سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200

به نام خدای وهاب هدایتگرم .

دیروز صبح که رفته بودم پیاده روی همه چیز انقدر شگفت انگیز بود که روزمو ساخت .

دوتا شانه بسر دیدم روی زمین . یه کبوتر زیبارو دیدم که از عرض خیابون رد میشد .

یه بچه گربه بامزه رو دیدم که دلش میخواست باهمه بازی کنه.

. هوای خنک و تمیز رو استشمام کردم .

یه سگ سفید زیبارو دیدم که توی باغچه خوابیده بود و داشت به رهگذرا نگاه میکرد.

دوست جدیدم یک صبح بخیر دل انگیز بهم گفت .

یک نون بربری کنجدی هدیه گرفتم .

همصحبت شدم با دوستان عزیز انرژی مثبتم .

بعد از چند سال مداد دستم گرفتم و تصویر پدر همسرم رو طراحی کردم و خیلی عالی شد .

و با اینکه فکر میکردم که کارای خاصی نکردم ، شب که بررسی کردم دیدم اتفاقا خیلی روز پرباری بود

امروز صبح که داشتم میرفتم پیاده روی فهمیدم که چرا دیروز انقدر عالیتر از بقیه روزا بود .

من پریروز با دقت تمام وقتی قسمت جدید سفر رو دیدم با عشق نکات مثبتش رو تحسین کردم و روی یه ورق نوشتم. و صادقانه بگم میدونستم تحسین کردن و شمردن زیباییها موثره اما تا این حد رو فراموش کرده بودم

چه هوایی بود . چه سایه روشنای خوشگلی روی زمین افتاده بود .نوش جان شما و ما که میبینیم و من خیلی ممنونم که مارو هم با خودتون میبرید .

من واقعا عاشق طبیعتم . واقعا عاشق درختم . انقدر شهر پدریم سرسبز بود که من همیشه تحسین میکردم و میگفتم هرجا برم میخوام همینقدر سرسبز باشه

وقتی ازدواج کردم اومدیم یه شهری که یه اندازه شهر پدریم سبز نیست اما اونجایی که مازندگی میکنیم از یه شهر نزدیک خاک آوردن و خاک محوطه رو عوض کردن و درخت کاری کردن

انقدر سرسبزه که آدم ضعف میکنه از دیدن این همه سرسبزی و جریان داشتن زندگی

نوش جانتون باشه دیدن اینهمه قشنگی و سرسبزی که تجربه کردین

من عاشق جنگلم . عاشق هوای معتدل و خنک و عاشق دیدن اون سایه روشنی که از درختا روی زمین میفته . سال گذشته به به خاطر بارش کم بارون و برف من تصور میکردم تابستون خیلی گرمی داشته باشیم اما از اول تابستون فقط و فقط خنکی و هوای عالی رو تجربه کردیم . طوری سرد بود که وسط تابستون میرفتیم زیر لحاف .

خدا از جایی که فکرش رو نمیکنیم هوای عالی رو نصیبمون کرده .

چه آبی .چه آبشاری ‌. چقدررر زیباست . میتونم اون هوای زیبا و دل‌انگیزو همراه با صدای آبشار و اون سنگای قشنگ تصور کنم

الهی که همیشه همه جا همینقدر پرباران و سرسبز باشه .

چقدر زلال بود آبش . نوش جانتون که پاتونو به آب زدین .

نوش جانتون که در اون محیط فوق العاده پیاده روی کردین .

استاد یه جمله ی ناب وسط این همه قشنگی گفتید که منو یاد یک پادکست درباره یادگیری میندازه

*این که برای اینکه بدنت رو بسازی باید سختی بدی بهش .

با این تعریف ، چالش ها و سختی ها و رفتن تو دل ترسها باعث ساخته شدن میشه .

الهی شکر به خاطر همه تضادهای زندگیمون . الهی شکر به خاطر هر کاری که سختی داشت و باعث شد ما یاد بگیریم .

