سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

به نام خدای مهربان و هدایتگر

سلام به تمامی دوستان گرامی

خداوند رو بی نهایت شاکرم که بهم فرصتی داد تا دوباره بیام از زیبایی ها بنویسم

چقدر این آهنگ بی کلامی که اول فایل گذاشتید زیباست و چقدر خاطره انگیزه

منو یاد قسمت های اولیه‌ی سریال تمرکز بر نکات مثبت می اندازه ، خدایا شکرت

چقدر من هر بار که تو این فایل ها کشنده های (تریلی) آمریکایی رو می بینم تحسین می کنم ، واقعاً زیبا و تحسین برانگیز و دوست داشتنی هستند

کشنده های آمریکا دماغه دار و سه محوره هستند و کشنده های اروپا و آسیا دو محوره بدون دماغه هستند

من تقریباً هیچ چیز در مورد کشنده ها نمی دونستم و علاقه ای هم بهشون نداشتم ، با وجود اینکه در حوزه‌ی ماشین خیلی توانمندم و خیلی خیلی اطلاعات ارزشمندی دارم در مورد کشنده ها چیزی بلد نبودم

تا … زمانی که برای اولین بار ها توی یوتیوب ویدیوهای نقد و بررسی ای از آقای محمد مهدی تفضلی دیدم

خیلی برایم جالب بود که وقتی می نشست پشت فرمون این ماشین ها با چه ذوق و شوقی تعریف می کرد و می گفت چقدر کیف میده نشستن پشت فرمون تریلی

قبلش هم چند سال پیش تو سریال پایتخت ارسطو برادر خانم نقی :)) اون کشنده‌ی سفید خوشگل رو که خرید خیلی برایم جذاب بود

یه حدود یک سالی هم تو همین شغل خودم یه همکاری داشتم که چندین سال کشنده داشت و سفرهای برون مرزی به اروپا و آسیا هم با ماشینش رفته بود و با ذوق و شوقی وصف ناپذیر از لذت رانندگی و سفر با این ماشین ها برایم تعریف می کرد

در نهایت بهمن ماه پارسال که هدایتی رفتم از نمایشگاه بین المللی اتو اکسپو (تهران – شهر آفتاب) بازدید کردم خیلییی برایم هیجان انگیز بود که یه عالمه کشنده و کامیون و کامیونت اونجا بود حتی ماشین های خفن آتش نشانی هم بود

یادم یه عالمه خاطره‌ی خوب برای خودم ساختم و …

چندتایی کشنده ها سوار شدم :)) انصافاً از اون بالا تماشا کردن جاده یه لذت متفاوتی داره.

خلاصه می خواستم بگم که کشنده های آمریکایی هم ایمن تر هستند و هم جادار هستند

یادمه تو یه ویدیو ای در یوتیوب شنیدم که راننده های تراک در آمرکیا اغلب با همسرشون مسافرت می کنند و اون اتاق تقریباً امکانات یه کمپر کامل رو داره یعنی امکانات رفاهی برای دو نفر رو داره

وقتی این رو شنیدم اینقدرررر تحسین کردم آمریکایی ها رو که خدا می دونه

یاد صحبت های استاد عباس منش و دانشجو های استاد افتادم تو قسمت 22 تا 27 کلاب هوس ، موضوع این صحبت ها پیش فرض های ذهنی بود

و استاد و دوستان می گفتند که چقدر بنیان خانواده در آمریکا محکم هستش

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

استاد جان و خانم شایسته‌ی عزیز تحسینتون می کنم که اینقدر عالی و بی پرده در مورد تجربیات ارزشمندی که توی سفرهاتون داشتید صحبت می کنید و اینقدر تشنه‌ی رشد کردن هستید و آگاهانه برای خودتون چالش ایجاد می کنید برای رشد کردن

من خیلی خیلی از تماشای این سریال ها درس های ارزشمندی یاد گرفتم و تو زندگیم اعمال کردم و واقعاً ازتون سپاسگزارم

خدا رو شکر

اگه بخواهم از تغییراتی که نسبت به گذشته در زمینه‌ی احساس لیاقت داشتم بگم خیلی زیاد بوده

مثلاً یادمه قبلاً می مردم ولی تنهایی نمی‌رفتم توی پارک !!

این روز ها یکی از لذت بخش ترین کارهای زندگیم قدم زدن تو پارکه

ویس های آموزشی گوش دادن توی پارک هستش

دیدن سریال های روی سایت توی پارک هستش

دیدگاه خواندن و دیدگاه نوشتن توی پارک هستش

سپاسگزاری از خداوند توی پارک هستش

و نکته‌ی جالبش اینجاست که خیلی راحت با دمپایی و بدون جوراب هم میرم

قبلاً تنها رفتن برایم سخت بود

این روزها نه تنها خودم خیلی راحت تنهایی میرم تو پارک بلکه خیلی هم راحت با هر لباسی که خودم راحتم میرم

یا مثلاً یادمه خیلی زود به زود می رفتم آرایشگاه چون برایم مهم بود همیشه موهام آنکارد شده و مرتب باشه

گاهی فکر می کنم دو هفته یه بار می رفتم آرایشگاه

یا صورتم رو مثلاً هر روز اصلاح می کردم

خلاصه زندگی رو به خاطر حرف مردم برای خودم تلخ و سخت می کردم

این روز ها به لطف خدا خیلیییی راحتم

هر زمان از سال که دلم بخواهد کچل می کنم

دوست داشته باشم ریش هامو با تیغ بزنم … میزنم … اصلا به چیزی یا کسی فکر نمی کنم

دوست داشته باشم ریش و سیبیلم رو بلند کنم … بلند می کنم … یا اگه دوست داشته باشم پروفسوری کنم ، این کار رو انجام می‌دهم

و خیلی خودم هستم بی ادا و اطفار

کلا کچل بودن خیلی راحته و خدا رو از این بابت شکر می کنم

در پناه خداوند مهربانی ها خداوند سفر باشید