سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 196

ای نام تو بهترین سرآغاز

بی نام تو نامه کی کنم باز

سلام. سلامی از یک دوست با تمام احترام و ارادتش به دو استاد قشنگ و نازنین. خدا شما رو حفظ کنه و بهتون عمر باعزت و برکت و نعمت بی حساب عطا کنه.

قبلا زیاد شنیده بودم که شکر نعمت نعمتت افزون کند. ولی شنیدن کی بود مانند دیدن؟

مثلا همین شستن ماشین رو یک سپاسگزاری از خدایی بدونی که این وسیله نقلیه رو بهت ارزانی کرده تا باهاش دنیا رو بگردی و به مقصد موردنظرت برسی. این چیزهاست که یک استاد رو اینچنین الگوی عملی دستیابی به رویاها میکنه و وجه تمایزش با کسانیه که پشت یه میز می شینن و یک سری حرف قشنگ میزنن.

چقدر محیط بومی شهرهای کلرادو رو دوست داشتم. منو یاد فیلمهای وسترن میندازه با اون حس شدیدا امریکایی. بخصوص با دیدن نقاشی اون سرخپوست روی دیوار که به حالت دعا نشسته بود و چه حس خوبی بهم داد.

الهی شکرت همه جا ویزیتور سنترها آماده به خدمت هستن و اینجا که جغرافیای طبیعیش حالت کویری داره ساختمون ویزیتور سنترش هم متناسب با اون سبک خاص معماری شده و کاملا حس کویر و صحرا رو بهت منتقل میکنه.

چقدر زیبا بود که اون آقا در رو باز نگه داشت تا استاد و عشقشون وارد شن. مهربونی و احترام اینجا موج میزنه.

چقدر جذاب بود ماکت صحرا و دریاچه. اون ماهیها و خرگوش صحرایی و سنجاب واقعی به نظر می رسیدن و ناخودآگاه چشمها قفل میشد روی آفتاب پرستهاش.

وااااای چقدر لذت بردم از اینکه افراد مسن نشسته بودن و با دقت توی مانیتور جزییات اطلاعات در مورد منطقه سفرشون رو پیگیری می کردن. و البته که چقدر هوشمندانه برای مسافران که ممکنه زیاد به انگلیسی مسلط نباشن زیرنویس انگلیسی هم داشت.

و شکار لحظه ها که خدا با ظرافت خاص خودش برای مریم جان رقم زد. لحظه بوسیدن یک آقا و خانم که یهو افتاد تو فیلم و حس عشق و آرامش رو منتشر کرد….

الهی شکر که استاد نازنینمون همیشه در زمان مناسب در مکان مناسب قرار می گیره و این قانون بدون تغییر جهان برای کسیه که اعتماد و توکل میکنه به هدایت الهی.

شنهای نرم اجازه پیدا کردن بوسه بزنن به پای عابر سپاسگزار، چون اون عابر اجازه داد که اولین نفری باشه که طبیعت رو با تمام حواس پنجگانه اش لمس میکنه. این نهایت عشق به جهان پیرامونه و نتیجه اش قطعا هم فرکانس شدن با انرژی خالص جهانه.

مریم جان عزتمندم رو تحسین می کنم که پیشاپیش حس کرد ممکنه چند دقیقه بعد داغ شدن شنها اذیتش کنه و به راحتی خودش اهمیت داد و کفش پوشید. هرکسی در رای خودش ثابت و هردو در کنار هم راضی!

الهی شکر برای بازی بچه ها و پدر و مادرهایی که اینقدر رها و شجاع از هر مکانی برای شادی و تفریح استفاده می کنن.

الهی شکرت برای اینهمه فراوانی و صلح و آرامش

اسکی رو شن…. چقققدرررر جذاب و هیجان انگیز!

و در نهایت ویوی بی نظیر کوه و دشت و صحرا که دستهاشون رو در هم قفل کردن و گهواره امن و آرامی ساختن برای هر روحی که بخواد تو این سکوت کویری به پرواز دربیاد.

