سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

ان علینا للهدی

به امید خدا شروع می‌کنم. مدت‌ها بود که با خودم می‌گفتم برای تمرین نویسندگی تو قسمت سفرنامه‌نویسی حتما باید شروع به کار کنم. قرار بود به‌صورت مجازی شروع به دیدن یه شهر یا یه کشوری کنم و یه سفرنامه رو بنویسم. فایل قبلی که اومد یه حس خیلی عمیقی بهم گفت که تمرین سفرنامه‌نویسی رو از همین فایل‌ها شروع کن و من هم انجام دادم و خیلی هم راضی بودم از نحوه متن فنی و دلی که نوشتم. به عنوان شروع سفرنامه‌نویسی در حد خیلی محدود خوب بود. اما فایل امروز سفرنامه‌ نیست. فایل امروز کلاس درسه. تمرینی برای زیبابینی و آسان‌گیریه.

سرتاسر فایل دو تا عشق دارن بهمون می‌گن همه دنیا عین سفره. همه دنیا تو توی ماشین زندگی نشستی و هر آن امکان داره غیرمنتظره‌ای برات پیش بیاد. تنها چیزی که تو این سفر زندگی مهمه اینه که ببینی کنار دستت کی نشسته؟ رفیق ناباب دلت طعم سفر رو تلخ می‌کنه، اجازه نمی‌ده فکر کنی و تصمیم درست بگیری. فقط باید نگران عکس‌العمل او باشی و بیشتر از این کاری از دستت بر نمی‌آد.

تو سفر زندگی منظره‌های زیبا فراوون پیدا می‌شه، حتی اگه نسیم خنکی نوزد؛ اما حتی اگه در معرض نسیم بهشت هم باشی، و همراه مناسب نداشته باشی، آن همراه بالاخره کلافه‌ات می‌کند.

تو سفر زندگی یه آدم خوب پیدا می‌شه تا بهت کمک کنه و توصیه‌ای کنه تا مشکلت رو حل کنی؛ اما غرغر و نق‌نق طعم این کمک رو هم ناخوش می‌کنه.

دارم به رفتار استاد فکر می‌کنم و مقایسه می‌کنم با دیگرانی که روی خودشون کار نکرده‌اند. شاید اگه این اتفاق برای کسی تو ایران افتاده بود و می‌گفتند که 5 روز دیگر کولرتون درست می‌شه، چقدر از لحاظ روانی به هم می‌ریخت که هیچ! بعد هم هزار تا ایراد به کشور می‌گرفت که این چه وضع مملکته! اما استاد این‌قدر روون با این مسئله کنار اومدن که حتی برای ما هم که اونجا نبودیم خیلی امر پذیرفته شده‌ای بود که خب، حرف منطقیه دیگه!

این قدر این طعم همدلی برای من شیرین بود که از اول تا آخر فایل داشتم به این موضوع فکر می‌کردم و بعد با خودم گفتم شما هر جا باشید، اونجا پارادایسه، عین بهشته وقتی این قدر شیرین نکات مثبت هم رو می‌بینید و به اون نکات اعتراف می‌کنید. وقت بی‌غرور از هم تعریف می‌کنید. وقتی همدیگر رو پاداش و جایزه‌ای از جانب خدا می‌دونید. وقتی این قدر صادقانه این رفتار رو انجام می‌دید که حتی لحظه‌ای به فیلم‌بودنش شک نمی‌کنیم که لبخند از عمق جان مریم عزیز گواه صدق عشق بینتون بود.

ماشینتون عالیه، دم همتتون گرم! تو بهترین جای روی کره زمین زندگی می‌کنید، دم جربزه‌تون گرم! بهترین امکانات رو دارین، دم تلاشتون گرم! اما خدا وکیلی دم رابطه‌تون گرم که چنین بهشتی رو براتون ساخته که «ولکن الله الف بین قلوبهم» رو مصداق بخشیدید.

تصمیم گرفتم تو این فایل‌ها تمرکزم روی نکات مثبت باشه؛ اما این قدر این نکته مثبب رابطه زیبای بین استاد و مریم‌جان برام جلوه داشت که فراموش کردم به چیزهای دیگه فکر کنم.

