سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به اساتید جان و همه دوستان عزیزم در این مسیر زیبای الهی

این سفر برای من از همیشه متفاوت‌تر شروع شد. نمیدونم شاید شما هم تجربه کرده باشید که یه وقتایی دقیقاً وسط شلوغیای زندگیت رفیقت زنگ میزنه میگه پایه‌ای بریم سفر. بعد شما هم میگی بابا من الان کلی کار دارم، بعد اون میگه حالا آسمون که به زمین نمیاد، دو روزم کار نکن، مگه بچه بودی کار میکردی؟ که الان نگرانی اگر کار نکنی اتفاق خاصی برات بیفته؟ خدایی که اون موقع به تو روزی میداد و تو رو بزرگت کرد به اینجا رسوند که فرقی نکرده، تو فقط با این افکار جلوی لذت بردن از زندگیت رو گرفتی. بعد با خودت میگی راست میگه ها. حالا اگر دو روزم کار نکنم چی میشه مگه؟ مگر تا قبل از اینکه تو باشی اوضاع چجوری پبش میرفت که حالا احساس میکنی اگر تو نباشی زمونه چرخش نمیچرخه؟ هنوزم فکر میکنی این تماس و این سفر اتفاقیه؟ فکر نمیکنی که قراره یه سری چیزای جدید ببینی یه ذره جهان‌بینیت تغییر کنه یا می‌خوای سفت بچسبی به همینجایی که هستی و به شیوه خودت ادامه بدی؟ بعدش دلت و یه دل میکنی و میگی الهی به امید تو برو که بریم.

در این سفر دقیقاً دارم همچین حسی رو تجربه میکنم. از زمانی که دوره کشف قوانین رو شروع کردم زندگیم یه حال و هوای دیگه‌ای رو گرفته تا قبل از این انقدر نقش خودم رو در زندگی پررنگ نمیدیدم و تو این چند وقته‌ای که این دوره رو شروع کردم عجیب غریب دارم به همه چیز فکر میکنم. یه جاهایی شد تا مرز تسلیم در برابر نجواهای ذهنی خودم پیش رفتم، زمانی که داشتم در افکار خودم به‌دنبال راه نجات میگشتم، برای لحظاتی همه چیز داشت تو فضای ذهنیم تاریک میشد، یه تاریکی محض، تاریکی که اصلاً انتظارش رو نداشتم، یعنی هرگز فکر نمی‌کردم کسی که تو این مسیر قرار بگیره دچار همچین احساسی بشه. اما برام مهم بود که بفهمم علت این تاریکی چیه؟ از کجا داره آب میخوره؟ چرا هر چقدرم که اوضاع خوب پیش میره اما ته قلبت راضی راضی نیست؟ همیشه فکر میکنه یه چیزی کمه یا یه کار نکرده‌ی مونده که همیشه دنبالشی که انجام بدی اما ندادی؟ این چالش‌ها از کجا داره تغذیه میشه؟ یعنی من انقدر تو زندگیم اشتباه رفتم مسیر رو؟ پس این نتایجی که تو زندگیم دارم چیه؟

برای لحظاتی خودم رو در اعماق یک چاه سیاه دیدم، چاهی که هیچ نفوذی به بیرون نداشت از بس که عمیق بود. چنان نوری حس کردم که از یک نقطه شروع شد و در کسری از ثانیه تمام وجودم رو در برگرفت، عین کسانی که تو سی پی آر بهشون شوک میدن یه لحظه حس کردم یه شوک بهم داد و دوباره به زندگی و مسیرم برگشتم.

ناخودآگاه این آیه تو سرم میچرخید

یخرجهم من ظلمات الی النور

خدای من، چی داشت به سرم می‌اومد، برای چند لحظه با تمام وجودم ترسیدم و قلبم ریخت از بلایی که نزدیک بود سرم بیاد. اونجا بود که فهمیدم تنها نیستم. اونجا بود که فهمیدم مرده را زنده کردن یعنی چی.

ما در هر لحظه در شرف مرگ هستیم، نه مرگ جسمانی، مرگ روحانی، هر لحظه امکان داره که زندگی روحانی ما به پایان برسه و تا اعماق چاه گمراهی پرت بشیم. تنها یک نفره که میتونه ما رو نجات بده و اون یک نفر خداست.

تنها یک چیزه که میتونه ما رو از این پرتگاه مصون بداره و اون ایمانه.

من دیشب خدا رو دیدم.

یه الهامی بهم شد که برو قرآن رو شروع کن از اول بخون. رفتم سراغ قرآن، بازش کردم و اومدم از بقره شروع کنم بهم گفت اول قرآن اینجاست؟

گفتم نه، فاتحه

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

خدای من

کو؟ کجاست؟ شناختی که من از تو داشتم اینه؟ من اینجوری باورت کرده بودم تا حالا؟

نه این رحمان و رحیمیت تو نیست

من از ب بسم‌الله داستان رو باور نکردم

بهم گفت از کل قرآن فقط همین یه دونه رو باور کنی برای تمام عمرت کافیه.

