که دارم کامنت این فایل رو مینویسم برق یهو قطع شد و لپ تاپم هم که امروز صبح فراموش کرده بودم شارژش کنم داره چشمک نمام شدن شارژش رو میزنه و باید خاموش بشه و همین ی تمرینیه برای کنترل ذهن من

بنابراین لپ تاپ رو خاموش میکنم و خودکار و برگم رو برمیدارم و میرم بیرون توی حیاط تا نوشتنم رو ادامه بدم تا زمانی که برق بیاد آخه من با گوشی راحت نیستم تایپ کنم .جالبه توی همین فایل هم استاد راجع به تضاد کولر صحبت کردن و من هم الان با تضاد برق روبرو شدم و میخوام بررسی بکنم رفتار خودم رو در باره این تضاد .

خوشحالم که اینقدر تغییر کردم که با این اتفاقه مثل اکثریت مردم اینجا نیستم که توی همچین مواقعی داد و بیداد راه بندازم و بد وبیراه که این چه وضعیه .تازه خیلی ها هم این ساعت صبح که ساعت 8 صیحه و برای ما بچه های سایت خیلی از بیدارشدنمون گذشته خواب بودن احتمالا و با این اتفاق الان با ی حس خیلی بدی از خواب بیدار شدن و دارن گله میکنن که خوابشون بهم خورده و ……

اما ما یاد گرفتیم ذهنمون رو کنترل کنیم و جور دیگه ای به این قضیه نگاه کنیم که حسمون بد نشه و بنابراین من الان توی حیاط کارم رو ادامه میدم هرچند هوای بیرون هم گرمه اما خدا رو شکر سکوت و آرامش حیاط و محیط کار نوشتن رو خیلی راحت تر میکنه

داشتم میگفتم تغییر زاویه دید این روزها سرگرم دوره عشق و مودت استاد هستم ی دوره ی بی نظیری که فکر میکنم هرکی میخواد شروع کنه به خریدن دوره های استاد اول باید از این دوره شروع کنه چون واقعا کلید رسیدن به همه چیز رو توی همون جلسه اول توی دستت میزاره حالا بماند چه چیزهایی در جلسه های بعدش گفته میشه که من هنوز ازش خبر ندارم

خلاصه توی جلسه اول این دوره بحث اصلی استاد در مورد به صلح رسیدن با خودمون با روح الهیمونه برای رسیدن به همه ی خواسته ها و این جلسه برای من همزمان شد با این فایل که باز هم مریم جان در مورد خودشون که صحبت میکردن باز موضوع حول و حوش خود ارزشی و به صلح رسیدن با خودمون

مریم جان صحبت های شما من رو برد به دوره ی دوازده قدم و اون جلسه ی عزت نفسی که شما به عنوان ی الگوی خیلی خوب برای اولین بار شروع کردین به صحبت کردن در مورد خودتون و موضوع آرایش کردنتون و چقدر این صحبت ها برای من شیرین و دلچسبه چون بیاد آوردم که حتی قبل از امدن به این مسیر هم درگیر این حواشی نبودم خلی نمیخوام بگم آرایش کردن ی چیز بده نه هر کسی که دوست داره و این کار حس خوبی بهش میده و این کار رو برای دل خودش انجام میده نه برای تایید گرفتن از دیگران میتونه این کار رو انجام بده اما امان از وقتی که بشه اولویت برای پر کردن خلاها و جلب توجه

یادمه قبل از امدن به این مسیر کیف آرایش من ی کیف خیلی خیلی کوچولو بود با ی رز لب و ی ضد آفتاب چون روزی چند بار می رفتم بیرون برای کارم که همون هم چقدر برام سخت بود زدن ضد آفتاب و شستنش

ولی الان دیگه همون هم نیست فقط ی رژ لبه چون اصلا بیرون نمیرم و کارم داخل خونه اس و تنها آرایش من محدود میشه به زمانی که میخوام عروسی چیزی برم

یادمه همون قبل از آشنایی با استاد وقتی مسافرتی میرفتم و میرفتم توی سرویس های بهداشتی مخصوصا اول صبح 99 درصد خانم ها و دخترها ی کیف آرایش دستشون بود و نیم ساعت فقط پقت میذاشتن برای ٰایش کردن از این بزن و از اون بزن و من واقعا برام جای سوال بود چرا اینهمه سختی