بی نهایت سپاسگزارم ازتون استاد جانم که با هلی شات اون صحنه های چشم نواز رو از جهان زیبای اطرافتون با مهارت فیلمبرداری کردید. انگار که همه ما رو بالا بردید تا از اون بالا به گوشه ای و ذره ای از نعمتهایی که خداوند برای راحتی ما مسخرمون کرده نگاه کنیم تا شاید سپاسگزارتر بشیم.

با دیدن زمین از اون ارتفاع به یاد خوابهای تکراریم که پرواز می کردم افتادم و اون حس سبکبالی و رهایی برام تداعی شد. چقدر شیرین و دلچسب بود. متشکرم.

توی این روزهایی که هیچ چیز برام به اندازه بهبود شخصیتم و تمرکز بر زیباییها اهمیت نداره، این فایلهای سفرنامه برام مثل گنج میمونه. به روی چشمم میگذارم و از خدای هدایتگرم سپاسگزارم که داره روز به روز از هر طرف بیشتر بهره مندم میکنه از نعمتها و آسانیها و لذتها.

باباطاهر چه زیبا گفته:

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت

نشان روی زیبای ته وینم

سلام به روی ماهت فهیمه جان

هر روزی که قلبم رو به دست خدا می سپارم و از صبح به خدا میگم خدایا می خوام امروز بهم خوش بگذره، اصلا متوجه نمیشم صبح کی به شب میرسه.

بقول مولانا هر که بی روزیست روزش دیر شد.

هرکسی بی بهره و بی روزی باشه روز واسش دیر میگذره. پس میتونم امیدوار باشم که دارم روزی دریافت می کنم. چون دقیقا روزهایی که حس و حال سبک و بانشاطی دارم متوجه گذر زمان نمیشم.

الهی شکر دارم توی این جنگل سرسبز که خدای مهربون داره ما رو با تورلیدرمون استاد عباسمنش راهنمایی میکنه، قدم میزنم و سعی می کنم شجاعت و جسارت قدم گذاشتن به دل ترسهام و ناشناخته ها رو پیدا می کنم. کارهایی می کنم که حتی تا یک دقیقه قبلش بهشون فکر نمی کردم ولی درجا به حرف قلبم اعتماد می کنم و براش قدم برمی دارم. خوب از اونجایی که هنوز خیلی جا دارم تا مثل استاد و شاگرد زرنگای کلاس کنترل ذهن کنم ذهن نجواگر هم گاهی شروع به خودنمایی میکنه ولی فرق من با قبل اینه که حقه هاش رو بلدم. می دونم کی و چطور داره تلاش میکنه منو سرد کنه. مایوس کنه. تخریب و تحقیر کنه.

ولی من حالا دیگه خدایی دارم که خودش شخصا سکان این کشتی رو به عهده گرفته چون من قبول کردم که سکان رو بهش بسپرم.

چه کوته فکر بودم اون زمانهایی که عقل خودم رو سکاندار کرده بودم. چه سهل انگار بودم و چه ظلمی در حق خودم کردم.

اوست فرمانروای مطلق. صاحب قدرت. نور هدایت و گذرنده از خطای بنده ای که برمیگرده و به اشتباه خودش اعتراف میکنه.

ای توبه پذیر کریم الصفح، هیچگاه دست از طمع بخششت برنمی دارم. کمکم کن قدم بسوی تو بردارم و نترسم.

سلام به روی ماهت دختر گل زیبا. چقدر شما نازنین و شیرینی عزیزدلم.

ازت خیلی خیلی ممنونم که واسم نوشتی و مهر درون قلبت رو ابراز کردی. خیلی بهم روحیه دادی.

برات نور و عشق از خدای بزرگ آرزو می کنم.

در مسیری که در پیش گرفتی با قدرت برو جلو و مطمئن باش وجودت مایه برکت جهانه. خوشحالم که با سن کمت به درک عمیقی از خودت رسیدی و داری آینده بسیار روشن و پربرکتی برای خودت پایه ریزی می کنی.

می بوسمت گل قشنگم