خدای رحمن

خدای رحیم

چقدر اینو تو زندگیت باور کردی؟

زندگی الانت مصداق کدام یک از رحمان و رحیمیت خداست؟

چندبار این سوره را خوندی و ازش عبور کردی؟

چندبار تو کارهات بسم‌الله گفتی و باورش کردی؟

استادت اینجوری مسیر رو بهت آموزش داد؟

اونجایی که میگی ایاک نعبد و ایاک نستعین، تو هر چی می‌خوای فقط از خدا می‌خوای؟ فقط روی نیازت به اونه؟ فقط از اون استعانت میورزی؟

حالا فهمیدی چرا بهت گفتم از اول شروع کن؟

برای اینکه فرق بین شماها تو همینه، تو باور کردن همین موضوع، تو ایمان آوردن به همین یه کار

اونم نه یکبار، تکرار با تاکید

شکرگذار این خدایی که همچین اخلاقی داره هستی؟ وقتی میگی الحمدالله رب العالمین

اگر یادت رفته دوباره بهت میگم

الرحمن الرحیم

اینه اون خدایی که باید میشناختیش

چقدر ازش خواستی؟ چقدر به خاطر اینکه خودت رو لایق ندونستی نخواستی که زندگیت رو برات بهشت کنه

آره، باور نکردی میتونه که ازش نخواستی، باور نکردی که داره باهات حرف میزنه و تو این لیاقت رو داری

رحمان و رحیمیتش فقط برات تو این خلاصه میشه که امروز موفق شدی فروش دلخواهت رو داشته باشی یا نه

اگر یکم اوضاع وفق مرادت پیش نره چنان زانوی غم بغل میکنی که انگار دنیا رو سرت خراب شده

تازه درست شدت اینه، تازه این وضعیتیه که فکر میکنی داری رو خودت کار میکنی، آره، تو فکر میکنی که داری رو خودت کاری میکنی، فکر میکنی که من رو باور کردی

یه نگاه بنداز به زندگی این کسی که مدت‌‌هاست سر راهت قرار دادم، چقدر اندازه این فرد شوق زندگی کردن داری و داری حال میکنی با زندگیت

فکر میکنی مشکل از منه؟

فکر میکنی امثال عباس‌منش‌ها کم هستند تو دنیایی که داری توش زندگی میکنی؟

اگر قرار بود کار کنی همین یه دونه رو برای خودت پیراهن عثمان میکردی و با تمام وجود ازم می‌خواستی که زندگی تو رو هم بهشتی کنم

کدوم عاشقی رو دیدی که عشقش این همه مسیرو کج بره و بازم با تمام وجود عاشقش باشه

فکر نکنی فقط برای تو اینجوری هستما

یادته به موسی گفتم وقتی میری پیش فرعون آروم باهاش صحبت کن درست باهاش صحبت کن، میدونی چرا؟

برا اینکه حتی اگر 1% هم ممکن باشه که آرامش و ایمان تو رو ببینه فضا داشته باشه که انتخاب کنه، به یاد بیاره که هرکسی که به یاد خدا باشه قلبش آروم میشه، پس بذار اگر 1% هم احتمالش باشه که قلبش با کلام تو آروم بشه و به یاد من بیفته فرصت داشته باشه.

من اون را ملامت نمیکنم، خودش میدونه و کارهایی که کرده

با تو هم همچین کاری نمیکنم، اما خودت میخوای که برگردی؟

اما اگر خواستی برگردی بیا این دفعه از این جاده صافه برو

انقدر دست و پا نزن خودتم خسته نکن

بیا بسازیمش با همدیگه، مثل همه دفعه‌هایی که قبلاً ساختیم، یادته اون موقع رو چقدر قشنگ شد؟ بهت قول میدم اینبار میشه، فقط باورم کن.

بیا این بار با عقلت تصمیم نگیر، با قلبت تصمیم بگیر

این دسته گلایی که دارم بهت نشون میدم همه همینجوری رفتن این مسیر رو، واسه همین دارن از لحظه به لحظش لذت میبرن

بیا تو هم از همین مسیر برو

به والضالین که رسیدم فهمیدم این خداست که هر لحظه داره ما رو زنده میکنه

این نفسی که میاد فقط جسمت رو زنده میکنه دوباره

اما این نور و امید و ایمان هر لحظه داره روحت رو زنده نگه میداره

برای من که این سفر از شروعش معجزه بود

واقعاً حس میکنم دوباره متولد شدم

اصلاً فکر نمیکردم که قراره اینجوری پیش بریم

خیلی هیجان دارم برای ادامه این سفر

خدایا شکرت برای همه چی