اتفاقا همین دیروز که رفته بودم موهام رو کوتا کنم توی آرایشگاه و پوست یک دختر خانم رو که اونجا بود دیدم که پر از لک بود ی نگاهی به آینه انداختم و همون جا شکر گزاری کردم از خدای خودم به خاطر نعمت پوست صاف و یکدستی که بهم داده که بدون هیچ ماده ی بیرونی میدرخشه که البته با دوره قانون سلامتی این درخشش و شفافیت به اوج خودش رسیده بود

الان که دارم فکر میکنم من توی این زمنیه خیلی خیلی با خودم در صلح قرار گرفتم و بقول استاد میتونم ادعا کنم توی این جنبه خیلی خوبم چون همیشه قلبم دنیال اصل این موضوع بوده و هست ی اصل بی نقاب و بیریا که بقول استاد از قبل از تولدمون هممون این آگاهی رو داشتیم و حتی تا چند سال بعد از تولد هم خوب اجراش میکردیم اکا کم کم باورهامون شکل گرفت و این اصله کمرنگ شد البته توی جامعه ی ما خیلی بیشتر چون من هرچی توی این سریاله مرد و زن بچه ی آمریکایی دیدم همه نشان از هماهنگ بودن با این اصل داره چیزی که توی جامعه ی ما به سمت دور شدن از این اصل داره ویش میره و چقدر خانواده ها بجای سرمایه گزاری کردن روی خودشون دارن برای نقاب بیشتر داشتن خرج میکنن جوری که الان دختر کوچولوهای ابتدایی هم همشون ی کیف ٰآرایش دارن پر از رژ لب و برق لب و …… و کم کم داره این باور در اونا شکل میگیره که همین جور ی زیبا نیستن و حتما باید ٰآرایش کنن تا زیبا دیده بشن هرچند من دارم سعی میکنم به خواهرزادم بگم که اون بدون ٰآرایش هم زیباست و نیازی به این چیزها نداره و خداییش هم همین جوریه که وابسته نشه به این عوامل بیرونی اما باز هم این قضیه هست .

خدا رو شکر برق هم اومد و من اومدم داخل و بقیه ی کامنت از لپ تاپم

ی موضوع دیگه که مریم جان در موردش صحبت کردن در مورد ساده گرفتنه :

چیزی که من واقعا قبل از اومدن به این مسیر توش مشکل داشتم که البته تمام اعضای خانواده همین طوری بودن که هر موضوعی رو آنچنان پیچیده میکردن که جز سختی و رنج چیزی براشون نداشت .اما خدا رو شکر از وقتی که سریالهای مستند این سایت شروع شد و من دیدم واقعیت زندگی استاد و مریم جان رو سعی کردم که خودم رو بهبود بدم در این زمینه و خدا رو شکر خیلی بهتر شدم مخصوصا در مورد کنار اومدن با قضیه نبود دسشویی توی طیبعیت که واقعا برام زجر آور بود قبلا ولی الان خیلی بهتر شدم در موردش و البته در تمام ابعاد زندگیم سعی کردم اون سختی گیرهای گذشته رو نداشته باشم و ساده بگیرم و بیشتر لذت ببرم

استاد جان شما توی فایل مصاحبه با من قسمت 6 وقتی دارین در مورد سبک شخصی خودتون توضیح میدین و رابطه ای که دارین میگین آقا خیلی ها اصلا توی مدار دیدن و درک این رابطه ای که من میگم و بر اساس توحید شکل گرفته نیستن و مثال اون خونه ای رو میزنین که میگین اگر این خونه رو بدین به ی نفر که توی مدار ثروت نیست و بهش بگین این خونه فقط مالیاات سالانش 5 میلیارده ( البته اون موقع دلاری ده تومن ) اون نمیتونه بپذیره این رو و درکش کنه و پس میزنه اونجا شما میگین چند سال به خودتون فرصت بدین اونوقت تازه درک میکنین من چی میگم

و من خودمم هم سال اولی که با شما آشنا شده بودم میشنیدم اما درک نمیکردم که رابطه ی عاشقانه و بدون وابستگی یعنی چی. اما الان بعد 5 سال دارم درک میکنم که اونموقع چی میگفتین چون 5 سال با شما و مریم جان بودم و دیدم زندگی شما و رابطه ی شما رو و تایید شد برام