اما حتی گذری هم که فایل رو دیده باشیم، نمی‌تونیم اون زیبایی و نظم و درختای سبز تو ورودی آلاباما رو نادیده بگیریم. اون منظره آسمون تمییز و با تکه‌ابرهای کوچکی که منظره یک نقاشی رو تداعی می‌کنند. اون احترام به بازدیدکنندگان از شهرشون و همچنین سیاست جذب توریست که با ایده هوشمندانه ویزیتور سنتر در همه‌جای آمریکا هست نیز ستودنی است. هر جا که نشان از کاربلدی باشه و آدم ببینه که نهایت استفاده رو هم برای بهره‌وری بیشتر از امکانات صورت دادند و هم اینکه باعث شدند کارها روون و راحت اتفاق بیفته، واقعا برام جذابه و پیش خودم می‌گم این‌ها لایق تحسین خداوندند که آبروی انسانیت و توانمندی او رو جلو کائنات حفظ می‌کنند.

حتی اگه خیلی جذب رفتار استاد و مریم‌‌جان شده باشم، نمی‌تونم اون لباس زیبای مریم عزیز رو ندیده باشم که من عاشق این مدل لباسم و چون یه نمونه‌ش رو خودم دارم می‌تونم حس کنم که چه حس سبکی و خنکی خوبی رو به آدم می‌ده و چقدر هم برازنده مریم عزیز است.

دوست دارم آدم‌هایی رو که روی خودشون کار کردند و الان به بودنشان و این‌گونه بودنشان افتخار می‌کنند. کاری که خودم با تمام توانم در حال انجام آن هستم. بیشتر از هر چیز در دنیا خودسازی برام مهمه. اینکه چی بودم مهم نیست. اینکه چی می‌شم خیلی مهمه. گاهی فکر می‌کنم اگه با فلان مشکل یا مثلا با عزت نفس پایین بمیرم و بذارنم توی قبر، اون مار و عقربی که همیشه از بچگی ما رو ترسوندن، همون عزت نفس پایینه که خودش رو نشون می‌ده. همین‌که می‌فهمم من چی می‌تونستم بشم و وجودم می‌تونسته به گستردگی یک اقیانوس بشه و به زلالی دریا و الان این‌گونه‌ام، همان فهمیدن این مطلب؛، فشار قبره که اگه تو همین دنیا هم بفهمیم و در پی اصلاحش بر نیایم، همون عذاب رو متحمل خواهیم شد. چه بسا دوست مریم‌جان که اون موقع نتونسته خودش رو تغییر بده و الان وضعیت مریم عزیز رو می‌بینه، حسرتی که از دل می‌کشه کم از عذاب نداشته باشه. برای بهشتی شدن باید بهشت رو تو وجودمون ایجاد کنیم.

استاد جان، اول خواستم یه تقاضا ازتون بکنم که تو رو خدااا صبر کنید دوره کشف رو با جدیدت تموم کنیم، بعد دوره جدید بذارین که برسیم روش متمرکز بشیم؛ بعد فکر کردم که به یقین در بهترین زمانی که باید اون مطالب به گوش من برسه و لازم هست که بشنوم، دوره روی سایت بارگذاری می‌شه و نگرانی نداره. اگر هم تا قبل از تموم شدن دوره قبلی باشه، حتما اون زمان بهترین زمانشه.

دست خدا پشت‌وپناهتون و سفرتون بی‌خطر!

سلام به روی ماهت عزیزم

صددرصد همینطوره که تو می‌گی،

بخواه

باور کن

رها کن

خواسته‌ت رو تحویل بگیر

امروز شروع روزم با خوندن کامنت تو و سعیده‌جان و حمید عزیز بود و خیلی زیبا یه حس رهایی رو در من بیدار کرد.

بذار امروز صبح یه هدیه‌ی قشنگ هم بهت بدم. این آیه‌ی قران امروز روزی من بود:

ام‌اتخذوا من دونه اولیا فالله هو الولی و هو یحی الموتی و هو علی کل شیء قدیر (شوری)

امروز تو کامنت سعیده‌جان نوشته بود کی غذای ما رو هدایت می‌کنه که وارد مری بشه نه نای؟

گاهی وقت‌ها یه تلنگر چقدر زیباست!!

صبحم رو با اون تلنگر شروع کردم و انگار تمام وجودم پر از آرامش شد که خدا حواسش به لقمه‌ی توی گلوی تو هست، پس اجازه نداری نگرانی به خودت راه دهی، در هیچ موقعیتی!

بعد اومدم سروقت قرآنم، دیدم خدا داره بهم می‌گه منم ولی و سرپرست منم که مرده زنده می‌کنم، بابا منممممم که بر هر کاری توانام.

منم گفتم دم این خدا، دم این ولی و سرپرست گرم!

قبل از شروع کارم خواستم یه حس خوب رو به اشتراک بذارم.

خوش بدرخشی روح لطیف الهی!