سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 200

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به استاد عزیزم، خانم شایسته نازنین و همه دوستان جانم در این جمع الهی

خدا را سپاس‌گزارم که بار دیگه بهم فرصت داد تا زیبایی‌های جهانش رو ببینم، چیزی که به شدت مشتاقشم و همین فایل‌های سفرنامه خودش بزرگ‌ترین نشانه است برای من. یادمه قبلاً از خودم یا در بین دوستام که دور هم جمع میشدیم میپرسیدیم فلان فیلم رو دیدی؟ چیزهایی که نه‌تنها چیزی به زندگیم اضافه نمیکرد بلکه بسیار بسیار ورودی منفی و باورهای غلط هم ایجاد میکرد اما الان برام مهم شده که کدوم قسمت از فایل‌های سفرنامه یا دوره‌های استاد رو مرور کنم برای خودم چون هر کدوم این فایل‌ها برگ جدیدی رو به روی زندگی باز میکنه، با هر بار دیدن زیبایی‌ها فراوانی نعمت و ثروت جهان برای آدم باورپذیرتر میشه.

دیدن اون آقا و خانم درس‌های خیلی زیادی برای من داشت که دوست دارم به مطالبی که استاد در این فایل گفتن اضافه کنم.

اولین نکتش این بود که ترس‌ها چقدر جلوی لذت بردن آدم در زندگی رو میگیرند، تو این مثال یعنی تو توی آب نپری فقط به‌خاطر اینکه از ارتفاع و آب میترسی. اما بعد که بالاخره به ترس‌هات غلبه میکنی و وارد دل ترس‌هات میشی شجاعتت خیلی خیلی میره بالا و اعتمادبه‌نفست تصاعدی رشد پیدا میکنه دقیقاً مثل این آقا که توی کل عمرش تا حالا این کار رو تجربه نکرده بود اما بعد از اینکه به ترس‌هاش حمله کرد و پرید چندین بار بعدش توی چند دقیقه‌ای که حداقل ما توی تصویر دیدیم پرید تو آب و مطمئناً بعد از این بار هرگز از آب و ارتفاع توی موقعیت‌های دیگه هم نخواهد ترسید.

حالا این ترس همیشه ترس از ارتفاع و آب نیست و میتونه تو خیلی موضوعات دیگه هم بسطش داد، مثل ترس از کمبود، وقتی که تو سال‌ها باور کردی کمبود رو از بین بردن این برنامه ذهنی، مقابله با مقاومت‌های ذهنی، اعراض از نگاه جامعه و توجه به فراوانی‌ها ممکنه که خیلی ترسناک به‌نظر برسه اما وقتی که تصمیم میگیری که به کمبود در زندگی خودت و چیزهایی که تا به الان پذیرفتی حمله کنی تو خیلی تصاعدی پیشرفت خواهی کرد. یا مثلاً وقتی که به ترس نظر دیگران در مورد یک کار حمله میکنی و اون کار رو انجام میدی دیگه این شجاعت رو پیدا میکنی که تو تمام جنبه‌های زندگیت نظر دیگران برات اهمیتی نداشته باشه و به سبک شخصی خودت رفتار میکنی.

اصلاً همین ابتدای فایل خودش برای من خیلی درس داشت و ناخودآگاه آیه: والله خیر الحافظین تو ذهنم مرور شد اون زمانی که استاد ماشین رو در دل طبیعت (جایی که هیچ‌کس دیگه‌ای دیده نمیشد) رها کرد و چند کیلومتر پیاده‌روی کرد یاد این منو انداخت که خیلی از ماها ماشینمون رو تو خیابون پرتردد میگذاریم جرائت نداریم که بدون قفل رهاش کنیم اما استاد خیلی راحت ماشین رو رها میکنه چون باور داره که صاحب اصلی این ماشین ازش محافظت میکنه، البته که این باور هم به تکامل بهبود پیدا کرده یادم افتاد به زمان‌هایی که استاد تعریف میکنند که میرفتن مدت‌ها در دل جنگل کمپ میزدن تک و تنها، اون خدایی که مراقب خودش بوده اون زمان مراقب ماشین و تمام چیزهایی دیگش هم خواهد بود هر زمان چون اون خدا تغییری نکرده فقط باور استاد به اون قوی‌تر شده.

نکته بعدی این موضوع داشتن الگو و راهنماست که چقدر به انسان کمک میکنه برای وارد شدن به دل ترس‌ها. اگر اون خانم همراه اون آقا نبود و اون مسیر رو زودتر نمیرفت احتمالاً سال‌ها طول میکشید یا شایدم هرگز اون آقا اون جرات رو پیدا نمیکرد(چون احتمالاً در گذشـته هرگز چنین تجربه‌ و الگویی را نداشته) که بپره تو آب اما زمانی که یه الگو و راهنما دید این مسیر خیلی راحت‌تر و سریع‌تر براش طی شد، اتفاقی که برای ما هم داره میفته اگر ما خودمون می‌خواستیم بریم این مسیر رو احتمالاً خیلی طول میکشید یا شایدم هرگز با این دقت و ظرافت نمی‌تونستیم برسیم به این مسیر اما وقتی که استاد رو دیدیم خیلی چیزها درک کردیم یاد گرفتیم و خیلی این مدل زندگی کردن برامون باورپذیرتر شد. من خودم رو میگم از دوستان اطلاعی ندارم اما برای من قبل از ورود به این محیط صرفاً ثروتمند شدن مهم بود اما هرچقدر که بیشتر وارد این محیط شدم متوجه شدم که ثروت نتیجه زندگی کردن به شکل طبیعی است و ارزش‌های بسیار مهم دیگه‌ای هم برام نمایان شد که واقعاً لذت واقعی زندگی کردن رو داره بهم میچشونه. در واقع وقتی آدم تصمیم میگیره که به ترس‌هاش حمله کنه در ظاهر فقط رفتن به دل آب یا پریدن از ارتفاع رو تجربه میکنه اما اون شجاعت، اعتمادبه‌نفس و تجربه چشمش رو به درهایی باز میکنه که تا قبل از اون هرگز قادر به دیدنش نبود.

یه نکته‌ای هم که خیلی به چشمم اومد در این فایل این بود که چقدر ما عادت‌هامون میتونه تغییر پیدا کنه مثلاً خود من اصلاً با آب سرد هیچ‌وقت هیچ میونه‌ای نداشتم و تا حالا تو زندگیم دوش آب سرد نگرفته بود یعنی اگر یه موقعی یه دفعی جریان آب اختلال پیدا میکرد و یه دفعه آب سرد میشد باید یه رب زیر دوش آب داغ میمونم تا اثرش در بدنم از بین بره اما حالا بیشتر تایم رو تو آب سرد هستم و زمانی که دوش میگیرم با آب سرد دوش میگیرم چون خیلی برام لذت‌بخش‌تره. این مورد هم این موضوع رو یادآور میشه که ما اولاً نباید نگران و وابسته به هیچ مولفه‌ای برای تجربه زندگی بهتر باشیم و دوماً استقبال و تکرار کنیم هر چیزی که باعث بهبود زندگیمون میشه.

استاد عزیز و خانم شایسته باز هم از شما دو الگوی درجه یک خودم سپاس‌گزارم و از خدای مهربان برای شما بهترین‌ لحظات و احساسات رو آرزومندم