الان که مریم جان داشتن صحبت میکردن من خدا رو شکر کردم که میفهمم چی داره میگه چون خودم هم تجربه کردم و دیدم نتیجه زندگی بدون آرایش کردن رو و بنابراین درک میکنم با تمام وجودم چی میگه

الان درک میکنم وقتی شما میگین میشه ی نفر رو خیلی دوست داشت اما بدون وابستگی یعنی چی چون خودم هم تجربش کردم و ازش گذر کردم

آقا من عاشق این گستردگی این آمریکا شدم که تا چشم کار میکنه شما وسعت میبینی اصلا مگه میشه زاویه دید آدم محدود بشه با اینهمه گستردگی با این سفره سبز رنگی که جلوی چشمش گسترده شده و هرجایی که میری هست و بی نهایته و فراوانه

چقدر این ویزیتور سنترها کار لذت بردن و سفر کردن رو راحت کردن که منو رو میزارن جلوت و میگن بفرما و لذت ببر انتخاب کن و تجربه کن

چقدر لباس اون خانمه رنگارنگ و خوشگل بود چشمام رنگی رنگی شدن چقدر خوبه آزادی در پوشش هر لباسی که دوست داری رنگارنگ بی رنگ کوتاه بلند نیم تنه و ….. بدون قضاوت شدن و برچسب خوردن

چقدر دیدن اون راحتی و ریلکسی اون دختر بچه روی اون نیمکت چوبی داخل ویزیتور سنتر لذت بخش بود که رها و آزاد کاری که دوست داشته توی اون لحظه انجام بده رو داره تجربه میکنه و چقدر من هم دوست دارم تجربش کنم که وقتی میرم جایی و دوست دارم کاری انجام بدم کاری که به من لذت میده و به دیگران هم آسیبی نمیرسونه بتونم انجامش بدم و نگران قضاوت شدن نباشم درست مثل این بچه .ان شالله اگر زمانی خودم بچه داشتم با این آگاهی ها ی جوری تربیتش میکنم که در تجربه کردن خواسته هاش رها و آزاد باشه

خواستم بگم اون درخته چقدر زیباست و اون بطری ها و ….. بعد ی لحظه به خودم اومدم و گفتم اینجا همه چیز زیباست پس اصلا نمیشه برچسب زد به چیز خاصی فقط باید گفت شگفت انگیزه همه چی تمیز زیبا مرتب

اوه اونجایی که مریم جان گفتین من الان دارم زندگیم میکنم :

و دقیقا زندگی من هم همینه من تازه توی سن 40 سالگی با آگاهی های استاد آشنا که شدم تازه فهمیدم که اونهمه مدرسه رفتن و درس خوندن و شاگرد زرنگ و نمونه بودن هیچ کمکی به من نکرده و باید تازه بشینم سر کلاس اول و از اول همه چیز رو یاد بگیرم از کسی که خودش ی الگوی خوبیه چون اونهمه الگو که توی مدرسه و اجتماع من داشتم و پذیرفته بودم خودشون چیزی نداشتن که به من نشون بدن و برا همین هم من چیزی یاد نگرفته بودم .خدا رو شکر این 5 سال به اندازه تمام اون 40 ساله آگاهی کسب کردم و زندگی رو زندگی کردم واقعا .پتانسیل وجودم فعال شد

ی نکته ای مریم جان گفتن که :

استاد آدم رو آگاه میکنن که کانسپت سفره چیه

و هین ویژگی خوب استاد باعث میشه که فرد از قبل بدونه توی چه محیطی قراره بره و چقدر نداشتن همین ویژگی باعث اختلاف میشه توی سفرها وقتی از قبل شرایط کلی گفته نمیشه .شده خود من و خواهرم با دامادمون میخواستیم بریم بیرون و ایشون به ما نگفتن اون جایی که میخوایم بریم چجوریه و وقتی رفتیم دیدیم خیلی سخته بود برای ما خانم ها حتی عبور از اون منطقه و همین باعث ناراحتی و دلخوری میشد

خدا رو شکر برای این آگاهی ها سپاسگزارم استاد و مریم جان