سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 194

به نام خدای هدایت گر

سلام استادجان و مریم عزیز و همه ی دوستان ناب در این سایت سراسر دانایی و آگاهی

شروع سفر بسیار رویایی و زیبا که فکر کنم آرزوی همه ی افرادی هست که در این سایت هستند و بقیه ی افراد فکر نکنم و نتونن به این صورت بدون برنامه ریزی و رزرو کردن هتل و رستوران های مجلل خواهان این سفر باشن!ولی همه ی اعضای سایت بدون شک دوست دارن اینگونه سفرها رو که استقلال زمانی و مکانی داشته باشند و هر جایی که بقول استاد نیاز بیشتری برای ماندن بود همون جا توقف کنن و لذت ببرن!آخ که دلم چقدر از این سفرا میخواد بدون محدوده ی زمانی ،بدون برنامه ریزی های من و البته هدایت پروردگارم!خوابیدن هر روزه در مکان های مختلف و دیدن ستاره ها وماه در آسمان هر ایالتی!واقعا که لذت بخشه و گوارای وجودتان

مریم جان عزیزم که روز به روز زیباتر و خوشگل تر و آگاه تر به قوانین الهی میشین و لذت بردم از اعتماد به نفستون و این شجاعتی که تونستین مسیر تغییر خودتون رو براحتی و باتکامل خودتون توضیح بدین!منم خودم زیاد اهل آرایش نیستم ولی از وقتی که با سایت شما آشنا شدم کمترش کردم واین روزا فقط به یه ضد آفتاب انشالله بسنده میکنم و خودم وهویتم رو پشت لوازم آرایشی پنهان نمیکنم!ولی منم تغییراتی رو که نزدیک به دوساله توی سایت و جمع شما خوبان هستم رو داشتم و میگم براتون!

من وقتی میخواستم برم سفر چون قبلنا قرص و داروی زیادی مصرف میکردم و هر روزه سردرد داشتم و چون اکثرا سفرها رو با دوستان و اقوام و دسته جمعی می رفتیم و همسرم به تنهایی راضی به سفر کردن نیست ولی آرزوم اینه که ما هم مثل شما بتونیم خودمون به تنهایی سفر کنیم و لذت ببریم از وجوده همدیگه!و وقتی میخواستیم بریم و آماده بشیم و وسایلارو جمع کنیم منم مثل مریم جون که یه کیف پراز وسایل آرایش داشتند منم یه کیف پر قرص و آرام بخش با خودم حمل میکردم و همیشه مواظب بودم کسی نبینه و نفهمه که من قرص آرام بخش استفاده میکنم و دور از چشم بقیه به هوای سرویس بهداشتی کیف قرصامو برمیداشتم و می رفتم برای مصرف های اعتیاد وار!همیشه ی خدا وقتی می خواستیم از خونه خارج بشیم قبل از اینکه ساکمو بردارم یه دونه قرص سردرد مینداختم زیر زبونم تا به هوای خودم در طول راه و مسیر سفر سردرد اذیتم نکنه و چقدر هم میبردم باخودم قرص سردرد!!

همه ی فکر و ذکرم این بود توی مسیر سفر که سروقت اونا رو استفاده کنم و چون خودمو بسته بودم به قرص ها اگه استفاده نمیکردم حالت تهوع میگرفتم و همه می فهمیدن و یه برچسب همیشه بیمار رو به من می زدند!

خدای من چقدر این یاد آوری با اینکه دردناک بود اون زمان برام ولی الان لذت بخشه که راحت شدم از اون همه قرص و کپسول!بخدا اشک دیدگانم امونم نمیده چقدر زیباست این تغییر که الان به لطف خدا هیچ اثری از اون قرص ها و آرام بخشا نیست طوریکه وقتی همسفران قرص لازم داشته باشن میان سراغ من که چون همیشه همراهم بود ولی با افتخار میگم ندارم و نیاوردم بخدا اصلا برای محض احتیاط هم برنمیدارم اون قدر که تغییر کردم ومیدونم من اگه اونو باخودم داشته باشم ناخواسته جذبش میکنم برای همین هرکی میخواد میگم ندارم و نیاوردم و همه تعجب میکنن که توکه همیشه فول قرص میومدی و هر چی لازم بود برمیداشتی!!!!

الان که دارم اینا رو یاد آوری میکنم برای خودم اون قدر در دلم سپاسگذار خدایم هستم که منو از اون منجلاب و اون وابستگی های اعتیاد وار جدا کرده که اشک چشام نمیزاره!!!

خدایا چقدر خوبی تو!چقدر من فقیر بودم از همه لحاظ که تورو نداشتم بقول استاد گلم بیماری نیست من اگه بیمارم از مدار سلامتی به دورم وگرنه بیماری که نیست!فقر نیست،تاریکی نیست!همه ی اینها وقتی اتفاق میوفته که من از مدار سلامتی،ثروت،نور و روشنایی دور باشم…

الان خیلی خوشحالم که به لطف خدا و وجوده شما این تغییرات در من رخ داده و میدونم دوسال پیش کجا بودم و الان کجایم و به لطف الله مهربان بهتر و زیباتر هم میشه!

برای شما و برای خودم از این سفر!!!

لذت های فراوان،دیدن زیبایی های جدید،تمرکز آگاهانه،تجربه های جدید،رشد و آگاهی ،لیاقت و ارزشمندی ،احساس خوب،سلامتی و سعادت رو آرزومندم!