سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 198

به نام خدایی که مرا انسان آفرید سلام بر استاد عباسمنش وخانم شایسته ممنون از فایل های زیباتون وسپاس از فایل های سریال سفر به دور آمریکا

سعی کن با احساسات زندگی کنی

مثلا بعضی اوقات روز که کاری انجام نمی دهی(زیرا در کار یا تجارت، در ابتدا زیستن با احساسات دشوار خواهد بود. آنجا سر ثابت کرده که بسیار کار آمد است و تو نمی توانی که به احساس متکی باشی)

وقتی در خانه با کودکانت بازی می کنی، نیازی به سر نیست، آنجا تجارت نیست، اما آنجا نیز با سر هستی!

با کودکانت بازی می کنی یا در کنار همسرت هستی، یا هیچ کاری نمی کنی، بر صندلی استراحت می کنی…

احساس کن….

بافت صندلی را احساس کن

دستت صندلی را لمس می کند چطور احساسش می کنی؟!

باد می وزد، نسیم می آید؛ تو را لمس می کند. چگونه حس می کنی؟!!

از آشپزخانه بو می آید چگونه حسش میکنی؟

فقط احساس کن

به آن ها فکر نکن

در موردش فکر نکن!!

فقط هر آنچه را که واقعیت است را احساس کن

با واقعیت بمان درون تفکر نرو

وقتی در سر هستی حس هایت مرده اند آنها درست حس نمی کنند!

قبل از اینکه این کار را کنی رشد خاصی لازم است

زیرا این تجربه ای درونی است

اگر نتوانی بیرون را حس کنی، حس کردن درون برایت بسیار دشوار خواهد بود. شکوفا شو، در و پنجرهای خود را از هم بگشا

بگذار باد و باران و آفتاب به درون آید

بگذار مردم بر تو وارد شوند و تو بر آنها مهمان شوی

این تنها راه است که از راز شگفت انگیز زندگی آگاه شوی

زندگی کن و بگذار هر ممکنی پیش بیاید.

بخوان،

پایکوبی کن،

فریاد بزن،

گریه کن، 

بخند،

عشق بورز،

مکاشفه کن،

بپیوند، 

تنها بمان ،

به بازار شو و گاه در کوهسار بیتوته کن،

زندگی کوتاه است آن را سرشار بگذران تا می‌توانی، تلاش نکن تا در برابر این نیاز مقاومت کنی

مهمترین مسئولیت بر شانه ملت ،کلیسا یا هر کس دیگر نیست

بار واقعی مسئولیت بر شانه های توست

به همین دلیل مجبوری زندگی را برمبنای نور خود و راهی که زندگی رهنمون است

پیش ببری ،بدون هیچ مصالحه ای.

برای تهی کردن ذهن، چه کار خواهی کرد؟

افکار به ذهن تو هجوم می آورند

تو تماشاچی باش،

این تماشا کردن باید با احتیاط صورت گیرد:

نه منفعل، که فعال

اینها ساز و کارهای ظریف و نامحسوسی هستند و تو باید همه چیز را درک کنی، و گرنه هر آن ممکن است چیزی را از دست بدهی و اگر نکته ای جزئی را هم از دست بدهی، کیفیت کل قضیه از این رو به آن رو می شود.

تماشا کن، منفعلانه به تماشا بنشین

نه فعالانه چه فرقی می کند؟

تو منتظر نامزدت هستی و فعالانه اوضاع را زیر نظر داری. بعد یکی از کنار در عبور می کند و تو به در هجوم می آوری تا ببینی او است که آمده یا نه. بعد برگ درختان در باد تکان می خورد و تو احساس می کنی شاید او آمده دوباره مثل فنر از جا میپری و در را باز می کنی؛ ذهن تو بسیار مشتاق و فعال است

نه این کمکی نمی کند.

اگر زیادی بی قرار و فعال باشی، این تو را به سکوتی که درباره اش گفتم راه نخواهد برد

منفعل باش به همان سان که در ساحل رودخانه ای نشسته ای و رودخانه از کنارت می گذرد فقط تماشا کن، هیچ اشتیاقی، هیچ اضطراری، هیچ فوریت و نیاز مبرمی در کار نیست هیچ کس تو را در فشار نگذاشته.اشتباه اساسی مردم این است که:

تمام چیزهای بی‌ارزش و منفی را به یاد می‌آورند.

و هر آنچه را که ارزشی واقعی دارد فراموش می‌کنند.

آگاهانه هر آنچه را که بی‌ارزش است از یاد ببر. ارزشی ندارد.

و اگر این چیزها را به یاد می‌آوری دست نگه دار و از آن خاطرات بخواه تا بروند. دیگر به کار تو نمی‌آیند.

تمام خارها را فراموش کن و گل ها را به یاد بیاور.

شاید خارهای زیادی وجود داشته باشند، ولی گل هایی نیز در اطراف هستند.

اگر گل ها را به یاد بیاوری، خارها از زندگیت ناپدید شده و زندگیت سرشار از گل خواهد شد.

اگر خارها را به یاد بیاوری، ممکن است که گل های زندگیت از بین بروند و فقط تو بمانی و آن خارها.

سعی کن حتی دوران طولانی درد، رنج، نفرت و خشونت را فراموش کنی،

آنها هیچ ارزشی ندارند.

بگذار از وجودت محو شوند.

درست مانند برگ های خشک درختان، بگذار هر چه را که بی‌ارزش است از وجودت بریزد و آگاهانه هر آنچه را که بامعنی و زنده است گردآوری کن.

اینکه ما در بهشت یا دوزخ زندگی می‌کنیم بستگی به خودمان دارد.

بهشت و دوزخ مکان های جغرافیایی نیستند، ذهنی و شخصی هستند و حالاتی روانی

اکثر ما بیشتر اوقات روز را در دوزخ هستیم و برخی از ما حتی راه بازگشت به بهشت را از یاد برده‌ایم

روی همین زمین مردمی هستند که همیشه در بهشت زندگی می‌کنند.

تو نیز می‌توانی یکی از آنان باشی.

هیچ چیز مانع تو نیست.