سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

بنام خدای بخشنده مهربان

سلام استاد و مریم جان نازنینم و دوستای خوب سایت

هزار ماشالله شما چقدر خوب و راحت و لذت بخش زندگی میکنید. ادم با دیدن شما روحش زنده و شاداب میشه، امیدش به زندگی زیاد میشه، انگیزه ش برای تغییر کردن بیشتر میشه، منم دوست دارم مثل شما زندگی کنم، منم اونطور زندگی رو دوست دارم. دوست دارم بدون آرایش باشم، سبک و راحت باشم از هیچکس خجالت نکشم که حالا در مورد ظاهر من چه قضاوتی میکنن، نکنه از من خوششون نیاد و با من همراه نشن و تنها بشم، نکنه با من صحبت نکنن و به من محل نزارن، کلی به خودم شک میکنم که نکنه اینجوری بشه، اونجوری بشه، همش تو خیالات و توهمات و خودمنفی بافی هام غرقم بیشتر روز، و بهترین لحظاتم رد میشن، و یه بار نمیگم که حیف از این لحظه ای که گذشت و من میتونستم آسون بگیرمش و لذت ببرم و حس خوب خلق کنم.. همش تو اوهام پوچ غرقم و فکرم 24 ساعت مشغول تحلیل و قضاوت و ارزیابی هست، اون هم به غلط! و بیهوده و پر از منفی و مخرب! و من مدتها این آسیب ها رو ندیدم و ننشستم اینها رو ارزیابی کنم! فکر کنم که آیا ارزشش رو داره که مردم از من خوششون بیاد؟ به من محل بزارن؟ برای جلب توجه و همراهی اونا، افسار و کنترلم رو بدم دست اونا؟ که بگن چه مدلی بپوشم چه رنگی بپوشم چقدر آرایش بکنم،. ناخن و مژه مصنوعی بزارم تا واقعا یه دختر خوشگل و دوست داشتنی و جذاب بشم؟ اون موقع همه بهم محل میزارن، دوست دارن کنار من باشن، همیشه خیالم راحته که ارزش و جایگاه محکم و بالایی تو قلب و چشم اطرافیانم دارم، اونقدر که چشم پر کن و تو دل برو شدم! ولی باید امتحان کنم ببینم زمانیکه این همه من وقت بزارم انرژی بزارم هزینه کنم، چقدر محبت بدست میارم؟ و وقتی ساده و بی آرایش هستم ولی درست زندگی میکنم، انسان درستکار، باارزش و مفیدی هستم چقدر محبت بدست میارم؟ به قول استاد مگه یک انسان چقدر زمان و عمر داره که بتونه با افراد بیشتری معاشرت کنه و مگه قراره با چند میلیارد انسان که تو زمین زندگی میکنن با همه معاشرت کنه و محبوب همه باشه؟ همین قدر که با سه چهار نفر که مثل هم فکر میکنن و زندگی میکنن اگه بخواد معاشرت کنه براش کافیه دیگه. الان اینکه من انتظار دارم وقتی میرم کلاس زبان، همه بچه ها از من خوششون بیاد، یا وقتی مهمونی میرم با همه گرم بگیرم و تو فامیل همه منو تایید کنن و تو خانواده حتی همه منو دوست داشته باشند، واقعا انتظار صحیحی نیست. برای من چیزها و ارزشهایی مهمه که دوست دارم تو اون مسیر و تو اون سبک زندگی کنم و ممکنه شرایط قابل پیش بینی نباشه، مثلا اکثر جاهایی که برم کسی علاقمند نباشه با من معاشرت کنه و بهم توجه کنه، ممکنه تو خانواده هم همه با هم جور باشن و من تنها باشم. ولی مهم اینه که دیگه اون مدت زمان و اون مقدار انرژی و هزینه ای رو که تا الان صرف میکردم تا منم مثل بقیه بشم تا ببینم بقیه کی رو بیشتر دوست دارن، منم خودمو شبیه اون کنم، و تمرکز میزاشتم رو بررسی و تحیلی این مورد، دیگه کلا این مصارف رو بردارم از ریشه و وقت و انرژیم که آزاد شد، این انرژی رو بزارم روی مسائلی که اصل هستن و ذاتا با ارزش هستن. مثلا اصل ساده زیستی، خوش بینی، مثبت اندیشی، صبر زیبا، تلاش و تمرکز رو هدف، بهبود و پیشرفت هر روزه، زیبا شدن درون، زیبا دیدن بیرون بدون آرایش، ایمان و توکل قوی یه خدا، ایمان به توحید، صحبت و همنشینی با خدا، انتظار نداشتن از هیچکس و با همه مهربان و خوش اخلاق بودن، سپاسگزاری، ساخت عادت های خوب و شاد زندگی کردن، بی خیال زندگی کردن و.. کلی چیزهای خوب که اونقدر پربرکت هستند که اگه وارد زندگی من بشن که دیگه من رو بی نیاز از هر انسانی و هر توجهی و معاشرتی میکنن. منم میخوام مثل شما زندگی کنم استاد و مریم جانم. ساده و سبک و شاد و کنجکاو. انشالله مریم جان تو این سفر هم به خواسته اش میرسه. خیلی خیلی ممنونمم از شما بابت هر فایل بی نظیر. خدا قوتتون بده و برای ما حفظتون کنه.