باعث شد حل مسئله کنیم . اعتمادمون بیشتر بشه به خودمون.

من دیروز تصمیم داشتم که برای تولد پدرشوهرم یه پرتره براشون طراحی کنم .

آخرین باری که مداد طراحی دستم گرفتم برای انجام یک اثر سال 96 بود . و آخرین باری که پرتره کشیده بودم حدودا 11 سال پیش بود . اولش یه ترسی منو گرفته بود که نکنه خراب بشه . نکنه نتونم ؟ بعدش گفتم بابا بیخیال نهایتا اینو هدیه نمیدم دیگه‌ .

بذار ببینم چطور میشه. ولی وقتی رفتم تو دلش دیدم چقدر دل‌انگیزه این کار. انقدر عالی شد . انقدر حرفه ای شد . الان که دارم مینویسم قند تو دلم آب میشه به خاطرش :))))

تازه برام یادآوری هم شد و الان بازم دلم میخواد که بارها و بارها طراحی کنم .

چقدر اون خانومی که به دوستش انگیزه میداد رو تحسین میکنم . واقعا خیلی سعاوت بزرگیه که ادم یه کسیو داشته باشه تو زندگیش یا اگر نداره پیداش کنه که ازش انگیزه بگیره . حتی اگر آدمیو نداشت که بهش انگیزه بده از دیدن اون به خودش انگیزه بده .

جدا ازین که اون خانومو به خاطر جسارت و شجاعت و ریسک پذیریش تحسین میکنم ، به خاطر راحتیش هم تحسین میکنم و به خاطر عزت نفسش و به خاطر صمیمیتی که باهاتون داشت و به خاطر توانییهاش . ازتون خیلی ممنونم که فیلم گرفتین . لذتبخشه که باهاتون هم سفر میشیم .

طبیعت چه قدر قشنگ بود چقدر دل انگیز بود . قلبم روشن شد از دیدن این همه درخت و کوه و اب و سنگ

طبیعت چه انرژی خوبی میده به آدم .

استاد اونجا که گفتین مسیر سنگلاخی و صعب العبوره یاد یه جایی در نزدیکی شهرستان اسکو افتادم که اسمش ارشدچمنه.

انقدد زیباست که نمیشه توصیفش کرد در قالب کلمات چون واقعا حق مطلب ادا نمیشه .

ابرا انقدر نزدیک زمینن که آدم حیرت میکنه .

یه مسیر صعب العبوری هم داره که باعث میشه هرکسی نره اونجا :)) بنابراین خیلی بکره .

ما خرداد ماه سال گذشته رفتیم . انقدر بارون باریده بود زمستونش ، که تا چشم کار میکرد چمنزار بود با گلهای زرد شبیه کلزا .

هرجا که پا میذاشتی زمین از شدت داشتن آب فراوون اسفنجی بود و ازش آب میزد بیرون .

نماد فراوانی محض بود . انگار پا به یه دنیای دیگه گذاشته بودیم .

از زیر برفهایی که هنوز وسط خردادماه روی کوه بودن چشمه جاری شده بود و صدای آب آدمو مست میکرد.

تمرین توجه به نکات مثبت و ثبتشون در این چند وقتی که یه روز به خودم اومدم و دیدم دارم عقب گرد میکنم و ذهنم قضاوتگر شده ، باعث شده که دوباره به حال اول برگردم و هرچی میبینم فقط زیبایی باشه و توانایی تحسین کردن پیدا کنم دوباره .

خیلی سپاسگزار خدایی هستم که شمارو هدایت کرده تا این سایت الهی رو راه بندازید و این فضا رو ایجاد کنید و در مدار زیباییها باشید و فیلم بگیرید تا ما بتونیم تمرینات توجه به نکات مثبت و زیبا رو اینجا بنویسیم .

خدا به حال خوبتون برکت بده.